opia

1- sen benim eşim olacaksın

bu bölüm GozdeSwizzle ' nin ❤
iyi okumalar ~~

***

"Yapmak zorunda değilim." Louis tabağındaki enginarı didiklerken söyledi.

"Evet yapmak zorundasın! Bu ismimize büyük harfler getirecek en büyük fırsat ve sen bunu yapacaksın." Louis'nin babası dişlerinin arasından konuştu.

"Hayır baba!" Louis çatalını sertçe tabağına bıraktığında masada oturan kardeşleri ve annesi korkmuşlardı. "Sırf senin bir grup sürü içindeki konumun için siktiğimin kendini beğenmiş alfasıyla eşleşmeyeceğim!"

Louis, sinirle bağırdığında gözleri dolmuştu. Yemek masasında babasından bir hırlama yükseldiğinde gözlerini kapatıp sakinleşmeyi bekledi.

"Karşında baban aynı zamanda da bir Alfa olduğunu unutma! Haddini bil ! " Babası sandalyesinden ayağa kalktığında Louis onun kırmızı olmaya başlamış gözlerini bakmasa bile hissedebiliyordu.

"Louis tatlım odana git lütfen." Annesi zayıf bir sesle konuştuğunda babasına baktı.

Ne olursa olsun bir alfadan aynı zamanda babasından izin istemeden masadan ayrılmazdı.

"Odana git.Aklını başına almadan da inme Tomlinson.Son sözüm bu.İtiraz etme lüksüne sahip değilsin."

Babası soy ismine vurgu yapıp soyunun önemini hatırlatırken, babasına son bir bakış atıp gitmek istede kafası eğik şekilde masadan ayrıldı.Odasına çıkarken göz yaşlarını bir bir dökmeyi ihmal etmedi.

Kabul etmeyecekti işte.Omega olması demek herşeye boyun eğmesini gerektirmiyordu onun için. Sinirle kapısını çarpıp sırtını kapıya vererek yere oturdu.

"Omega olmayı ben istemedim." diye fısıldadı. "Bana sikik filmlerde ki kızlar gibi birine öylece veremezsin."

Louis daha on sekizine girmiş saf bir omegaydı.Babası onun doğmadan önce omega olduğunu hissetseydi hiç düşünmeden annesinin karnını deşeceğini çok iyi biliyordu. Evde ki kardeşlerinden ikisi de betayken kendisinin omega olup herşeye duygusal yandan bakmaktan Alfaların sürekli göz hapsinde olmaktan nefret ediyordu.

Louis sertçe gözünü silerken yerde ne kadar oturduğunu bilmiyordu.Belki bir saat veya daha fazlası.

Sonra bir şey hissetti.

Her yeri bir anda sıcaklamaya başlarken ellerini terden ıslanmış saçlarına atıp derin nefesler alıp vermeye başladı.Gözleri sımsıkı kapalıydı.

Kulağına ulaşan ormanın derinliklerinden yükselen uluma sesleriyle gözlerini hızla açtı.Karanlığı aydınlatacak gibi duran far gibi mavi gözleri ihtişamla parlaklığını gözler önüne seriyordu.

"Ha-Hayır." Louis derin soluklarının arasından fısıldadı. "Hayır lütfen şimdi olmaz lütfen."

Louis pencereden süzülen beyaz parlaklıkla gözlerini büyülttü.Dolunay şimdi çıkamazdı.Titreyen elleriyle perçemini gözlerinin önünden çekip cebinden telefonunu çıkartıp tarihe baktı.Sertçe telefonu duvara fırlattığında odada çıkan sesle başının ağrıdığını hissediydu.

Acı şekilde inlemeyişle birlikte ayağa kalktı.Bugün dolunayın ilk haftasıydı ve Louis ilk kızışmasını yaşıyordu.

"Louis?" Kapının arkasından annesi seslendi."Tatlım herşey yolunda mı?"