Zwarte vogels.

1

Ik loop door een straat. Er is niemand. Ik ben alleen en het stormd. Ik loop langs een raam en zie een meisje. Ze kijkt me aan. Ze is even groot als ik. Ze heeft de zelfde ogen als ik. Knal blauw met een zwart randje er omheen. Vresenlijk, ze vallen te veel op. Maar het meisje heeft kort zwart haar. Terwijl mijn haar lang en rood iss. Ook heeft ze een shirt aan met een lage hals. Ik mag zoiets niet aan. Dat is verboden bij mij thuis. 'Te aantrekkelijk' zeggen m'n ouders. Ik vind van niet, maarja wat heb ik erover te zeggen? In het glas zie ik dat het meisje vogels op haar sleutelbeen heeft staan. Zwarte vogels die fel afsteken tegen haar witte huid. Ze vliegen naar haar hard. Hebben ze een betekenis? Ja, natuurlijk. Ik ben het tenslotte zelf. Het meisje met haar pas kort geknipte haar dat tegen de regels van haar ouders ingaat. Het kan nu. Ze zijn er toch niet meer. Vermoord. En de zwarte vogels staan voor hen, m'n kleine broertje en de rest van mijn familie. Ik mis ze. Mis ze met heel m'n hard. Ik draai me om en kijk de straat in. Naar mezelf kijken lost echt niet mijn problemen op. Terwijl ik verder loop probeer ik m'n hoofd, dat 1 grote warboel is, uit de knoop te halen.1. Waar was die man? De moordenaar van MIJN familie? 2. Hoe zou ik hem ooit kunnen laten boeten voor wat hij had gedaan? 3. Zou ik hem wel kunnen laten boeten? Er zweven nog meer vragen in m'n hoofd rond, maar deze vraag blijft me maar lastig vallen. Zou ik hem wel kunnen laten boeten?....Is die man niet veel te groot en te sterk? Was het wel goed om hem te laten boeten? Ik word helemaal gek. Ik begin te rennen. Ik moet m'n frustratie kwijt. Het kan zo niet ewig doorgaan! Tranen beginnen over m'n wangen te rollen. Niet huilen! Denk ik bij mezelf. Huilen is laf! Het maakt je kwetsbaar! Maar het lukt niet. De tranen houden niet op. M'n benen beginnen te branden en ik krijg steek in m'n zij. Ik stop. Waar ben ik? Waar moet ik heen? Ik heb niemand meer. Geen familie geen vrienden. Ik ben helemaal alleen. Ergens aanbellen druf ik niet. Stel het is een enge oude man...Brr ik krijg al angstrillingen als ik er aan denk. Ik beslijt uiteindelijk maar een leeg gebouw te zoeken en daar te gaan slapen. Lege gebouwen staan hier toch genoeg. Ik zwerf nog even rond, maar al snel vind ik een lege schuur waar ik m'n nacht kan doorbrengen. Ik ga liggen op de koude vloer en al snel slaap ik.