Het Spel: Nieuwe Rondes

Hoofdstuk XII

Hannah's P.O.V

'Wat?' Vraag ik. 'Wat is er tussen jullie?' Vraagt Fransisca. Oh god ze hebben het over mij en Floris. 'Niets.' Zeg ik boos en loop naar boven.

Ik lig op mijn bed en staart naar boven. Zal ik naar Damian gaan? Of een gesprek hebben met Floris? Ik draai me om. En kijk naar mijn telefoon die oplicht.

34 gemiste oproepen van Florisje😍

Hij heeft tevens mijn Whatsapp vol gespamt. Ach fuck it. Ik ga gewoon met Damian mee. Ook al is hij zo onbekend. Hij is gewoon enorm knap. Ik sluit mijn ogen en beland in een droom. Een lange droom.

Ik word fris wakker. Snel borstel ik mijn haren en doe wat make-up op. Ik trek een leuk rokje aan. En huppel naar beneden. 'Zo ga je gezellig iets met Floris doen?' 'Nope.' Zeg ik vrolijk en huppel naar buiten. Als ik restaurant zie begin ik met rennen. Ik doe de klapdeuren open en een vlaag van warmte overspoelt me. Ik kijk heen en weer of ik Damian zie. En dan valt mijn oog op Damian die de menukaart aan het inspecteren is.

'Hey.' Zeg ik terwijl ik bij hem aanschuif. 'Eyy.' Zegt hij. En laat de menukaart zakken. 'Hoelang zit je hier al?' 'Oh een klein uurtje.' 'Een uur?! Zolang? Waarom?' 'Ja tja. We hadden niet echt een tijd afgesproken dus ik was bang dat je eerder zou komen.' 'Ah wat lief.' Zeg ik. Mijn hand leg ik op de tafel en schuif mijn hand een beetje naar zijn hand.

'Zo dus vertel eens wat over jezelf.' Vraag ik. 'Euh. Ik heet Damian Asper.' 'En je lievelings- dier, kleur, bloem, eten?' 'Dat heb ik allemaal niet hoor. Daar doe ik niet aan.' Ik kijk verbaast. 'Nu jij.' Zegt Damian met een lach. 'Ik ben Hannah Laak, mijn lievelingskleur is: paars, lievelingsdier is een hond, lievelingsbloem is: een zonnebloem. En mijn lievelingseten is: Patatjes.' 'Veel info.'

Er komt een serveerster langs. 'Hebben jullie een keus kunnen maken?' Nog voordat ik iets kan zeggen heeft Damian al voor me besteld. 'We nemen beide nummer 37' 'Goed. En nog wat te drinken?' 'Één cola alsjeblieft.' Zeg ik snel. 'Één Amstel.' De serveerster loopt weg. 'Alcohol in de ochtend?' Vraag ik aan hem. Damian haalt zijn schouders op.

De serveerster komt terug met een bord vol fish and chips.

Ik prop een frietje in mijn mond. 'Doe je een studie?' Ik slik het frietje door. 'Ja. Ik studeer natuurkunde. En jij?' 'Ik doe geneeskunde.' 'Dus als ik gereanimeerd moet worden kan jij te hulp schieten.' Lacht hij. Ik lach schamper terug.

Samen lopen we naar buiten. Eerst los. Dan pakt Damian mijn hand vast. En trekt me naar hem toe. 'Zie ik je nog eens?' Vraagt hij. Ik kijk in zijn prachtige ogen. 'Ja, lijkt me leuk.' Zeg ik verliefd. 'Je hebt trouwens een prachtige outfit.' Zegt hij kijkend naar mijn rokje. 'Oh dankje.' En ik zwaai een beetje met mijn rokje. 'Dan zie ik je weer eens. Ik wip wel eens bij je langs.' 'Is goed. Doei!' Damian geeft me een kusje op mijn handen. En Damian loopt weg.

Oh ik ben zo verliefd. Ik draai een rondje en huppel er daarna vandoor. 

Als ik naar huis loop kom ik langs de flat van de jongens. Strak kijk ik naar hun huis. Een traan stroomt langs mijn wang naar beneden. Snel veeg ik de traan weg. Acht maanden echte liefde dan dit.

Ik besluit -met mijn domme hoofd- om er toch heen te gaan. Ik bel aan. En na een paar seconden gaat de deur open. Als ik dan over het balkon loop en de deur van het huis open zie staan met Zack in de deurpost. 'Zo "misses make it out" wat doen we hier?' Zegt Zack. Ik duw hem opzij en hij steekt zijn handen in de lucht. 'Waar is Floris?' 'Ik dacht dat je een ander had.' Ik maak spleetjes van mijn ogen en kijk geducht naar hem. 'Hoe weet je dat?' 'Rustig Cath vertelde het me.' Ik rol met mijn ogen. Wrm Cath? 'Maar waar is Floris?' 'Die zit op zijn kamer uit te huilen om het feit dat jij hem gedumpt hebt.' Ik heb nu zoveel zin om zoveel dingen er tegenin te brengen maar ik houd me in. En loop naar Floris' kamer.

Ik klop op de deur. 'Rot op Harold.' Ik doe de deur verder open en steek mijn hoofd om de deur. 'Hannah?!' Floris komt op me af rennen. Maar nog voordat hij me kan knuffelen. Duw ik hem al van me af. Hij kijkt verbaasd. 'Wat is er?' 'Floris. Laat me je dit zeggen: je hebt het voor jezelf verpest. En ik heb een ander ontmoet. Die duidelijk wél van me houdt.' Floris' ogen vergroten. 'Nee Hannah alsjeblieft. Geef me-' Ik laat Floris zijn zin niet afmaken want ik weet toch al wat hij gaat zeggen. 'Floris ik maak het uit.' Zeg ik met mijn ogen op de grond gericht. 'Nee Hannah. Acht maanden. Dat wil je toch niet weggooien?' 'Floris? Was ik de persoon die vreemd ging?' Floris kijkt naar beneden. 'Ik ga.' Floris probeert me nog vast te pakken maar ik schud hem van me af. 'Het is klaar.' Zeg ik nog voordat ik de deur uitloop. 'Hannah! Denk er nog eens overna! Alsjeblieft!' Ik hoor verdriet in Floris' stem. Het doet me pijn om hem zo te horen. Maar het is zijn verdiende loon.

Het is zijn verdiende loon.
Het is zijn verdiende loon.
Het is zijn verdiende loon.
Het is zijn verdiende loon.

Met die gedachte loop ik naar huis.