RPW: OP Queen, RP Nobody

Chapter 43: Don't ask

Chapter 43: Don't ask

I woke up and realized that I'm not at the mall anymore. Napabalikwas ko ng marealize ko kung nasaan ako.

Why am I in a hospital bed for goddamn's sake! Nahimatay lang naman ako ah.

Agad akong bumangon kasabay ng pagbukas ng pintuan at inilabas niyon si Val.

"Let's go." Aya ko.

"No. You're not okay yet." Malamig niyang tugon. Eto ang ikinaiinis ko sa kaniya. He's so manipulative.

"Aalis na ako. Why do you know where am I anyway? Sinusundan mo nanaman ba ako?" Sambit ko. Paano siya makakapunta sa mall diba? Don't tell me its a coincidence.

"Student Disciplinary Council." Malamig na sagot niya.

Sabi ko na nga ba, iyan ang palusot niya.

Natawa ako na siya namang ikinataas ng kilay niya. Don't meh Val, don't meh. Hindi ko parin nakakalimutan ang about sa SDC na iyan.

"Wag mo akong lokohin. Walang ganon." Natatawa kong sambit.

"Meron, I'm the one who implemented it." He stated.

Aba. Inimplement niya pa huh. Sige pagbigyan.

"Inimplement mo pero hindi alam ng mga students? Tapos ako lang ang nakakaalam? Pft." Wika ko.

"Yes... Ikaw lang may alam nun."

Malamig niyang tugon. Parang kumulo ang dugo ko sa sinabi niya. Diniin niya lang ang pang-uuto niya sa akin. I'm going to throw something I'm holding again nang dinagdagan niya ang sinabi.

"...Because it's only effective for you."

I stopped halfway because of what he said. My heart...

Not again.

Why am I freaking blushing already for this simple thing?

Say something Lian! You're acting uncool again.

Payo ko sa sarili ko.

Pero wala talaga akong maisip sabihin kaya lumabas na lang ako kaagad ng kwartong iyon.

Tss.

°°°°

We're on our way to Atleticús but I'm not that glad that we're heading that way already.

It's like there's somewhere I want to go first before being jailed again at school.

"Ayoko pang bumalik." Sambit ko.

Katahimikan ang namayani sa amin pagkatapos. After some seconds, I heard him sighed.

"Saan mo gustong pumunta?" Tanong niya.

"Home..." Wala sa sarili kong tugon.

Lumingon siya at ibinalik muli ang tingin sa harap. I gave our subdivision address after he nodded for agreement.

Tahimik kami buong biyahe, I don't have the guts to open up a conversation either.

Hapon na ng makarating kami sa subdivision.

"I'll give you an hour. Bumalik ka agad. Remember, Isang oras lang." Banta niya paghinto ng sasakyan sa harap ng bahay namin.

Immediately went out and pasted my eyes at the whole area. I miss home.

Pumasok ako sa loob at hinanap ang lahat. Wala sila kuya. Maybe they're at the company.

Nagulat pa ang housekeepers ng makita ako. I understand, My appearance is not really expected.