Η Αποστολή...

ΤΈΛΟΣ

Γειααα σαςςςς

Όπως θα έχετε δει κι απ'τον τίτλο, έχουμε φτάσει στο τέλος της ιστορίας μας.

Το σαραντακοστό ( 40ο ) κεφάλαιο είναι και το τελευταίο. 

Κι ελπίζω να το απολαύσετε 💕

Καλή Ανάγνωση

" Θέλω να με πάρεις σε εκείνους, τώρα! " διέταξε και τον κοίταξε αυστηρά. Ο νεαρός φρουρός αμέσως υπάκουσε και άρχισε να βαδίζει προς το κελί τους. Καθώς περνούσαν μπροστά από φυλακισμένους, μπορούσες να ακούσεις σφυρίγματα από μερικούς αλλά και σχόλια για την ομορφούλα κρατούμενη που περπατούσε δίπλα από τον αστυνομικό. " Ησυχία! " φώναξε εκείνος και έριξε μερικά άγρια βλέμματα.

" Εδ-εδωω είναι! " ενημέρωσε ο νεαρός και στάθηκε προσοχή.

" Άντε τι περιμένεις ;;; Βγαλτους έξω! " απαίτησε και σταύρωσε τα χέρια του καθώς περίμενε.

" Έρικ Γουίλιαμς. Έντουαρντ Σκοτ, σας θέλουν. " τους κάλεσε και ακούστηκαν μερικά μουρμουρητα μέχρι να βγουν εξω.

" Σας έφερα την Τζένιφερ Σμιθ όπως διατάξατε. " ακούστηκε η φωνή μίας φρουρού στο βάθος καθώς πλησίαζε με την Τζένιφερ.

Ο Αστυνομικός είχε κοιτάξει για λίγο μέσα στο κελί και τα μάτια του έπεσαν πάνω σε εκείνον. Με το δάκτυλο του έδειξε στη Σαμάνθα πως θα καθυστερούσε ένα λεπτό, κι αμέσως όρμησε μέσα στη φυλακή με προορισμό τον πρώην Αρχηγό του.

" Ποι-Ποιός είσαι εσύ ;;; " ρώτησε αλλά για απάντηση έλαβε μία γερή μπούνια στο στομάχι.

" Ο μεγαλύτερος σου φόβος! " του ψιθύρισε και σήκωσε λίγο το κεφάλι, δίνοντας στον φυλακισμένο την ικανότητα να τον δει. Τα γερασμένα του μάτια άνοιξαν διάπλατα στην όψη της μορφής του Τζόνι μπροστά του.

" Δεν είναι δυνατόν... " ψέλλισε και κατάπιε ξερά ενώ μετά μαζεύτηκε τρομαγμένος. " Σε παρακαλώ μην με σκοτώσεις! " ψέλλισε και άρχισε να κλαίει βουβά.

" Ποιός είπε πως θα σε σκοτώσω ; " γέλασε καθώς του ψιθύριζε. " Ήθελα απλά να σε δω, να δω την κατάντια σου και να βεβαιωθώ πως θα περάσεις αρκετά χρόνια εδώ. Και καθώς θα σαπίζεις, να έρχεται στο μυαλό σου η εικόνα του να βγαίνω Εγώ Κύριος απ'τα κάγκελα, ενώ εσύ αργοπεθαίνεις έγκλειστος σε αυτό το κελί. "

" Είσαι γελοίος. Έπρεπε να σε σκότωνα όταν είχα την ευκαιρία! "

" Όχι... " γέλασε αθόρυβα " απλά δεν έπρεπε να με βάλεις ποτέ στην Αποστολή. Θα γλίτωνες πολλά προβλήματα, και κυρίως τη φυλακή. " του είπε σιγανά και τα μάτια του γυάλιζαν παρανοϊκά κάτω απ'το φως. " Αντίο Αρχηγέ! " του είπε γελώντας ειρωνικά και βγήκε έξω με αυτοπεποίθηση ενώ όταν άρχισε να πλησιάζει τους άλλους έκρυψε το πρόσωπο του διακριτικά.