Η Αποστολή...

Η Αποστολή... 15

" Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Δεν μου έρχεται καμία ιδέα. " παραπονέθηκε η Τζένιφερ και έκρυψε το πρόσωπο της στις παλάμες της για να ηρεμήσει. Ο Έρικ την άρπαξε από πίσω και την έκλεισε στα χέρια του.

" Δεν έχετε καμία ιδέα που μπορεί να βρίσκονται ; " ο Χαριλάου άρχισε να πηγαίνει πάνω κάτω και να μονολογεί κάτι μέσ απ'τα δόντια που κανείς δεν άκουγε. 

" Αν είχαμε εδώ θα'μασταν; " ειρωνεύτικε ο Έντουαρτ και ακούμπησε τους αγκώνες του στην γυάλινη επιφάνεια ενώ το πόδι του ανεβοκατέβαινε ρυθμικά.  Ο Τζόνι γέλασε αλλά αμέσως το κατάπιε.

" Αποκλείεται να βρίσκονται στα γραφεία της εταιρείας. " είπε η Σαμάνθα ενώ ο Τζόνι είχε αρχίσει να έχει τάσεις τρέλας.

 Γιατί το λέω αυτό; Γιατί εδώ και ώρα τον έβλεπες και νόμιζες πως ζάβωσε το στόμα του. Μετα βίας συγκρατούσε τα χείλη του κλειστά για να μην ξεκαρδιστεί στα γέλια. 

" Γιατί; "Ρώτησε ο Έρικ 

" Γιατί η Βάνα είχε έυκολη πρόσβαση σε γραφείο της εταιρείας, το οποίο θεωρείται από τα πιο δύσκολα για να εισχωρήσει και να αποχωρίσει κάποιος ξένος. Μέχρι κι εμείς καταφέραμε να βγούμε ... " ο Τζόνι την κοίταξε για λίγο, είδε και τους υπόλοιπους και άρχισε να χιχινίζει. Όλοι τον αγνόησαν.

" Όντως... " μονολόγησε η Τζένιφερ καθώς έμπλεκε τα δάκτυλα της με τα χέρια του Έρικ. Ο Τζόνι συνέχισε να γελά σαν χαζό πιο δυνατά.

" Αν προσπαθούσαμε να χακάρουμε τα συστήματα της εταιρείας, ίσως να μαθαίναμε περισσότερες πληροφορίες για την κατάληξη αυτών των ηλίθιων φυλλαδίων. " ξεφύσηξε ο Έντουαρτ και το βλέμμα του συνάντησε τον Κύριο Χαριλάου. 

" Ίσως. Αυτό είναι μία καλή ιδέα. " κι ενώ ο Πάνος προσπαθούσε να σκεφτεί, ο Τζόνι έφτανε στο αποκορύφωμα με τα μάτια του να βρέχονται από τα δάκρυα και τα μάγουλα του να κοκκινίζουν από τα γέλια που έσκαγε. Η παλάμη του χτυπούσε την επιφάνεια του τραπεζιού ενω από το στόμα του έβγαιναν μόνο κάποιοι σκόρπιοι ήχοι. Δεν μπορούσε να ακουστεί από τα χαχανιτά και έκανε όπως η φώκια. " ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΚΥΡΙΕ ΝΈΙΘΑΝ. ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΓΕΛΙΟ! " εξοργισμένος πλέον ο Κύριος Χαριλάου στρέφει το βλέμμα του στον Τζόνι ο οποίος δεν συγκινείται ούτε ελάχιστο με τις φωνές του και εξακολουθεί να γελά σαν χαζό. 

" Τζόνι τι συμβαίνει; " Τον ρωτάει σοβαρή η Σαμάνθα κι εκεί παγώνει και προσπαθεί να συνέλθει. Παίρνει μία βαθιά ανάσα αλλά μόλις δει τη μούρη των υπολοίπων που βρίσκονται στην αίθουσα, ξανά σκάει στα γέλια. " ΤΖΌΝΙ ! " σαν κοριτσάκι που του έκλεψαν την καραμέλα, τζιρίζει η Σαμάνθα το όνομα του.