Het Spel: Nieuwe Rondes

Hoofdstuk XV

Hannah's P.O.V

'Zo dus wat zullen we doen?' Vraag ik aan Damian. 'Mmm even denken.' Zijn hand gaat langs zijn nek. 'Laten we naar de bios gaan.' Ik vind het al goed genoeg dat hij iets verzint. 'Leuk!' Aangezien de bios aan de andere kant is, draaien we ons om.

Volgens mij staat Zack daar. 'Zo dus naar welke film wil je gaan schat?' Omg! Hij noemt me schat. 'Euhm.' Ik kijk nog even naar de plek waar Zack zojuist stond, maar er ligt nu alleen nog een volle boodschappentas. Verbaasd kijk ik naar de lege plek. 'Wat... Wat dacht je van..' Ik praat afwezig. Vragend blijf ik naar de plek kijken. 'Is goed. Dan nemen we die film.' Zegt Damian plots. En hij trekt me mee.

Als we aankomen bij de bios, kiest Damian een film uit. Ik heb serieus geen idee welke film eigenlijk.

Als we binnenkomen is de film al begonnen. En we tasten in het donker naar onze plekken. Als we dan eindelijk zitten. Kijken we naar de film.

De film is nu al een halfuur ofzo bezig. En plots voel ik een hand op mijn hand. Ik kijk verbaasd op. En zie Damian naar me glimlachen. Ik glimlach terug en zak naar hem toe.

De film is afgelopen. En als we samen naar de mc lopen praten we nog wat bij over de film.

Als we binnenkomen. Zegt Damian iets 'Ik ga wat halen, jij gaat een plekje zoeken. Oké?' Ik knik en loop naar een plekje. Er zijn veel vrije plekjes.

Ik ga zitten. En Damian komt op me af lopen met een plaat vol eten. Hij komt naast me zitten op de bank. Ik pak een frietje. 'Mondje open, oogjes dicht.' Fluister ik tegen Damian. Hij volgt mijn commando's op. Langzaam breng ik het frietje richting zijn mond. En zijn mond gaat langzaam dicht. Zijn lippen raken mijn wijsvinger nog. Zijn ogen gaan open. En ik kijk in zijn smaragdgroene ogen.

Plots voel ik zijn ijskoude vingers op mijn heup. Ik werp een snelle blik op zijn vingers die zich onder mijn rokje nestelen. Dan gaat mijn blik langzaam terug naar de zijne. Hij kijkt ondeugend.

Zijn vingers gaan vanaf mijn heup naar mijn middel. En hij trekt me naar zich toe. Als ik dan bij hem op schoot zit. Gaat zijn hoofd langzaam naar het mijne. En pas als zijn vurige lippen op de mijne zijn geplaatst. Weet ik wat me overkomt.

Ik voel door deze kus zoveel door mijn lichaam stromen: liefde, wanhoop, woede, verdriet, trots

Liefde: vanwege het feit dat ik smoorverliefd ben op Damian.
Wanhoop: Omdat ik het gevoel heb dat ik letterlijk de eerste de beste jongen van straat heb geplukt om het verdriet dat Floris heeft gebracht te maskeren.
Woede: Woede, woede voor Floris. Dat joch dat me pijn heeft gedaan.
Verdriet: Omdat ik heel misschien heel diep in mijn hart nog wat voel voor die jongen die me pijn heeft gedaan.
Trots: Dat ik op mijn eigen benen heb kunnen staan. Dat ik Floris niet nodig heb. Dat ik zelf heel ver kom. Daar ben ik trots op.

Zijn lippen gaan langzaam van de mijne af. En dan pas gaan mijn ogen open. Van alle gevoelens die min lichaam op dit moment voelt, overwint verdriet het. En ik moet op mijn lip bijten om niet een traan te laten stromen. Hopelijk merkt Damian het niet. Hij pakt mijn hoofd vast en geeft een kusje op mijn haren.

~Terugreis~

Ik ga uitgerekt op de bank liggen. En kijk opnieuw naar het inspirerende plafond.
'Boe!' 'AAh!' Ik schrik me rot als iemand mijn schouders vastpakt. Ik rol van de bank af. En kijk in de ogen van. Jahoor Zack.
'Moest dat?' Zeg ik terwijl ik opsta. 'Ja. Want ik moet je spreken.' Zegt hij nu bloedserieus. 'Uhh oké.' Zack trekt me aan mijn pols mee richting zijn kamer.

Als we binnkomen kijkt Catherina  geschokt.