Hani sahibim vardı,beni çok seviyordu,tabi hala seviyor.Bu sabah yemek yerken boğazına su kaçtı. Nefes alamadı üstüne atladım,nefes almasına yardım ettim, havladım duyan olmadı,birini rastgele aradım,açmadı. Dışarı çıktım birini peşime takmayı becerdim,eve getirdim ama o zamana kadar çoktan ölmüş, çok üzüldüm,ağladım, o kahramanım beni sokaktan kurtaran kahramanım artık yoktu. Benim yüzümden,benim beceriksizliğim yüzünden,benim şanssızlığım yüzünden ölmüştü. Oysa ki onunla ne kadar eğlenmiştim, ne kadar sevmişti beni, onu koruyacağıma dair söz vermiştim, onu hiç unutmayacağım... o benim kahramanımdı...
Artık yine sokaklara düşmüştüm.Beni yine umursamamaya başladılar,korkmaya başladılar benden.Şimdi sokakta yaşamak daha zor geliyor benim için.Çünkü sahibime alışmışken,her gün düzenli yemek yerken, her gün saatlere oyun oynarken, banyo yaparken,suya atlarken,başım okşanıp sarılırken,şimdi sokağın bir köşesinde yatıyorum.Sahibimin verdiği montu saklamıştım.Onu aldım,kokusunu özlemişim sahibimin,sevecenliğini özlemişim. Açtım,susuzdum ve tabi ki de üşüyordum.Her zamanki gibi...
Her şey zorlaşıyordu.Artık yorulmuş,yaşlanmış hissediyordum kendimi.Bir serseri tuttu beni, kaçamadım elinden o an ama iki kişilerdi, alt edebilirdim istersem, ama ısırınca ya ölürlerse? fakat bana ne yapacaklarını bilmiyordum.Beni inşaat tepelerine çıkardılar,bana zarar vereceklerini anlamıştım.Beni tutan kişinin elini ısırdım.Elini ısırmamla beni bırakması bir oldu. Aklıma o cümle geliyordu.Çıkmıyordu aklımdan,korkum daha da büyüyordu,her geçen gün ölüm kokusu daha da artıyordu.Eğer işkencelere kapılmazsan yarına çıkabilirdin. Ama çoğu benim gibi sokak köpekleri işkenceden ölüyordu. İnsanlar bizi eğlenmek için işkencelere kurban ediyorlardı...
Açtım serserilerin elinden kurtulduğumda bir koku aldım sahil kenarından geliyordu.Sahile doğru yürüdüm,sesler gelmeye başladı.Bebek kokusu,ağlaması hemen bebeği ağzımla yakaladım, hastanenin önüne kadar gittim.Ağzımdan bebeği bir hemşire aldı.Beni ise bir genç kız sevdi,başımı okşadı bana şu kelimeleri söyledi "annem izin verse, tüm sokak köpeklerini beslerim.Siz aç karnınızla bebeği yemeyi düşünmediniz,hastaneye getirdiniz." dedi. Yani gençlere kalsa bize bakarlar da,aileleri...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖPEKLERİN DİLİNDEN HAYAT
Ficção GeralBen bir sokak köpeğiyim... hayat sanki insanlar için yazılmış gibi... bizi sevmiyorlar... işkence ediyorlar... sırf eğlenmek için... bizim de aç,susuz olduğumuzu unutuyorlar...