Twins?!

8

*Een half jaar na de dood van Magnus*

Pov Jace
Ik en Clary zitten samen met Simon en Izzy in Italië. Alec is nog steeds niet over de dood van Magnus heen... Ik heb hem nog nooit zo verdrietig gezien... Gelukkig is Madzie er om hem op het rechte pad te houden... "Liefje kom je? Het eten is klaar" zegt Clary en ik knik. Als we even later allemaal smakelijk zitten te eten wordt er plots op de deur geklopt. "Ik ga wel." Zegt Simon en gaat open doen open. 'Hallo? Ka- Wow... Nee dat kan niet! Toch?! Ik voel me niet zo goed...' stamelt Simon en zet een paar stappen achteruit. "Wat is er?" Vraag ik en sta op. "Het... het is..." stamelt Simon verder en valt flauw. 'Simon?' Hij reageert niet en ik ga kijken. "Hey Simon even voor de duidelijkheid dit is totaal niet grappig." Zeg ik en ga kijken. 'Dag Jace...' Hoor ik plots iemand zeggen en kijk op. Verbaast kijk ik een heel bekende persoon in de ogen... Het duurt niet lang voordat ik besef waarom Simon is flauwgevallen... Izzy en Clary komen achter me staan. "Hoe weten we zeker dat dit geen val is en dat je niet Valentijn bent?" Vraagt Clary en haalt haar cilinder uit. 'Je mag checken als je wilt... Sorry ik weet dat ik jullie op de hoogte had moeten brengen maar ik kreeg er de kans niet voor...' Zegt hij en Clary gaat met haar cilinder over zijn arm. "Wow... Dit is zeker weten het vreemdste en engste dat ik ooit heb meegemaakt..." Zegt ze en ik knik. Ik heb nog nooit iemand weten terugkeren uit de dood... 'Wel euhm... Welkom terug?' Zegt Izzy in de war en laat hem binnen. "Ik had eerlijk gezegd niet verwacht jou ooit nog terug te zien Magnus..." Zeg ik en leg Simon in zijn kamer. 'Ja weet ik... Sorry als ik jullie liet schrikken... Hoe is het met Alec?' Vraagt hij en ik zucht. "Hij voelt zich schuldig omdat hij mee ging achter de ingrediënten in plaats van bij jou te blijven. Hij loopt sinds die dag depri rond. Hij steekt geen werk meer in zijn training en ligt alleen maar naar het plafond te staren. Hij eet bijna niet meer en huilt elke dag minsten een uur terwijl hij naar foto's van jullie kijkt... Kortom hij is er vreselijk aan toe... Madzie is de enigste die hem kan afleiden." Zeg ik en Magnus kijkt naar beneden. 'Dit is mijn fout...' zegt hij. "Wees daar maar zeker van! Mijn broer is nog nooit zo verdrietig geweest! Hij houdt van je Magnus! Hoe kon je hem zoiets aandoen?! Hoe kon je ons zoiets aandoen?! En hoe kon je in hemelsnaam Madzie zoiets aandoen?!" Schreeuwt Isabelle kwaad en hij slikt. 'Denk je dat hij me nog zou willen zien?' Stamelt hij en Clary knikt. "Dat denk ik wel... Maar ik kan niet beloven dat hij positief reageert..." zegt ze en hij kijkt terug naar beneden. 'We vertrekken vannacht om 10 uur zorg dat je op tijd bent' zeg ik en ga afwassen.

Pov Magnus
Waarom dacht ik ook dat ze het zouden begrijpen... Het is volkomen normaal dat ze dat niet doen. Ik heb hen 6 maanden laten denken dat ik dood was en nu sta ik hier plots weer. Ze haten me vast om wat ik Alec heb aangedaan. Ik haat mezelf er al voor dus snap ik hen wel... Misschien was het beter geweest als ik dood was, dan kon niemand me haten... Ik ga mijn spullen halen en kijk naar de klok. Half 9 in de avond... Zou ik al naar hen toe gaan? Misschien wel... Want dan kan ik alles uitleggen... Als ik aan hun vakantiehuisje kom zie ik dat Jace al aan het inladen is. 'Hey Magnus... Leg je spullen maar in de koffer we vertrekken iets vroeger omdat het al donker wordt' zegt hij en ik knik.

Pov Alec
'Alec mijn parabatai... Er is iemand die je dringend moet spreken... Maar echt dringend' Hoor ik Jace verward zeggen en kijk op. "Wie dan?" Vraag ik en zie Magnus binnenkomen. "Nee... nee dit kan niet!" Zeg ik verward en ga naar hem toe. "Ben je echt?" 'Volgens mij wel...' zegt hij en pakt mijn hand. "Ik haat je! Weet je dat?! Ik haat je zo hard!" Schreeuw ik en duw hem weg. "Je stierf in mijn armen... Je stief in mijn armen! Je stierf verdomme in mijn armen en ik kon je niet redden! Weet je wel hoe dat voelt?! Weet je wel hoe het voelt om je ware liefde te verliezen?! Om diegene te moeten begraven?!" Schreeuw ik en kijk weg.

Pov Magnus
Hij schreeuwt tegen me en hij duwde me weg... Had ik dan echt anders verwacht... Wat ben ik een idioot... "Ik snap als je wilt dat ik ga..." fluister ik en kijk naar beneden. 'Ben je gek?! Ik dacht dat ik je kwijt was! Nu laat ik je echt niet meer gaan!' Snikt Alec 'Ik wil je niet nog eens kwijt!' Hij knuffelt me en ik slik. "Het spijt me Alexander... Ik wilde je niet kwetsen..." fluister ik en hij knikt. 'Beloof me gewoon dat je nu bij me blijft, wat er ook gebeurt' snikt hij en ik knik. "Dat beloof ik je..." fluister ik en veeg zijn tranen weg en kijk in zijn ogen. 'Het doet me pijn dat ik je zo gekwetst heb...' fluister ik en hij kust me. "Geeft niet Magnus... Ik ben al lang blij dat ik je niet echt kwijt ben" fluistert hij en glimlacht zwak. Plots vliegt de deur open en komt Valentijn binnen met Madzie. Ik zie Alec slikken als Valentijn een mes tegen Jace zijn keel zie houden... als ik zie hoe Madzie Alec stopt als hij Valentijn wil aanvallen snap ik er helemaal niks meer van... "Madzie? Wat doe je bij die slechte meneer?" Vraag ik en ze kijkt op. 'Hij is niet slecht! Jij bent slecht' zegt ze en ik slik. "Alec opzij!" Hij springt opzij en ik raak Valentijn met een vuurbal. 'Jongens val hem aan!' Schreeuwt hij en Madzie gebruikt een schild om ons te beschermen. 'Jace let op!' Schreeuwt Alec en duwt hem aan de kant. "Nee Alec!" Schreeuw ik en zie hoe Valentijn hem neersteekt. Jace krimpt ineen en ik slik. Ik probeer mijn krachten te gebruiken tegen Valentijn maar het lijkt alsof hij sterker is... Hij tekent een rune en daarna wordt alles zwart...