ontvoerd (✔)

H 23.

De politie agenten stappen uit en lopen meteen naar mijn moeder. "Ik denk dat er nog een paar binnen zijn" zegt ze huilend. Alle politie agenten lopen naar binnen. Ik kijk me moeder vragend aan. "We vertellen niet de hele waarheid. Ik heb het hun ook al uitgelecht hoe we het gaan doen". Mathijs, Cody en Luke komen eraan gelopen en gaan naast me staan. "Ik heb gezegd dat jullie ontvoerd waren door hun en dat jullie naar een ander gebouw werden gebracht en dat daar ook nog kinderen zitten". "Dus? Wij worden niet opgepakt?". Me moeder kijkt Cody aan. "Nee. Maar op een voorwaarde. Jullie stoppen met dit". Ze knikken alle drie ja en bedanken me moeder.

Niet veel later komen er ook een paar ambulances aan. Ze onderzoeken alle kinderen die al buiten staan en ze helpen Mathijs met zijn gewonde arm. Ik bedank me moeder ook en vraag waarom ze dit heeft gedaan. "Hoe jij over hun vertelde. Ze leken me aardig en ik weet dat jij ze heel erg mag". Ik kijk haar dankbaar aan en geef haar weer een knuffel. Dan loop ik naar Mathijs toe.

Iemand wordt schreeuwend naar buiten gedragen. Het is Justin. Het mes zit nog steeds in zijn hand. Hij kijkt me boos aan, "ik krijg je nog wel Rachel!". Ook al kan hij nu niks doen wordt ik toch bang. Dalijk ontsnapt hij uit de gevangenis of wordt hij vrij gesproken en komt hij achter mij aan. Mathijs pakt me stevig vast, "maak je maar geen zorgen, hij belandt in de gevangenis". Ik knik en leg me hoofd op zijn schouder.

Nadat iedereen zijn verhaal heeft vertelt bij de politie worden we weg gebracht naar het andere gebouw waar we sliepen. Als ik daar aan kom zie ik meteen al de meiden staan. Ik stap uit de auto en ren naar ze toe. We knuffelen elkaar totdat de dokters eraan komen om ze te onderzoeken. Ik vertel ze snel het verhaal dat ze moeten vertellen. Ze knikken en lopen met de dokters mee. Me moeder verteld tegen de andere kinderen wat ze moeten vertellen. En iedereen vind het goed ook. Ik kijk ze allemaal dankbaar aan.

Als iedereen onderzocht is worden we naar huis gebracht. Maar omdat Mathijs, Cody en Luke nu geen huis meer hebben mogen ze bij ons wonen tot dat ze een eigen huis hebben. Alle kinderen zijn blij als ze hun ouders weer zien. En de ouders huilen het uit als ze hun kinderen weer zien. Maar sommigen ouders blijven alleen staan. De politie komt naar hun toe gelopen en verteld dat hun er niet meer zijn. Ik heb medeleven met hun. We lopen naar de auto en stappen met zijn alle in.

Na een paar dagen komt er politie naar ons toe. Ik, Mathijs, Cody en Luke moeten van me moeder naar boven, terwijl e zelf met de politie agenten praat. Na een halfuur gaan ze weer weg. Ik loop meteen naar me moeder en vraag wat er aan de hand was. Ze houdt een papiertje omhoog waar een geldbedrag op staat. Ik kijk haar vragend aan. "We hebben dit gekregen omdat door ons Justin en zijn bende is opgepakt". Ik kijk naar het papiertje en daar wel miljoenen op. Ik gil het uit van geluk en geef me moeder een knuffel. De jongens komen ook naar beneden gelopen. Me moeder verteld het ook aan hun. En met zijn vijven zijn we nu super blij. "We kunnen een grotere huis kopen zodat we bij elkaar kunnen wonen" stelt me moeder blij voor. Wij stemmen er allemaal mee in.

~~ 2 weken later ~~

We hebben eindelijk een grote leuke huis gevonden. Het staat in een leuke rustige buurt. We halen alle spullen naar binnen en zetten alles goed. "Zoek maar een kamer uit". We rennen met zijn vieren naar boven en kijken in alle kamers. Ik en Mathijs kiezen samen een kamer uit. We pakken de een na grootste en leggen meteen onze spullen erin. Na een paar dagen is alles verhuist en in het nieuwe huis gezet. Iedereen is zo blij. En ook al is Mathijs, Cody en Luke niet mijn echte familie, kunnen we goed met elkaar overweg en voelt het wel als familie.

We gaan ook weer naar school. Maar elke keer als ik buiten ben heb ik het gevoel dat ik gevolgd wordt. Ik durf het niet tegen iemand te zeggen want dan ben ik bang dat hun weer bezorgt worden en niet blij kunnen leven. En dat wil ik niet. Het zal vast wel niks zijn.

Toch nog een gelukkig einde. Jippie. Ik ben best wel blij met het verhaal ook al zijn sommigen hoofdstukken echt onzin. Ik hoop dat jullie het ook een leuk verhaal vonden. XXX-Kelly