The Right Way

Hoofdstuk 2

Ik deed de voordeur dicht. Op de terugweg van de supermarkt was het beginnen regenen en nu was ik kletsnat!

Uit de keuken kwamen er geluiden. Ik hoorde mijn vader tegen mijn moeder praten. ''We moeten het haar stilletjes aan vertellen Charlotte, de verhuizing staat gepland op volgende week!" "Ik weet het Peter. Wanneer ze terug is zullen we het haar vertellen. Het wordt hoogtijd dat ze het weet".

"Wat moeten jullie mij vertellen?", vroeg ik. Mijn vader stond op en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Liefje, dit kan misschien hard aankomen maar... We gaan verhuizen".

''Wat!?", riep ik.

''Kijk schat, we hebben een nieuwe school voor je gevonden. Het is modern en geeft kwalitatief onderwijs. We hebben er vele positieve reacties over gehoord dus we zijn er zeker van dat je het daar erg fijn zult hebben. Dit kan echt een geweldige ervaring voor je worden.", zei mijn moeder.

Misschien heeft ze wel gelijk. Ik heb ook niet zoveel vrienden in onze buurt nu. Ik heb geprobeerd goede vrienden te maken maar ik heb hier niemand leren kennen waarvan ik echt dacht dat we goede vrienden zouden zijn.

''Misschien heb je wel gelijk mam. Dit kan een volledig nieuwe start voor me worden''. ''Start al maar met inpakken als je wil, ik zal je een link doorsturen met foto's van ons nieuwe huis dan kan je die ook eens bekijken", zei mijn vader. Ik knikte en ging naar mijn kamer.

Ik plofte neer op mijn bed. Pling. Mijn papa had de link doorgestuurd. Ik opende het en zag een mooie villa staan. Als ik zo naar de foto's kijk, valt het toch niet zo tegen. Misschien kan dit toch wel leuk worden, dacht ik.

Ik begon met mijn boeken in te pakken. Het meeste werk heb ik daaraan. Volgens mij heb ik een boekenverzameling van meer dan 100 boeken. Ik zette Ed Sheeran op van mijn gsm en al zingend begon ik in te pakken.

Een week later

De verhuiswagen staat voor de deur. Ik neem nog mijn gitaar vast en een doos boeken. Voor de laatste keer kijk ik rond in mijn lege kamer.

''Selena, kom je?'', roept mijn mama. ''Ja hoor, ik kom al!'' Mijn papa neemt mijn gitaar en mijn boeken over en plaatst ze in de wagen. Op naar ons volgend huis!

Twee uur en een half later, zijn we eindelijk bij onze bestemming. Ons nieuwe huis staat in een superschattig dorpje, genaamd Willebrecht. Mijn nieuwe school is volgens mijn papa maar een kwartiertje stappen van ons huis.

''Kom dan laat ik je nieuwe kamer zien", zegt mijn papa. We lopen samen de trappen op en mijn papa doet een helder witte deur open.

Ik stap een ruime kamer binnen met een bed in het midden en twee grote, ingebouwde boekenkasten aan de linkermuur. Ook heb ik een hoekje waar ik mijn gitaar kan plaatsen en een extra deurtje waar mijn klerenkast staat met ernaast een badkamer.

Ik geef mijn papa een dikke knuffel en hij laat me achter in mijn nieuwe kamer. Ik ga op mijn bed liggen en log in op instagram. 50 volgers heb ik. Allemaal familie en hele goede kennissen. Vrienden heb ik niet veel, inderdaad.

Na het avondeten stelt mijn papa voor om eens samen te voet de route af te leggen naar school. Ik begin maandag op mijn nieuwe school. Wacht... Dat is morgen al!? Ik stem snel in met mijn papa en samen lopen we op straat. Na een kwartiertje lopen zie ik een heel mooi gebouw voor me staan. Het NIVEUSCOLLEGE staat er in het groot op. Dankzij mijn ondertussen 5 jaar lange Latijn opleiding, weet ik dat 'niveus' sneeuwwit betekent. Een opvallende keuze vond ik. Op de terugweg begon mijn vader me te motiveren voor mijn nieuwe dag morgen. ''Selena, ik weet dat het erg moeilijk voor je gaat zijn om je opnieuw aan te passen, een nieuwe school, nieuwe leerkrachten, nieuwe vrienden. Maar probeer er gewoon het beste van te maken. Wie weet... Misschien zal je hier echt wel goede vrienden kunnen maken en zal je hier plezier hebben". Zo cute kan je vader dus zijn! Ik gaf mijn papa een dikke knuffel. ''Ik ga mijn best doen papa. Misschien heb je wel gelijk en kan mijn leven hier echt wel veranderen!'' We kwamen thuis aan. Ik wenste mijn ouders een fijne nacht en ging slapen. Morgen, een nieuwe dag een misschien zelfs een nieuw leven...