Lilac ◆ girlxgirl

~44

Finale sayılı bölümler kaldı ah buna ilk başladığım günü hatırlıyorum da :')
Okunma sayısı 15K olacağı hiç aklıma gelmezdi .
Bu zamana kadar okuyup beğenen herkese şimdiden teşekkür ediyorum ve bölüm umarım hoşunuza gider.

İyi okumalar.

*

Elena sinirli bakışlarını üzerimizde gezinirken Alexis çoktan doğrulup ona bağırmaya başlamıştı.

" EVE NASIL GİRDİN SEN ?"

İfadesiz suratımla yaptığım tek şey ikisini izlemekti.

" EVİN ANAHTARI İKİMİZDE DE VAR YA GERİZEKALI "

Bir süre sessizlik olduktan sonra Elena sertçe kapıyı kapatıp yatağın tam önüne geldi.

" SİZ İKİNİZ NE YAPIYORSUNUZ BURADA ?"

"Gayet açık değil mi ?"

Tüm soğukkanlılığımla konuştuğumda Elena'nın yüzünde şok ve sinir karışımı bir ifade belirmişti.
Hiçbirşey demeyerek yerde duran kıyafetlerimi alıp üstüme fırlattı.

"Giy şunları."

Attığı kıyafetlerimi giyerken etrafı sessizlik sarmıştı , Elena ayakta durmuş bana bakıyor Alexis ise olanları anlamaya çalışıyordu.
Kıyafetlerimi giydikten sonra yataktan çıkıp Elena'nın karşısına dikildim.

"Giydim."

Elena beni başı ile onaylarken Alexis'e dönüp konuşmaya başladı.

"Seni bir daha çevremde ve özelikle kyla'nın yanında görmek istemiyorum. Anladın mı ?"

İşte hayat onun için bu kadar kolaydı.
İstediği kişiye yakınlaşıp istediği kişiyi hayatından çıkarıyordu.
Bunu fark etmek uzun zaman alsa da en çok bu özelliğinden dolayı nefret etmiştim ondan.
Ona kalbimi açmıştım ben , aylarca peşinden koşmuştum(!)
O kendi çıkarları için herşeyi yapar diyenlere karşı çıkmış hep onu savunmuştum.
Fakat bunları yaşayarak öğrenmem hem kendimden hem de ondan nefret etmemi sağlamıştı sadece.
Sevgimden geriye hiçbirşey kalmamıştı.
O sevgiyi hak eden biri değildi.

Alexis'in cevap vermesini beklemeden kolumdan tutup beni odadan dışarı çıkarmıştı.
İkimizde tek bir kelime dahi etmeden evden çıkıp  Elena'nın arabasına bindik.

"Neden bunu yaptın?"

Elena'nın sorusuyla bakışlarımı ona çevirdim.

"Ne yaptım?"

Derin bir nefes aldı.

"Kyla! Neden onunla birlikte oldun."

Dediği şeye göz devirdim.
Bu onu ilgilendiriyor muydu ki?

"Bu seni ilgilendiriyor mu?"

İlerlediği yolda sertçe durmasıyla ikimiz de sarsılmıştık.

"TABİKİ İLGİLENDİRİYOR!"

Kaşlarımı çatıp ona baktım.
Şu an tüm planlarımı hiçe sayacak şekilde konuşacaktım ama artık onu etrafımda görmeye daha fazla dayanamıyordum.

"Söylesene Elena , sen benim neyim oluyorsun da bu seni ilgilendiriyor ha? Senin için oyuncaktan farksız değilim unuttun mu ? "

Dediklerim karşısında donakalmış bana bakıyordu.
Kekeleyerek konuştu.

"N-ne ? Neyden bahsettiğini anlamadım."

Bu sefer sesi yüksek çıkan ben olmuştum.

" BENİMLE OYNADIĞIN YETMEDİ Mİ HA? İLK ÖNCE SENİ SEVİYORUM DEYİP SONRA KENDİ ELLERİNLE SEVDİĞİNİ(!) POLİSLERE VERMEK NE OLUYOR? SENİN KARAKTERİN Mİ ? OH PARDON SENİN KARAKTERSİZLİĞİN DEMELİYDİM DEĞİL Mİ ? SEN O KADAR İĞRENÇ BİR İNSANSIN Kİ NEFRETTEN BAŞKA HİÇ BİR ŞEYİ HAK ETMİYORSUN."

Hepsini tek nefeste söyledikten sonra karşımda gözleri dolmuş Elena'yı fark etmen bir oldu.
Tek eliyle yaşlarını sildi ve yüzünü bana döndü.

" Hafızanı kaybettiğini sanıyordum."

" İNAN BANA GERÇEKTEN HAFIZAMI KAYBETSEM SENİN BANA YAPTIKLARINI YİNE DE UNUTMAM."

" Sen ... Böyle konuştukça kalbimde bir ağrı hissediyorum Kyla. Yapma seni sev-"

"SAKIN BANA BENİ SEVDİĞİNİ SÖYLEME. "

Ağlamakla karışık konuştuktan sonra hızlıca arabadan inip yürümeye başladım.