The Right Way

Hoofdstuk 6

Misschien was het een takje dat brak, misschien mijn hart. Mijn ogen vlogen open en ik zag dat het de neus van mijn achtervolger is dat brak. Mijn redder in nood was niemand minder dan Arda! Weer hij! Arda plantte nog een vuist in het gezicht van de man en de man liep met een bloedende neus weg. ''Alles in orde?'', vroeg Arda. Ik stond helemaal te trillen en was me er niet eens van bewust dat ik aan het huilen was. Ik knikte anstig. ''Hoe heb je me gevonden?'', vroeg ik. ''Ik was gewoon in de buurt aan het joggen en ik hoorde het geschreeuw van een meisje. Ik kon het niet laten om eens te gaan kijken en ik heb zeker geen spijt dat ik gekomen ben! Gaat alles goed? Heeft hij je pijn gedaan?''. ''Nee, je was net op tijd! Bedankt!''. ''Geen probleem hoor. Wat deed je eigenlijk buiten zo laat?'' ''Ik wilde gaan lopen. Toen ik opmerkte dat ik achtervolgd werd, begon ik sneller willekeurige straatjes in te rennen in de hoop dat ik de man zou kwijtraken maar ik kon natuurlijk niet voorspellen dat dit straatje doodliep. Nogmaals bedankt!'' ''Wat dacht je ervan om even eens in de Starbucks iets te gaan drinken. Dan kan je jezelf eens fatsoeneren voor je naar huis gaat, want ik denk dat als je ouders je zo zien, dat ze erg ongerust gaan zijn'', vroeg Arda. Zou ik zijn aanbod aannemen? Hij heeft wel gelijk. Ik wil m'n ouders geen onnodige spanning bezorgen. ''Dat klinkt goed, je hebt gelijk. Ik zie er waarschijnlijk uit als een monster na al dat gehuil''. Arda lachte en maakte een handgebaar dat ik hem voor moest gaan. Samen liepen we over straat. Ik had nooit verwacht dat ik nu over straat zou lopen met hem en dat hij me zou redden terwijl ik een week geleden dacht dat hij een radicale moslim ofzo was. Dit is het bewijs dat ik hem dus volledig verkeerd heb ingeschat. Een vijftal minuutjes later kwamen we aan bij de Starbucks. Kleiner dan in onze vorige stad maar toch gezellig. Aan de kassa bestelde Arda voor ons beiden een warme latte. ''Oh my god, latte is mijn favoriet!'', zei ik. ''Toevallig, dan hebben we al één ding gemeen'', zei hij met een warme glimlach.  Ik wou aan de kassa grijpen naar mijn portefeuille maar werd me bewust dat ik die helemaal niet bijhad. ''Maak je geen zorgen'', zei Arda met een blik op mij. ''Vandaag trakteer ik!'' Ik bedankte hem. Voor de derde keer op een kwartier tijd. We gingen samen aan een tafeltje zitten. ''We hebben eigenlijk nog niet normaal kennis kunnen maken. Buiten het korte gedeelte in de klas dan'', begon Arda. ''Je hebt gelijk'', zei ik. Ik begon hem alles te vertellen. Dat ik graag gitaar speel en ga joggen. Dat ik een grote angst had voor allochtonen. Dat ik me nog steeds een beetje ongemakkelijk voel naast hem en de rest maar dat ik al mijn vooroordelen aan de kant zet omdat ze me de andere zijde van de islam hebben laten zien. Dat ik erg verrast was op school. Zowel van de leerlingen als de leerkrachten. Zelfs van de directeur en de secretaresse. Arda luisterde met veel geduld en lachte af en toe tussendoor. Nadat ik gedaan had begon hij met vertellen. Ik kwam te weten dat hij twee broertjes had. Dat mensen vinden dat hij een mooie stem heeft terwijl hij het niet zo geweldig vindt. Dat hij erg graag gitaar wilt leren spelen maar dat hij er gewoon geen tijd voor kan maken omdat hij ook nog eens na school voetbalt. Om een goede conditie te behouden gaat hij ook (net als mij omg!) drie keer in de week joggen. Nadat zijn verhaal afgelopen was stelde hij mij een vraag:''Je zei dat je bang was voor allochtonen, de islam en ook voor mij trouwens. Mag ik weten wat de reden is dat je zo'n angst en haat hebt tegen ons had?'' Dat is dus echt een goede vraag. Ik begon na te denken. ''Ik denk dat je als mens algemeen angst hebt voor hetgene wat je onbekend is. De islam is mij onbekend. Jullie Turken of de Marokkanen ook. Jullie waren mij onbekend als volk. Ik heb steeds op een school gezeten met enkel Belgen. Ook was er natuurlijk ook invloed van de media. Overal op het nieuws zie je dat de Islam en moslims slecht zijn enzovoort. Laatst ook met de aanslag op Charlie Hebdo. Mensen die de naam van hun god uitspraken terwijl ze moorden plegen... Dat was echt de druppel voor mij. Maar als ik het nu eens bekijk...Bijvoorbeeld mijn nieuwe school. Dat alles daar ook bereikt is door mensen met het zelfde geloof en afkomst dan begin ik er toch wel over na te denken en dan besef ik dat niets is wat het lijkt...''. Ik kijk Arda aan. Ik heb gewoon een hele preek gegeven. Arda kijkt me glunderend aan. ''Dat is wat wij net willen bereiken met onze imago als school. In de buurt staat het Niveuscollege bekend als een van de beste scholen van de omgeving. Wij proberen de mensen aan te tonen dat wij het ook even ver kunnen schoppen als de rest. Dat wij niet zijn zoals een paar clowns van op tv ons willen voordoen''. Ik knik en lach naar hem. Hun doel bereiken ze zeker. ''Zeg Selena, wat zou je ervan vinden als we vanaf nu samen zouden gaan lopen 's avonds? Dat is ook veiliger voor jou en misschien kunnen we erna dan telkens hier iets komen drinken. Volgens mij heb je enkele vraagtekens in je hoofd over de islam. Dan kunnen we zo'n dingen samen bespreken''. Die jongen leest gedachten! Hij heeft gelijk. ''Dat zou heel fijn zijn'', stem ik in. Samen lopen we terug naar buiten. ''Ik zal je ook terug thuis afzetten. Anders doe ik geen oog dicht vannacht''. ''Dankjewel''.
Door de donkere straten lopen we samen terug naar huis. Het voelt zo vertrouwd aan. Deze straten, Arda,... Het kan gewoon geen werkelijkheid zijn. Als we voor ons huis staan vraagt Arda even mijn GSM. Ik geef het twijfelend aan hem. ''Niet bang zijn hoor'', lacht hij. ''Ik heb mijn nummer opgeslagen. Zodat je me kan bereiken wanneer je me nodig heb. Ga maar snel naar binnen nu voordat je ouders ongerust worden''. Ik loop naar de voordeur. Als ik me omdraai zie ik dat Arda staat te wachten totdat ik naar binnen ga. Ik zwaai en hij zwaait terug. Ik sluit de deur en ga naar binnen. ''Hoe was het schat? Je bent wel wat laat!", riep m'n mama uit de keuken. ''Geweldig mam, het heeft echt deugd gedaan!'' Ik liep naar de keuken en gaf haar een dikke kus. ''Ik ga slapen, morgen school!'' Ik liep naar mijn kamer, deed m'n pyjama's aan.
Het lopen had me goed gedaan (buiten het achtervolg gedeelte dan). Maar het gesprek met Arda gaf me nog een beter gevoel. Ik was blij dat ik hem alles heb kunnen vertellen wat ik eerder aan niemand buiten mijn ouders had verteld. De manier waarop hij luistert naar je doet je gewoon beter voelen.
Morgen een nieuwe schooldag!
Met een goed gevoel, viel ik in slaap...

Laat zeker commentaar achter, tips zijn altijd welkom! xx