The EMO and BADBOY SECRETs...

Chapter 18: Her Secret?

Chapter 18: Her Secret?

Hayy. Bakit parang nabobored ata ako. Kase walang basta na lang papasok sa kwarto ko at manggugulo. Wala na ding mag uutos na akala mo boss. Pero sa bagay ilang araw lang naman daw syang mawawala. Eh paki alam ko ba. Pati iyon naiisip ko pa.

Oo nga pala. Nung nakaraan nga pala may napapansin kaming umaaligid dito sa bahay na parang nag mamasid. Pero na wala din naman. Ano kayang binabalak nun.

Sumilip ako sa labas para magpahangin pero may nakita akong saskyan. Teka spy din kaya yun. naku wala pa naman dito si Hiro. Eh ano ba iyan. Maigi ngang wala muna iyon. Pero iba yung sasakyan na madalas gamitin nung unang nag spy ah. Kase pula ngayon yung gamit. Atsaka mukhang iba din yung tao na katayo dun at nakatalikod. Hindi iyon yun tao na madalas naming Makita. Ah baka nag iba na ng ipinadala.

Haist. Siguro eto na ang oras para makapag linis ng bahay at buksan lahat ng bintana. Para pumasok ang mga hangin. For almost a year itinago ko ang buong pagkatao ko, ang mundo ko ang lahat lahat at nag tago ako sa dilim. Siguro this time kelangan ko namang ayusin ang sarili ko. At sana matuwa din si Pierre. Oo nga pala. Binalak ko na din na ikwento lahat kay Hiro ang mga nangyari sa nakaraan ko. Kahit luko luko yun may pagka seryoso din naman iyon.

Maghapon akong naglinis ng bahay. Binuksan ko na lahat ng bintana. Napaka aliwalas na dito sa bahay.

Ringggg…..

Rinnnngggg…..

Naku si Hiro pala ang natawag. Siguradong galting na naman ito dahil matagal ko bago sagutin yung phone.

AKO:  oh anong problema?

HIRO: anong problema ka dyan. Syempre Girlfriend kita kaya naman dapat lang kitang tawagan at kumustahin.

AKO:  =_____= Oo na nga. Okay lang ako.

HIRO: Good. Oo nga pala. Tanda mo ba iyong nag spy saten dati? I knew it. Sina lolo nga may pakana nun. Sinabi saken ni dad.

AKO:  Ahh. Oo tanda ko iyon.

HIRO: Ngayon hindi na tayo gagambalain pa ng spy na iyon. Kase naniwala na si lolo saten kaya pinaalis na nya.

AKO:  ha? Eh paano yun nakita ko----

HIRO: Wait Ai. Tawag na ako ni Dad. Geh. I’ll call you later.

Toot toooot toooooot..

Pinagbabaan na ako. Sh*t kung yung spy dati na nagmasid samen eh spy ng lolo nya. Eh sino yung nakita ko sa labas?

Dali dali akong lumabas para tingnan ulit yung pulang kotse sa katapat ng bahay ko. Pagtingin ko wala na dun yung sasakyan. Baka naman napadaan lang. Oo nga. Baka napadaan lang iyon.

May mas madami pang bagay na kelangan isipin kesa dun.

Since wala ngayon pasok. Pupunta na ako sa puntod ni Pierre. Siguro kelangan na para palayain ko ang sarili ko sa pagkalungkot. Sa pag dating ni Hiro unti unting nabubura yung mga malulungkot ko na nakaraan. At sana kahit saan sya naandon mapaatawad nya ako at maging masaya din sya para saken.

@ the cemetery…

Hi Pierre. First of all sorry at ngayon lang kita napuntahan. Alam mo naman hinding hindi ko matanggap na nawala ka saken. At sobrang sinisi ko din yung sarili ko sa mga nangyari. Sana mapatawad mo ako. Hindi ko sinasadya. Sorry talaga.

Sniff*

Sniff*

Grabe. Hindi ko na mamalayan na tumutulo nap ala ang luha ko. pero atleast ngayon gumaan namna ang pakiramdam ko kahit pano. Hindi ko na nararamdaman ang sobrang kalungkutan.