Η Αποστολή...

Η Αποστολή...1α

Συνέχεια...

" Δεν αντέχω άλλο, ακόμη προσπαθώ να καταλάβω γιατί έχεις αυτό το σαράβαλο!!! Είναι η τέταρτη ή η πέμπτη φορά που σταματάμε στην μέση του δρόμου! Την πρώτη φορά δεν είχαμε βενζίνη, την δεύτερη σκασμένο λάστιχο, την τρίτη χάλασε η μηχανή! " Σταμάτησε για λίγο o Έντουαρτ και μετά συνέχισε πιο ειρωνικά. " Τι κρίμα, τελικά μόνο τρεις φορές σταματήσαμε... Απογοητεύουμε το κοινό μας! "

" Και αυτή εδώ...; Τέσσερις! " Του είπε ο Τζόνι και πήρε κάτι πατατάκια που βρίσκονταν μπροστά από τα πόδια του. Μόλις έβαλε ένα στο στόμα του συνέχισε. " Μάλλον θα είναι η μπαταρία αλλά τι αγχώνεσαι, θα ξεκινήσει και πάλι, όπως και τις προηγούμενες φορές! "

" Εγώ νομίζω πως είναι ένας επικίνδυνος μεταφορέας αυτό εδώ το πράγμα που ΤΟΛΜΑΣ και λες αυτοκίνητο... Να πάρουμε ταξί. " Είπε και έγειρε πίσω στην καρέκλα, κτυπώντας ρυθμικά το πόδι του για να ηρεμήσει... Ο Τζόνι γύρισε το κλειδί, πολλές φορές μέχρι να ακούσει το χαρακτηριστικό ήχο της μηχανής και να νιώσει το αυτοκίνητο να κινείτε! 

" Είδες, ξεκίνησε! "

" Έπρεπε να ήμασταν στο γραφείο πριν μία ώρα!! Θα μας σκοτώσουν τα παιδιά! "

" Δεν το νομίζω, εγώ πιστεύω πως ούτε που το κατάλαβαν! Είμαι σίγουρος δηλαδή! Χαλάρωσε λίγο, νιώσε την ομορφιά του να μην ακολουθείς τους κανόνες... Πίστεψε με, δεν θα χάσεις! " Μετά από περίπου δέκα λεπτά κατάφεραν να φτάσουν στο γραφείο και να στέκονται έξω από την αίθουσα συσκέψεων... Ο Έντουαρτ πήγε να βάλει το αυτί του στην πόρτα για να δει ποιοι ήταν μέσα, όταν ένιωσε την πόρτα να ανοίγει και το σώμα του να πέφτει δυνατά στο πάτωμα.
Ο Τζόνι είχε ανοίξει την πόρτα.
Ήθελε να λιποθυμήσει όταν είδε εκείνα τα εξοργισμένα, μαύρα μάτια να τον κοιτάνε με μανία. Μια εκείνον και μια τον Τζόνι που τώρα στεκόταν ακίνητος με ανοικτό το στόμα. 

" Αρ-Αρχηγέ...;" Κατάφερε να πει μετά από λίγο στον άνθρωπο που είχε αρχίσει να γίνεται κόκκινος από θυμό! Δεν ήξερε τι να κάνει... Ήλπιζε να πει κάτι ο Τζόνι για τον τρόπο που μπήκαν στο δωμάτιο την ώρα που το αφεντικό μιλούσε -με κάποιους σίγουρα σημαντικούς πελάτες- όταν τον είδε να γλυκοκοιτάζει μία όμορφη, κοκκινομάλλα απέναντι του! Έλεος ΤΖΌΝΙ !

"  Μετά σας θέλω στο γραφείο μου! " Είπε και κάθισε στην μεγάλη καρέκλα πίσω του, χαμογελώντας στους υπόλοιπους και συνεχίζοντας μάλλον την προηγούμενη συζήτηση. Όταν βγήκαν από την αίθουσα, ο Έντουαρτ όρμηξε να κτυπήσει τον Τζόνι αλλά ευτυχώς βρέθηκε από πίσω του ο Έρικ και τον σταμάτησε! Ακολούθως μία οικεία φωνή ακούστηκε από το βάθος!