The Victim Of Kidnapping Case - Closed (Tagalog) (Completed)

#J6A/Blackwood.

#J6A/Blackwood.

Soffia Layman Blackwood's POV

"Matutulog na ako..." Sabi nya na parang maamong tupa.

Kabayaran, ako?

Binenta ba ako?

May utang ba mga magulang ko?

Saan ako ibabayad?

"Ah!" Gosh! Dahil sa intense ng pag-uusap namin nakalimuta ko ang sakit sa mga balat ng braso ko sa kaliwa.

"B-blackwood, siguro hindi naman sya mag-iiwan ng ganito kalaking ebidensya, sa katawan ko, kung papatayin nya ako at itatapon kung san."

Siguro susunugin nya ako pagkatapos..

Tch, I have to find my way out of here.

Inayos nya na ang sarili sa tabi ng kama ko.

Ako..?

Anong gagawin ko..

Eto na ang chance ko...

"Subukan mo...." Sabi nya na tulog na at may hinagis na unan sa labas ng bintana.

"Kyaaaa!" Sigaw ko ng napatakip ako ng tenga, ng may sumabog sa labas, pagkabato nya ng unan.

Gosh....

Nakita ko ang parte ng unan na lumilipad sa hangin.

OMG!

G-ganyan ang mangyayari sakin pag tumakas ako?

No way!

"Ma.... tatawag ako ng pulis...." Sabi nya na agad kong ikinalingon.

"Wag... wala kaming ginawang masama... bakit...." Drei said na nakakunot pa na nakapikit at naka side-view ang higa sa unan, sa view na makikita ko.

Kung mananatili ako, sigurado makakahanap pa ako ng ibang chance para tumakas.

Kapag magaling na ako.

What if, habulin nya ako ng ganito ang kundisyon ko.

Pero susubukan ko munang tumayo.

Gosh! Pagtapak ko hindi ko kaya!

Kaya napaupo ako agad hapo ang tyan ko na masakit.

So...

Alam nya na di ako makakatakas.

Masakit...

Ano kaya yung sumabog sa labas..

Atleast makita ko man lang yon..

Pinilit kong tumayo tapat ng bintana at dumungaw sa labas..

"Try natin, isa pa.."

*boooom* Pagkahagis ko ng libro, napapikit ako dahil abot dito ang impact...

Sh*t mamamatay ako.

.....

...

..

.

Pero bago pala ako pumikit naramdaman ako na may humila na pala ng kamay ko pahiga, pabalik sa kama.

....

..

.

Tae! Humihinga pa ako?

Ilang landmines ang nasa lupa!

Grabe!

"Matulog ka na, pagod na ako Soffia...." Sabi nya na dumilat pa ng masama, para tingnan ako na napalingon sa kanya, na nakahiga agad.

Kahit na masakit na ang tyan ko.

Ipinilit kong ipikit ang mga mata ko.

Matutulog ako sa kabila ng mga sakit na to.

Hindi ko pa to nararanasan so, I let go of my tears..

,..

..

.

Natakot ako dun, nanginginig pa ako..

...

.

Siguro..

.

Atleast magpasalamat na ako na malambot ang kama na hinihigaan ko ngayon..

Tiningnan ko yung wedding dress ko..

Eto yung nakita ko sa shop nun! T-teka!

Buhay pa naman ang may-ari nito diba?

Kapatid pa naman ng classmate ko ang may-ari ata.

Sana okay lang sila...

Eh ako? Okay lang ba ako?

Ang asawa ko..

Rapist, Killer at mahilig sa torture..

Pero..

Gwapo....

To think of the bright side, yan lang ang maganda nyang katangian.

Everything else, fail...

Pwede ko kaya sya hawakan ulit..

Dahan-dahan kong ginalaw ang hintuturo ko para iusog ang mukha nya, palayo sa unan ko. Masyado kasi kaming malapit.

*tugs*

*tugs*

*tugs*

..

*tugs*

*tugs*

Dinikit ko sa kunot nyang noo.

Imbes na itulak ko...

Inayos ko na lang.

"Para kahit man lang sa pagtulog mo, makalimutan mo muna ang galit mo..."

Soffia Blackwood, not a bad name combination..

At di rin ako yung tipo ng, mahileg magsinungaling at di tumutupad sa usapan...

Pero..

Buhay na ang nakataya kung susundin ko pa ba ang sinabi ko sa kanya.

Buhay ko....

Pero..

Pag tumakas ako...

Hindi ko mababantayan ang mga gagawin nya at marami pa syang mabibiktima..

Bakit ako nag-iisip sa iba!

Pano ang sarili ko?

'Asawa mo yan at iisa kayo, patunayan mo sakin na kaya mong gampanan ang salitang yan na sa karamihan ngayon ay bumabagsak.'

Hah? Utak ko pa ba yang nagsasalita? Pero ang buhay ko paano?

Bakit ngayon pa bumabagsak ang mga salitang yan na narinig ko lang sa mentoring ng kasal!

Kaya napaiyak na lang ako ng walang tunog..

Dahil..

Di rin naman ako makakatakas.

I'm sure na pira-piraso akong makakalabas, pero..

'Atleast isang sakit na lang! Soffia! Tumalon ka na lang at tapusin yang paghihirap mo!'

Napadilat ako sa salitang bumulong sa mga utak ko..

Tama sya..

Mas madali na paraan yun..

Bumangon ako sandali, ng sobra ang pag-iingat.

Gosh...

Ang hapdi.

Tama..

Pag namatay ako, isang sakit na lang tapos wala na.

*****

 Author: Please don't forget to vote and comment. Give me enjoyment too. Just a little bit, pretty please?