Het Spel: Nieuwe Rondes

Hoofdstuk VI

Hannah's P.O.V

Als we weer thuis zijn lig ik bij Floris in bed. Maar hij gedraagt zich zo raar. Anders dan anders. Hij is zo... Ja ik kan het niet omschrijven. Maar laat ik het zo zeggen: hij is ergens anders. Figuurlijk dan heh. Hij is zo dromerig. Is er wat mis?

Ik heb er genoeg van, van in bed liggen. Ookal is het 2 uur 's nachts. Ik klim uit het bed. En Floris die nog steeds wakker is, lijkt het niet eens op te vallen dat ik uit bed klim.

Ik loop naar de deurpost en draai me nog eens om. Maar Floris is nog steeds in dromenland. Ik schud mijn hoofd en loop weg. Waarheen? Naar de koelkast!

Koelkast is bae. 💋

Ik trek de deur open. En zie nog een halve bedorven pizza liggen. Jak. Een pak melk. En een paar appels.

Ik pak een appel. En zet mijn tanden erin. Precies op het moment dat ik het geknars hoor van de appel hoor ik ook een deur opengaan. Ik zie de gedaante van een jongen. 'Floris?' Vraag ik. 'Nee.' Ik hoor Zack's stem. 'Zack?' Vraag ik opnieuw. 'Ja.' Zack zet een licht aan. 'Wat doe jij hier in het holst van de nacht?' Vraag ik aan Zack die ook naar de koelkast loopt. 'Dat kan ik ook aan jou vragen. Wat doe je überhaupt hier?' Zegt Zack bot. 'Toevallig ben ik Floris' vriendin. En slaap ik vannacht bij hem.' Zack rolt met zijn ogen.

Zack pakt het pak melk. Als ik dan opnieuw een deur open hoor gaan. Dit maal komt Catherina naar buiten. Die er duidelijk nog moe uitziet.

'Wat doen jullie hier?' Ze loopt naar Zack toe die meteen zijn arm om haar heen slaat. 'Hannah werd wakker. En toen werd ik wakker van haar gestommel.' Catherina knikt. 'Als je het niet erg vindt ga ik weer terug naar bed.' 'Mijn bed zal je bedoelen.' Zegt Zack. Samen lopen ze weer terug uit de kamer waar ze daarnet vandaan kwamen.

Ik loop terug naar Floris. Die volgens mij nog steeds aan het dromen is. Ik besluit om hem uit zijn dromenparadijsje te halen.

'Wat heb jij toch de hele tijd?' Zeg ik terwijl ik hem door elkaar schud. 'Huh?' 'Ik vroeg waarom je de hele tijd aan het dromen bent.' 'Oh. Nergens over.' Zegt Floris enorm on-realistisch. Hij trekt me aan mijn pols op hem. Zodat ik nu recht in zijn ogen kijk. Zijn handen strijken over mijn haren. En ik doe hetzelfde. Dan trekt hij me naar voren en drukt zijn lippen vol lust op de mijne. En ik maar denken dat er iets mis was.

Hij haalt zijn zachte lippen van de mijne af en hij kijkt met de ogen waar ik zo smoor op ben in de mijne. Maar toch zit me iets dwars. Er klopt iets niet.

Maar ik laat het al gauw van me afglijden als Floris de rollen om draait door zich te draaien, en ik nu beneden lig.

Floris geeft me kusjes in mijn nek. Maar na twee kusjes druk ik hem weg. Er klopt iets niet.

Floris kijkt me verbaasd aan. 'Waarom dee-' 'Er klopt iets niet Floris.' 'Wat bedoel je?' Floris begint heftig om zich heen te kijken. Waarschijnlijk denkt hij dat ik het heb over dat er andere mensen zijn. 'Nee Floris ik bedoel jou!' Zeg ik misschien iets te hard. 'Hoe bedoel je?' Floris kijkt beledigt. 'Wat ik bedoel?' Ik ben ondertussen recht op gaan zitten. 'Je bent ergens anders! De hele tijd.'

Ik duw Floris van me af. En loop naar de deur. 'Waar ga je heen?!' 'Naar huis.' Ik trek de deur open en gooi hem met een klap dicht.

Ik hoor het geklak van mijn hakken over het soort van balkon. Als ik dan een deur hoor opengaan en rennende voetstappen hoor die steeds dichterbij komen. En dan pakt iemand mijn schouder vast. Met een ruk draai ik me om en kijk in de ogen van Floris.

'Wat was dat nou?' Vraagt Floris. 'Sorry Floris, ik ben een beetje druk. Met al die examens. Sorry. Dat ik zo gemeen reageerde. Maar ik ga nu.' Ik ruk me van Floris' hand los. En loop ervandoor.

Hopelijk verpest dit onze relatie niet.