Zwarte vogels.

15

Sorry ik had ene heel stuk geschreven, maar niks was opgeslagen...dus ik moet nu weer opnieuw beginnen... Het word waarschijnlijk een stuk slechter dan het eerdere stuk dat ik had geschreven, maar het moet maar even zo. :(                                                                                                                                ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zullen we even rusten? Smeek ik Jake. Is goed. Zegt hij kort. Jake is al de hele reis stil. Alles wat hij zegt is kortaf en hij kijkt me niet meer aan. Hij verbergt iets. Hij mist zijn zusje Maya natuurlijk, maar er is meer. We ploffen neer op een grasveltje. Jake, wat is er? Jake kijkt me heel even aan. Niks...Is z'n enige antwoord. Tuurlijk maak dat de kat wijs. Waarom vertel je het niet? Ik zie twijfel op zijn gezicht verschijnen. Ik...ik kan het niet vertellen? Hoezo kan je het niet vertellen? Er klinkt nu irritatie door in m'n stem. Omdat het niet mag. Maar ik ben je vriendin! Nou en het mag niet, anders krijg ik problemen. Ondertussen schreeuwen we tegen elkaar. Pas twee dagen op reis en meteen dit. Ik wil helemaal geen ruzie. Ruzie's leiden vaak naar niks. Als je nog langer als een grafsteen gaat rondlopen, ga ik wel alleen verder! Waarom schreeuwde ik dat nou? Dat is helemaal niet waar. Naja misschien een beetje. Ik sta op en begin te lopen met m'n vermoeide benen. Na tien meter kijk ik snel even over m'n schouder. Jake is gaan staan, maar maakt geen aanstalte om me achterna te gaan. Hij kijkt niet eens naar me. Snel draai ik m'n hoofd weer terug. Tranen wellen op. Niet huilen, het is maar een jongen. Maar het is wel m'n vriend. Als hij je iets niet wil vertellen terwijl hij er als een grafsteen bij loopt schiet je niks op. Ik zucht. Het begint langzaam donker te worden en ik heb nog geen onderdak gevonden. Ik ben in de middle of nowhere. Ik kom bij een bos aan. Het is dicht begroeit. Ik pak m'n zaklamp en schijn ermee door het dikke bladerdak. Ik loop er wel gewoon doorheen. Misschien is daar achter een dorpje waar ik terecht kan. Het bos is vast niet heel groot. Langzaam begin ik tussen de bomen door te lopen. M'n zaklamp hou ik zo stevig vast dat m'n knokkels wit worden. Ik kijk schichtig om me heen. Ik begin steets sneller te lopen. Ik krijg een onaangenaam gevoel. Het is zo eng stil. Opeens hoor ik een luide kraak achter me. Ik keer me om, maar zie niks. Snel loop ik weer verder. Als ik weer een kraak achter me hoor. Ik begin te rennen en hoor nu harde, zware voetstappen achter me. Rennen! Is het enige wat ik kan denken. M'n benen beginnen te branden en ik krijg steken in m'n zij. Ik durf niet achterom te kijken, bang dat ik struikel net als de vorige keer. Iemand pakt m'n schouder vast. LAAT LOS! Is het enige wat ik tussen m'n gehijg door kan roepen. Uit het niets komt er een zware houte stok op me af gevlogen. Ik probeer nog te bukken, maar het is al te laat. Ik voel een scherpe pijn door m'n hoofd heen gaan en dan word langzaam m'n beeld zwart.

                                                                    ***************************

Een koude vloeistof word in m'n gezicht gegooit en ik schrik wakker. Waar ben ik? Langzaam word m'n beeld scherper. Het enige wat ik kan zien is een vage schim die tegen de muur aangedrukt staat. Ik kijk verder om me heen en kan net een tafel onderscheiden van de grijze, vieze muren. Aan het plafond hangt een klein peertje, die maar een heel klein gedeelte van de ruimte slecht verlicht. Ik probeer op te staan, maar ik merk dat ik vast gebonden zit op een stoel. Degene die tegen de muur stond loopt het licht in. Jake! Roep ik. Een gemene lach vult te ruimte. Nee..ik ben Jake niet, maar wie ik dan echt ben, hoef jij voorlopig nog niet te weten. Wat doe ik hier? Jij bent nodig voor een onderzoek. Waarom ik? Omdat jij iets hebt wat ik wil. Ik vraag me af wat het is. De man moet m'n vragende blik hebben gezien, want z'n lach galmt weer na in m'n oren. Ooit zal ik je alles vertellen. Hij loopt het licht weer uit en ik hoor een hoog gepiep van een duur die open gaat en een luide bonk als ie weer terug in het slot valt.