Lilac ◆ girlxgirl

~36

Sabah olanları çabuk unutup günü güzel geçirmeye başlamıştık bile.
Açıkçası şuan ki durumumdan memnundum.
Yani aylardır hayalini kurduğum şeyi yaşıyordum nasıl mutlu olmayayım ki?
Gülümserken Elena sordu.

"Ne düşünüyorsun öyle?"

Bakışlarımı ona çevirdim.

"Bizi."

Eliyle elimi kavradığında gözlerime baktı.

"Bizi artık kimse ayıramaz."

"Biliyorum." Dedim bunu ikinci kez söylüyordu ve artık ciddi olduğuna emin olmuştum.

Önündeki kahveden son bir yudum alıp konuştu.

"Artık kalkalım ha ne dersin?"

Başımı tamam anlamında salladım ve hesabı ödeyip kalktık.

*
Arabayla evin sokağına girdiğimizde polis arabasının Elena'nın evinin önünde olduğunu görünce içimdeki korku dışıma vurmuştu ve korku dolu gözlerle olan bitene bakıyordum.
Elena arabayı evden biraz uzak ama yinede olanları görebileceğimiz bir yere park etti.

"Polislerin burada ne işi var Elena?"

Donuk suratıyla bana döndü ve birşey demeden bakışlarını tekrar eve yöneltti.

"Bunun kimin işi olduğunu biliyorum ama kafamdaki soru senin katil olduğunu nereden biliyor?"

Cümlesini bitirip tekrar bana döndü.
Yüzümden yaşadığım korkunun okunması hiçte zor değildi.
Elena böyle söylerken ona hayır diyememiştim.
Hayır ben katil değilim diyememiştim.
Yaptığım tek şey bakışlarımı yere sabitlemiş olmaktı.
Bir süre sessiz kaldıktan sonra Elena aşağı inmek için arabanın kapısına yöneldi.

"Hayır Elena inmeyelim. Onların beni götürmesini istemiyorum. Gözükmeden gidelim lütfen."

Elena gözlerimin içine bakarken neredeyse ona yalvarır halde baktım.
Elini kapıdan çekerken derin bir nefes almak üzereydim ki Ani bir hareketle kapıyı açıp aşağı indi.

"LANET OLSUN ELENA."

Bağırmak  pek işe yaramamıştı ve istemesem de korkarak kapıyı açıp aşağı indim.

Evin içinden çıkan Alexis bizi görür görmez polislere bizi gösterdi ne kadar da mutlu olduğunu görmek hazır katil olmuşken oracıkta onu da öldürme istediğime yol açtı.
Polisler bize doğu yürürken Elena ile arabanın önünde durup onlara bakıyorduk.

"Lütfen ben olduğumu yalanla ."

Dedim kısık bir sesle fakat Elena cevap vermemişti.
Polisler önümüze gelince neredeyse titremeye başlamıştım.

"Evet evet bu kız işte katil o."

Alexis'in konuşmasıyla polisler bana döndü.
Korkudan bembeyaz olmuş suratımla onlara baktım.

"Hiç zorluk çıkarmadan bizimle geliyorsunuz bayan."

Başımı hayır anlamında salladım.

"Hayır bu kız yalan söylüyor nasıl oluyorda ona inanıyorsunuz.?"

Bir anda gelen cesaretimle sormuştum.

"Ceseti bulduğumuz odada okul kimliğiniz düşmüş bayan üstelik kameralara yakalanmışsınız."

Bunu duyan Elena yükselip söze girdi ondan beni korumasını bekliyordum.

"P-polis bey bakın benim olayla hiçbir ilgim yok arkadaşım beni aradı ve buluşmamız gerektiğini söyledi bende evin oraya gelip onu bekledim içeri bile girmedim."

"NE!?"

Diye bağırıp Elena'ya bakmıştım.
Hızlıca nefes alıp polislere bakıyordu.
Gözlerimin dolmasıyla çığlık atıp kaçmak istedim.
Polis başını sallayıp tekrar bana döndü.

"Bizimle geliyorsunuz bayan."

Ellerimden tutup kelepçelerken Hayır diye bağırıyordum.

Elena'nın hiçbir şey yapmıyor hatta beni ele veriyor olması beni çileden çıkarmıştı.
Bu sefer yine beni yarı yolda bırakmasına göz yumamazdım.
Polislerle arabaya yürürken arkamı dönüp Elena'ya bağırıyordum.

"ELENA SÖYLESENE."

"DOĞRUYU SÖYLE ELENA GİTMEME İZİN VERME."

"LÜTFEN."

Zorla arabaya bindiğim de arkamı dönüp Elena ve Alexis'e baktım.
Alexis Elena'nın sırtını sıvazlıyor ve eve doğru ilerliyorlardı.
Önüme döndüm ve nerede olduğumu umursamayarak hıçkırıklarımı serbest bıraktım.