Ben bir sokak köpeğiyim... hayat sanki insanlar için yazılmış gibi... bizi sevmiyorlar... işkence ediyorlar... sırf eğlenmek için... bizim de aç,susuz olduğumuzu unutuyorlar...
Yine karlı bir gün. Bacaklarımı kardan çıkaramadığım için yürümekte çok zorlanıyordum. Yine sokaktaydım,yine insanların karşısında bekliyordum, Açtım, susamıştım etrafa bakıyordum. Açlığımı unutturacak, üşüdüğümü unutturacak bir şey gördüm. O bana yardım eden kadındı. Hırkasını,şemsiyesini veren kadındı. Oydu o! hemen zar zor yanına gitmeyi başardım.Bacağına süründüm.Kadın çömeldi, sevdi beni sonra da hatırladı, çünkü gözleri doldu.Sarıldı bana, sonra da kucağına aldı.Beni galiba veteriner gibi birine kontrol ettirdi.Sonra da evine götürdü.Ev kocamandı,hiç eve girmemiştim ben, ilk defa giriyordum. Beni köpüklü,sıcak suya soktu, yıkadı beni hem de oyun oynadık suda. Sonra bana kırmızı tasma taktı, o beyaz tüylerimi taradı. Çok sevmişti galiba beni. O beni sokaktan kurtarmıştı. O benim kahramanımdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O gün açta kalmadım, beni çok güzel doyurdu. Bana yatak da yaptı,yumuşacıktı. Onu her zaman koruyacağım.
Sabahta yemek verdi bana. Sonra dışarıda yürüyüş yaptık. Benim susadığımı anlayınca su aldı bana. İlk defa bu kadar tatlı su içmiştim. Artık sokaktan geçen insanlar bana iğrenerek bakmıyordu, benden kaçmıyorlardı aksine benim başımı okşuyorlar, beni sevmek için yanıma geliyorlardı. Peki beni sevmeleri için benim sahipli,temiz,tüylerimin aynı yöne taranması mı gerekiyordu? ama benim sahibim bunlar bende yokken sevdi,başımı okşadı ve sahiplendi. Bu davranış neden tüm insanlarda yok? benim gibi sokak köpeği olanlarda bir zamanlar aynı böyle sahipliydiler. Zaman zaman sahipleri onları sokağa attı sonra da sokak köpeği diye anılmaya başladık. Peki sizin pet shoplarda ay ne kadar tatlı diye sevdiğiniz o paralı,değerli,cinsli köpeklerden değiliz ama onları sokağa attığınızda onlar da sokak köpeği olurlar. AYNI BİZİM GİBİ!.. Biz nasıl sokak köpeği olduk sanıyorsunuz tabi ki böyle.
İnsanlar beni sevmeye başlamış,tatlı sözler duymaya başlamıştım. Ben hep aşağılanmaya alışmıştım, şimdi bu hareketler bana normal gelmiyordu.Peki ben tekrar sokağa düşersem yine beni sevecekler mi? tabi ki de HAYIR! o günden sonra bir daha aşağılacağım, yine benden kaçacaklar,umursamayacaklar çünkü o zaman gine sokak köpeği olacağım. Gine umursanmayacağım, aç kalacağım, üşüyeceğim, işkence göreceğim.O lanetli sokaklara gine döneceğim.Ama sahibim BENİ BIRAKIRSA!..
Ben o günden sonra, beni sahiplendikten sonra hiç mutlu olmadığım kadar mutlu oldum.Sanki dünyalar benim olmuş gibi mutluydum.Çünkü aç değildim, üşümüyordum, seviliyordum,oyun oynuyordum ve umursanıyordum. İlgi görüyordum. Beni seviyorlardı çünkü sokak köpekleri gibi değildim.Aslında sokak köpeğiydim ama sahipliyim,beni seven var,doyuran var,oynayan var,başımı okşayan var daha ne olsun ki? işte bu yüzden sahipliyim...
