Η Αποστολή...

Η Αποστολή... 10

" Δηλαδή τώρα μόνο εμείς είμαστε; " Ρώτησε ο Τζόνι καθώς έπαιζε με ένα μολύβι που άρπαξε απ'την μολυβοθήκη.

" Ναι " Αναστέναξε και κάθησε βαριεστημένα στην μαύρη καρέκλα πίσω από το γραφείο. " Τι θα κάνουμε τώρα; " τα μαύρα μάτια της συνάντησαν του Τζόνι απελπισμένα.

" Έχω κάτι στο μυαλό μου.. " Σχολίασε και το βλέμμα του την είχε σκανάρει από πάνω μέχρι κάτω. Η Σαμάνθα γούρλωσε τα μάτια της.

" Με την αποστολή εννοούσα... " Απάντησε και ανακάθησε στην καρέκλα, βήχοντας ξερά για να καθαρίσει τον λαιμό της και αφήνοντας τα κοντά καστανά της μαλλιά να μπουν μπροστά από τα κόκκινοπα της μάγουλα και να κρύψουν την ντροπή της.

" Κι εγώ. Γιατί που πήγε το μυαλό σου; " το φωτοστέφανο του έλειπε για να συμπληρωθεί σαν άτομο.

" Πρέπει να πούμε στα παιδιά να μας συναντήσουν. Πρέπει ! " προσπαθούσε να σκεφτεί μία λύση, κάτι για να τα βρούνε. Κάτι που να τους έδενε μαζί. " Μόνο εμείς μείναμε. Μόνο εμείς δεν τσακωθήκαμε. Αν και είπαμε όλα όσα ξέρουμε, ακόμη είμαστε ενωμένοι "

Ο Τζόνι αμέσως βυθίστηκε στις σκέψεις του.
Η Σαμάνθα πίστευε πως τα ήξερε όλα. Αλλά δεν ήξερε ούτε τα μισά. Υπήρχαν πράγματα που θα της τα έλεγε όταν θα βρίσκονταν παρόντες και οι άλλοι... Υπήρχαν όμως και πράγματα που θα κρατούσε για τον εαυτό του και θα τα έπερνε μαζί του στον άλλο κόσμο... Γιατί έτσι έπρεπε.

" Δεν συμφωνείς Τζόνι; " τα αθώα της μαύρα μάτια έψαξαν τα δικά του μάταια. Δεν την κοίταξε, δεν την συνάντησαν τα δικά του μάτια, δεν την αντίκρισε. Δεν μπορούσε.

" Ναι. " Ψέμα

-----

Αποστολέας : Σαμάνθα
Παραλήπτης : Τζένιφερ, Έντουαρτ, Έρικ

" Βοήθεια! Βρήκαν τον Τζόνι και τον απήγαγαν ΠΑΛΙ!!! Μας είχαν στήσει ενέδρα και τον περίμεναν έξω από την εταιρεία. Όλα ήταν παγίδα! Χρειάζομαι βοήθεια επείγον! ΈΛΑΤΕ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ! "

Τα τηλέφωνα και τον τριών είχαν δονηθεί, πράγμα που σήμαινε πως είχαν παραλάβει το μήνυμα της Σαμάνθας. Έπρεπε να βιαστούν, έπρεπε να τρέξουν. Εαν άρχιζαν όλα πάλι από την αρχή, ίσως αυτή τη φορά να υπήρχε διαφορετικό τέλος , ένα απαίσιο τέλος. Τους έλουζε κρύως υδρώτας καθώς έτρεχαν να προλάβουν, να μάθουν τι γινόταν.

Είχαν εμφανιστεί και οι τρείς έξω από το σπίτι της Σαμάνθας και κτυπούσαν τα κουδούνια. Καμία ανταπόκριση. Η καρδιά τους ήταν έτοιμη να σπάσει . Η Τζένιφερ δάγκωνε τα χείλη της και ο Έρικ κτυπούσε το πόδι του για ακόμη μία φορά στο πάτωμα. " Λέτε να της έκαναν κάτι ; "