Bad Meets The Worst (UNDER REVISION)

Chapter XI: Nasaan Ka Besprend?

[Harvey's POV]

"Hmm. Teka, patay na ba ako? Nasaan na ba ako? Nasa langit na kaya ako? Nasaan yung manok at si San Pedro? Bakit parang ang dilim dito sa langit? Brown out kaya?"

"BWAHAHAHA!"

"AAAAAHHH! SINO KANG DINUGUANG HAMPAS INIDORO KA?! AAAAAHHH!"

"AAAAAHHH! SINO KANG INIDORONG PURURUT KA?! AAAAAHHH!"

"AAAHH!"

"AAAHH!"

"AAAAAHHH!"

PAK!

"ARAY! HUHUHU! Tao ka lang! Tao ka lang! Wala kang karapatan para ako'y saktan! Wala! Wala! WALA!"

"Akala mo lang wala, pero meron! Meron! MERON! HAHA. Tama na nga. Mukha na tayong mga baluga."

"Bakit, hindi ba?"

"O sya sya. Baluga na kung baluga."

"Sandali lang. Teka, may naisip akong Knock Knock Joke."

"O sige. Hala! Gusto ko yan. Dali! Dali!"

"Okay. Knock! Knock!"

"Who's there?"

"O sya sya."

"O sya sya who?"

"O sya sya. That is what you are. Honey your my golden star. I know you can--"

"SHIT! SHIT! TAMA NA! PLEASE! TAMA NA! Ang waley waley mong baluga ka. Hmm. Sino ka nga ba talagang balugang demonyito ka? Ha?"

"Ako. Hmm. Ako? Teka, sino nga ba ako? AHA! Ako lang naman si Demu. Ang dakilang balugang demonyito."

"IKAW SI DEMU?!"

"Uhuh!"

"Pushit ka! Nasaan ang besprend ko! Ilabas mo sya! Pushit ka! PUSHIT!"

"O, cool ka lang. Teka, sandali lang. Hahanapin ko lang at dudukutin ko sa pwet ko. URGH! URGH! Hay naku, ang hirap mag-dukut. URGH! URGH! Wala akong madukut na Gabriel sa pwet ko kaya it means, wala sa akin ang besprend mong si Gabriel Arcanghe-- AAAHH! Ang sakit sa dila! ARAY! Ilang beses ko pa bang tuturuan ang sarili ko na huwag na ngang iimikin ang salitang anghe-- AAAHH! SHIT! Ang sakit! WOOH! Hmm. By the way, bakit nga pala ikaw ang nandito ngayon? Bakit wala ang besprend mo?"

"Aba, malay ko. Itanong mo sa manok ni San Pedro!"

"Si San Pedro? Eh kaaway ko yun eh. Paano ko maiitanong?"

"Aba, ikaw na ang bahalang dumiskarte kay San Pedro at saka isa pa, itanong mo nalang pala sa pwet ko. Tutal, mukha ka namang pwet eh."

"Aba, bastos ka ah. Sunugin kaya kita."

"Gawa."

"Sige. One two three. BUWWAAAAHHH!"

Fortunately, nagising na ako sa reality.

"AAAAAHHH! Shet! Ang baho! Ang baho!"

Gulat kong pagbangon mula sa pagkakahiga ko sa isang maliit na kama.

"SHH! SHH! Everything's alright my dear. You're gonna be fine Harvey. We're always here for you."

Sabay himas ng kamay nya sa aking batok.

Tinignan ko kung sino at naaninag ko nang konti ang mukha ni Mama.

"Ah. HAHA. Ikaw pala Mama. Huh? Sandali, Mama? Ikaw yan? AAAAAHHH! MAAAMMAAAA! Miss na miss ko na po kayo! Muah! Muah! Muah!"