Moja Szlama | DRAMIONE

Rozdział 1 - Niby nic, a tak to się zaczęło

  Z odrobiną miłości zawsze przetrwasz
Z odrobiną miłości zawsze sobie poradzisz 
Rób w swoim życiu to na co masz ochotę
To jest tylko twoje życie więc idź swoją drogą

Z odrobiną miłości zaczniesz wszystko od początku
Tylko dlaczego ci, którzy się kochają ranią się nawzajem ?
Rób w swoim życiu to na co masz ochotę
Idź swoją drogą bo to życie jest tylko twoje   

Modern Talking - "With a little love"

Bardzo proszę o obejrzenie załączonego teledysku i odsłuchanie tejże pięknej miłosnej ballady, która natchnęła mnie do napisania tego wspaniałego rozdziału przepełnionego gorącym uczuciem!!! Dziękuję za sześć wyświetleń, jedną gwiazdkę i jeden komentarz. Ah, raduję się! <3 

***

Czy to możliwe, czy to możliwe, kochana pani Pomfrey, abym zakochała się we wrednym Ślizgonie? Ja, odważna i dobra Gryfonka? Czy to ma rację bytu? - dopytywała się zmartwiona Hermionka, leżąc nieuleczalnie chora z tej wielkiej miłości, na jednym ze szpitalnych łóżek. Niemiłosiernie bolała ją głowa, była bardzo poszkodowana. 

- Przeciwieństwa się przyciągają... - odpowiedziała spokojnie pielęgniarka. 

- Rozbolała mnie od tego wszystkiego głowa! 

- Nie dziwię się, uderzenie było bardzo mocne... 

- To uderzenie miłości! - oznajmiła Hermiona, rozanielonym tonem. - Ja i Draco musimy być razem, ale nie zamierzam go tak szybko do siebie dopuścić. Będę udawała niedostępną, na pewno będzie się bardziej o mnie starał. Niech sobie nie myśli, że od razu wpadnę w jego silne ramiona, niech nie myśli, że jestem taka łatwa... Choć skrycie przyznam, że chciałabym wpaść w te ramiona jak najszybciej - dodała nieco ciszej dziewczyna. 

- Pogratulować pomysłowości... - pani Pomfrey pokręciła głową z niedowierzaniem, i stwierdziła, że dzisiejsza młodzież, to po prostu porażka, nie to co kiedyś. 

***

- Droga Minervo, drogi Severusie, postanowiłem, że w tym roku, stanowisko prefektów naczelnych zajmą uczniowie Gryffindoru i Slytherinu, ponieważ nie widzę sensu wplątywania w to wszystko Krukonów i Puchonów. Gdyby to ode mnie zależało, to zlikwidowałbym te dwa domy. Są do niczego niepotrzebne. Puchoni, to ofiary losu, a Krukoni nie widzą niczego innego poza książkami, a sami dobrze wiecie o tym, że życie jest piękne i trzeba z niego korzystać. Marnują czas na naukę. Życie przelatuje im przez palce. Poza tym - jesteśmy, albo źli jak Ślizgoni, albo dobrzy jak Gryfoni. Bez urazy, kochany Severusie. No, ale nie o tym. W tym roku nagniemy troszeczkę zasady. A co mi tam! Jestem dyrektorem, mogę prawie wszystko! Prefektem będzie panna Hermiona Granger i Draco Malfoy! Wasi ulubieńcy! Cieszycie się? Podjąłem dobrą decyzję?

- Ah, rewelacyjną, Albusie! - Minerva McGonagall, aż podskoczyła z zadowolenia. - Ale jednego nie rozumiem? Oboje są na szóstym roku... 

- Przecież dyrektor wspominał, że nagina trochę zasady... - Severus przewrócił oczami, ponieważ nie mógł ukryć swojego poirytowania. 

- Nie bądź taki mądry Severusie - odburknęła starsza kobieta. - Ze swojej strony mogę zapewnić, że panna Granger będzie najlepszą prefekt naczelną w historii Hogwartu, ręczę za nią. 

- A ja nie ręczę za nikogo. Nas, Ślizgonów, nie obchodzi nic, a tym bardziej inni ludzie. Malfoy jak to Malfoy, będzie robił to, co mu się żywnie podoba... 

- Dodam, moi kochani - zaczął ponownie Dumbledore - że panna Garanger wraz z panem Malfoy'em zajmą prywatną komnatę, odizolowaną od reszty zamku, z pełnym wyposażeniem. Aha, no i niestety znajduje się tam jedno łóżko... Będą musieli sobie jakoś poradzić... 

Oh, biedactwa, są skazani sami na siebie.

***

- Co!? Na pewno nie! O nie, nie, nie! Nie będę mieszkał z tą brudną szlamą w jednym pokoju! Nie zgadzam się, zaraz napiszę do ojca. 

- Nie histeryzuj, Malfoy. Jestem twoim ojcem chrzestnym i dostałem pełne przyzwolenie od twoich rodziców o kierowanie twoim życiem w szkole. Będziesz mieszkał z Granger. Nie interesuje mnie to, że boisz się szlamu, którym ocieka. Spraw sobie jakieś antidotum, nie wiem, improwizuj... 

- Hmmm... Ale będę mógł przynajmniej robić z nią to, co będę chciał? 

- Nie interesuje mnie to, co będziecie tam robić, Malfoy. Rób co chcesz, bylebym tego nie widział i nie słyszał. Mam to wszystko gdzieś. 

- Uhuhuhuhuhuhuhuhuhuh - zaśmiał się złowieszczo Draco. On już wiedział, co robić. 

***

Staje oboje na środku swojego nowego pokoju i mierzyli się spojrzeniami. Żadne z nich nie zamierzało ustąpić. 

- Śpisz na podłodze, Malfoy... 

- Chyba śniesz, Granger, ty brudna szlamo

- Ty zimny dupku, śpisz na podłodze...