İŞTE YENİ BÖLÜM BİRAZ KISA OLDU AMA DİĞERİNİ ÇOK UZUN YAZMAYI PLANLADIĞIM İÇİN BÖYLE.YORUMLARINIZ YAZMA İSTEĞİMİ ARTTIRIYOR AMA LÜTFEN BEĞENİLERİ BİRAZ DAHA FAZLA TUTALIM.YİNE DE SAĞOLUN.İYİ OKUMALARR :))))))))
-LUCY-
-Lucy s-sen bana nasıl zarar verebilirsin ki?
-Zayn ben..ben..ben bir
-Evet Lucy sen bir????
-Ben bir VAMPİRİM!!!!!!!
Bi dakka ben daha demin ne dedim.Aman tanrım! Ben ona gerçeği söyledim.Ne zaman kapadığımı bilmediğim gözlerimi aralayıp Zayn'e baktığımda sırıttığını gördüm.Nasıl yani?Bir anda sırıtışı büyük bir kahkahaya dönüştü.Aralıksız gülüyordu.Ben komik bir şey söylemedim ki...
-Tanrım Lucy -ahaha- bu iyiydi -hahaa- vay canına bayadır bu kadar gülmemiştim.
-Z-zayn sen iyi misin?
-İyiyim sadece -ahhahaha- benden kurtulmak için kendini canavar diye tanıtman -ahaha- bu iyiydi.
-C-canavar mı?
-AHAHAHA- evet
O-o bana canavar mı demişti yani?Ona göre vampirler-Tanrım. tabiki öyle ben bir canavarım.Ve bunu duymaya alışkınım kendim bile bunu hergün her saat kendime hatırlatıyorum.Sadece bunu onun ağzından duymak kendimi kötü hissetmeme neden olmuştu.Haklı bir canavarla birlikte olmak mı? Hah! Saçmalık.İçimdeki sinir patlamadan burdan ayrılmam gerekiyordu.
-Zayn benim gitmem lazım
-Nereye!?
Ben kaçarken duyduğum son sesi buydu.Kendimden nefret ediyorum.Canavar olmaktan nefret ediyorum.Beni böyle yapan babamdan nefret ediyorum.Her zaman geldiğim Kimsenin çıkamadığı yüksek dağa geldim.Ve bağırmaya başladım.
-LANET OLSUN!
-HERKESDEN NEFRET EDİYORUM!
-EN ÇOK DA KENDİMDEN!
-NE SANIYORDUM Kİ?!
-BENİ BU HALİMLE SEVECEĞİNİ Mİ?!
-LANET BİR VAMPİRİM!
Oturup ağlamaya başladım.Evet vampirlerde ağlar.....................
-ZAYN-
Lucy gittiğinden beri koltukta tavanı izliyorum.Neden o şekilde gitti ki.Ayrıca benden kurtulmak için dediği şey de neydi öyle.Aklıma geldikçe gülmemi bastırmakta zorluk çekiyorum.O nasıl o kadar ciddi olabildi anlamıyorum.Ama iyi yanlarını düşünün bugün hiç yakın olamadığım kadar yakın davranmıştım ona.Onun sıcaklığını hissetmek bambaşkaydı.Acaba şu anda napıyordur.Tanrım ergen kızlara dönüştüm.Napabilir ki?Şimdiye kadar eve gidip uyumuştur bile.Ödevimizi bitirmiştik nerdeyse.Ama onu hala tam olarak tanıyamamıştım.Onda çözemediğim bir şeyler olduğunu hissediyordum.Bu düşünceleri kafamdan uzaklaştırıp güzel bir duşun ardından yatağıma girip uykunun kollarına kendimi bıraktım.
-LUCY-
Kaç saattir bağırdığımı veya ağladığımı bilmiyorum ama hala sakinleşememiştim.
-Sakinleşmek için neye ihtiyacın olduğunu biliyorsun.
Kapa çeneni iç ses bunu yapmayacağım.
-Hadi ama Lucy buna ihtiyacın var.
Y-yapmadan da durabilirim.
-Bu senin doğanda var yap şunu
