Zwarte vogels.

19

Met grote ogen kijk ik hem aan. Hoe kan Luke nou een "kloon" zijn? Dat bestaat toch helemaal niet? Ik geloof je niet. Jullie zijn broers of of neven. Weet ik veel wat, maar Luke is geen kloon! En misschien ben jij Luke wel. Ik sta meteen op en loop naar de deur.  Misschien ben jij Luke wel en...en.. Verder kom ik niet. Ik smijd de deur open en storm naar buiten. Waar moet ik heen? Ik moet Jake zien te vinden. Of was dat Jake? Ik weet het niet meer. Ik begin de gang in te rennen. Tris! Hoor ik achter met van wie het dan ook is. Echt niet dat ik zou stoppen. Ik ren zo hard als ik kan. Ik zal een uitgang vinden. Jake red zich wel. Waar ben ik echt beland? En waar is die verdomde uitgang!? Elke deur die ik tegen kom doe ik open en elke keer is het een éen of andere kamer die er donker en eng uitziet. Waar moet ik heen? Ik krijg steken in m'n zij, maar kan niet stoppen. Bij de allerlaaste duur die ik opentrek, zak ik hijgend in elkaar. Ik kan echt niet meer en er is geen uitgang. Tris! Hijgend stopt Luke of Jake of weet ik veel wie het is voor me. Alsjeblieft vertrouw me. Ik ben Jake echt waar. Hoe kan ik dat zeker weten? M'n stem trilt. Nu niet. Ik moet sterk over komen. Niet als een zielig bang meisje. Deze woorden herhaal ik steets. Ik sta op. De steken zijn verdwemen, maar ik loop nog een beetje na te hijgen. Oké, stel me een paar vragen die alleen Jake kan beantwoorden. Ik knik en denk diep na. Welk eten hadden we onderweg mee naar het bos? Het is een beetje rare een vraag, maar hoe kan iemand anders die er niet bij was dat nou kunnen weten. Jake kijkt me dan ook een beetje raar aan en begint dan de opsomming (Lavedel had nogal veel eten mee gegeven): Twee bananen, een zak koekjes, 4 boterhammen, aardbeien, twee vlessen kou water, en....dat was het ongeveer geloof ik. Ik ga de opsomming na en knik weer. Het is goed, maar ik heb nog één vraag. En waar was onze eerste kus? Jake krijgt een glimlach op zijn gezicht. Op de hoek van de straat van Lavendel's huis. Toen ik jou tegen hield voordat je in je eentje wou gaan vertrekken. Ik lach. Ook juist. Goed ik kan hem nu het beste maar gewoon vertrouwen. Jake steekt zijn hand uit en ik kijk er even naar voordat ik hem vast grijp. Dit had ik gemist. Zijn warme hand in de mijne. Samen lopen we de gang uit. En nu? Vraag ik om de stilte te doorbeken? Naar de uitgang? Vraagt Jake. Het kan, maar eigenlijk wil ik eerste meer weten over Luke. En hoe het kan dat hij een kloon is. Jake ziet me denken. Je wilt zeker dat ik je eerst alles uitleg? Ik kijk een beetje omhoog. Hij is toch groter dan ik had gedacht toen ik hem ontmoete of hij is gewoon heel erg gegroeit. Hij trekt een wenkbrouw op en ik merk dat ik aan het staren ben. Snel draai ik m'n hoofd weg zodat hij niet ziet dat ik een soort van tomaat ben geworden. Ja. Zeg ik zacht. Ik hoor Jake grinniken. Dacht ik al. Hij loopt naar een deur en doet de deur open. Als hij naar binnen wil lopen het donker in blijf ik staan. Jake draait zich om. Bang voor het donker? In de kamers wel. Jake lacht en knipt een klein lichtje aan. Goed verlicht is de kamer niet, maar je kan nu zien waar je loopt en wat erin staat, wat overings niet veel is. Langzaam stap ik nu naar binnen. Beetje om me heen kijkend. Nergens staan martelwerktuigen en nergens staan kasten en stoelen. Ik zucht. Gelukkig. Ik loop nu wat sneller door en blijf midden in de kamer staan. Jake doet de deur dicht en draait zicht om. Hum.....zullen we maar op de grond gaan zitten? Ik lach en ga zitten. Goed, vertel. Oké. Je weet dus dat Luke een kloon is. Ja, en hoe komt dat? Geen onderbrekingen graag, behalfe als ik het vraag. Ik zucht. Ga verder. We zijn gemaakt door een één of andere gestoorde professor. Ik ben ook een kloon van een echte jongen. Waar hij is weet ik niet. Ik weet ook niet hoelang het geleden is. Klonen worden niet ouder en groeien ook niet. Het kan al zijn dat ik honderd jaar ben of ouder. We moeten wel gewoon slapen en eten. En we kunnen ook pijnlijden en gewoon dingen voelen, net als humm...echte mensen. Luke en ik zijn dus wel een soort broers, alleen hij heeft meer slechte dinge in zich en ik meer goede. Ik ben niet één en al goed en hij niet één en al fout, maar hij is sneller jaloers, sneller boos, enz. Waarom ik je niet achterna ging toen je wegliep was, omdat ik je los moest laten. Ik kon je niet vertellen dat ik een kloon was. Dat ik niet ouder werd en al die andere dingen. Ik wist zeker dat je me niet ging geloven en dat je boos op me zou worden. Luke was waarschijnlijk jaloers op me en pakte daarom jou. Mijn familie is nooit vermoord, maar ik kende die man wel. Hij is namelijk die professor. Hij wil van jou ook een kloon maken. Je bent speciaal. Je bevat krachten die hij wil hebben. Door klonen te maken kan hij die krachten over nemen. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hey, 

Mijn boek ik nogal vreemd, maar ik hoop wel dat jullie het leuk vinden. Ik schrijf niet echt vaak meer, want het is op school onwijs druk. Heel erg bedankt tot het met tot hier lezen. Verwijder het boek vooral niet, want ik ga schrijf wel gewoon door!

Vote & comment!

X