Zwarte vogels.

16

Waar is Jake? Hoe moet ik hier uit komen? Wie is die man? Waarom ben ik hier? Wat moet hij van mij? Zal ik hier ooit vandaan komen? De vragen schieten door m'n hoofd, maar ik heb geen antwoorden. Een traan rolt over m'n wang. Ik wil hier weg. Ik zit hier nu drie dagen en er is niks gebeurt, behalfe dat ik soms wat te eten en drinken kreeg. Ik doe m'n ogen dicht en zucht. Ik kan beter wat proberen te slapen. Als ik bijna in slaap val hoor ik een mooi melodietje. Meteen schieten m'n ogen open. De vogels. De zwarte vogels. Ze moeten hier in de buurt zijn! Ik probeer de hele ruimte af te speuren, maar de helft is te donker. Waar zijn jullie!? Als antwoord krijg ik dat melodietje weer.  Ze moeten hier zijn. Kom te voorschijn....Ik fluister het. Langzaam verschijnt er een zwarte vogel in het licht van het peertje. Het kijkt me aan. Wat doe je hier? De vogel draait z'n kopje alleen eventjes naar links. Kon je maar praten. Ik zucht. Dan zwaait de deur met veel gepiep in éen keer open. Tegen wie praat je?! De man staat in de deuropening woedend naar me te kijken. Tegen niemand. Ik probeer zo schijnheilig te kijken en te klinken als maar kan. Het lukt aardig op een kleine trilling in m'n stem na dan. M'n ogen schiet snel even naar de plek waar de vogel net nog stond. Het is weg. Gelukkig. Ik zucht opgelucht. De man die m'n blik had gevolgd kijkt me dreigend aan. En zonder nog een woord te zeggen draait hij zich om en slaat met een harde klap de deur dicht. Ik lach hoog door de opluchting. Waar ben je? Ik fluister zo zacht mogelijk, bang dat de man weer komt binnen stormen. De vogel komt niet meer te voorschijn. Ik begin te huilen. Dat was nog m'n enige hoop. Hoe moet ik nu verder? Ik heb niks meer. Ik begin gefrustreerd aan de touwen rond me polsen te trekken. Het touw snijd in m'n houd. LAAT ME GAAN! Ik begin nog harder te huilen en te trekken. Ik voel de huid van m'n polsen branden en een snatte warme vloeistof vloeit over m'n handen heen. Uiteindelijk geef ik het op. Ik hoor de deur weer opengaan, maar het kan me niks schelen. Ik kijk dan ook niet op. Ik wil die man niet meer zien. Er verschijnen twee schoenen onder me in beeld. Een koude sterke hand grijpt m'n kin en dwingt me om omhoog te kijken. En wat ben jij aan het doen? De man schreeuwt het in m'n gezicht en ik voel de spetters speeksel op m'n gezicht belanden.  De man laat me los en m'n hoofd zakt weer naar beneden. Hij loopt om de stoel heen. Wat heb je gedaan? Schreeuwt hij als hij m'n polsen zien. Weer geen ik geen antwoord. GEEF ANTWOORD ALS IK JE WAT VRAAG! Nee. Wat zei je? Z'n stem ik gevaarlijk gedaalt. NEE! Ik schreeuw het nu. Zo praat je niet tegen mij. De dreiging klinkt door in z'n stem. Even knijpt hij hard in m'n polsen, zodat ik het uitschreeuw van de pijn. Dan maakt hij de touwen los. Yes, ik mag vrij rondlopen. Maar nee. Hij pakt een stuk ander touw dat hij blijkbaar had meegenomen. Ik hoor een zachte gemene lach. Zo strak mogelijk maakt hij m'n polsen met het schone touw. Ik voel de warme vloeistof weer vloeien en bijt m'n kiezen hard op elkaar om het niet weer uit teschreeuwen. Ik moet zo sterk mogelijk tegenover hem blijven. En ga je me nu nog vertellen wie je bent? De man gaat weer voor me staan en de grijns van hem is niet over het hoofd te zien. Tja....ik zal je een hint geven. Ik zucht. Als ik ergens slecht in ben zijn het raadsels en hints. Toen je me voor het eerst zag dacht je dat ik Jake was. Misschien moet je daar eens over nadenken. Oké best makkelijk. Dan ben je z'n broer? Vraag ik onzeker. Hij grinnikt. Nee. M'n hersenen beginnen op volle toeren te werken. Z'n vader kan het niet zijn, daar is hij te jonge voor. Z'n stiefbroer? Nee, ze lijke teveel op elkaar. Neef? Dat kan misschien wel. Ben je z'n neef? De man begint te lachen. Het is onaangenaam. Nee gelukkig niet. Wat dan? Hij moet familie zijn, dat kan niet anders. Ik zucht. Ik zou het echt niet weten. Geef ik maar toe. De man grinnikt. Tja....denk er nog  maar eens goed overna. Owja, morgen gaan we iets leuks doen. Iets leuks doen? Hier? Dat kan niks goeds betekenen. De man loopt weg en ik hoor de deur weer open en dicht gaan.