Het Spel: Nieuwe Rondes

Hoofdstuk XVIII

Catherina's P.O.V

'We moeten het haar vertellen!' 'Ze moet er maar zelf achter komen! Ik gun haar hetzelfde als wat jou overkomen is!' Abrupt sta ik stil en kijk verbeisterd in de vurige ogen van Zack. Het vuur in zijn ogen dooft. 'Laat me je even duidelijk maken...' Ik stap naar voren en onze neuzen raken elkaar nog net niet. 'Ik gun niemand hetzelfde als wat mij is overkomen.' Nu is het mijn beurt om het vuur in mijn ogen te laten branden. Zack laat zijn gespannen schouders zakken. En zijn ogen wijzen naar zijn schoenen. Na een paar seconden trekt hij langzaam weer zijn hoofd op. En pakt me beet bij mijn schouders. 'Sorry.' Fluistert hij.
We kijken elkaar diep in de ogen. We weten beiden dat het lastige tijden zijn.
Keith die op vrije voeten is.
Hannah waar die op aast.
En wij die beiden langzaam gek worden.

Het is lang stil.
Tot ik plots uit het niets nieuwsgierig vraag: 'Je hebt me eigenlijk nooit verteld hoe jij  bij Keith terecht ben gekomen. Kijk van mij weten we het al. Dom meisje wordt verliefd op knappe jongen, knappe jongen ontvoerd haar en een paar vriendinnen. Maar van jou...' Ik eindig. En kijk dan naar zijn gezicht. Hij kijkt extreem geschokt. Snel plak ik er nog achteraan: 'Je hoeft het niet te zeggen als je het niet wilt.'
'Nee, nee. Je hebt er recht op om het te weten.' Zegt Zack een beetje schor.
'Ga zitten.' Hij wijst naar de bank. En zelf gaat hij op de stoel tegenover zitten. Zack opent zijn mond. En net op dat moment wordt de deur opengegooid. En stormt Floris naar binnen. Hij kijkt verward en wanhopig.
'Floris! Wat is er?' Zeg ik angstig. 'Het heeft toch niet met Hannah te maken?' Vraagt Zack snel.
Floris kijkt snel naar Zack op, en uit zijn ogen kan ik opmaken dat dat dus wel zo is.
Zack loopt naar Floris toe, die nog steeds tegen de deur hangt en pakt hem beet bij zijn schouders. 'Floris. Wat. Is. Er. Gebeurd?' Vraagt Zack langzaam.

'I-ik was in een achterstraatje, j-je weet wel om sneller naar huis te komen vanaf de supermarkt. Toen ik plots een gil hoorde. Meerdere gillen achter elkaar. I-ik dacht de gil te herkennen, en ben juist daarom de kant opgerend waar de gil vandaan kwam. De straten waar ik doorheen liep waren leeg, geen mensen, geen huizen met mensen. Eigenlijk geen teken van leven. Op de gil na. Toen ik aan het begin van de nieuwe straat kwam zag ik aan het einde van de straat een busje staan. Ik zag nog net het wilderige haar van een meisje. En dat was genoeg om te weten wie het was. En toen stortte mijn wereld in. Het meisje in dat busje, dat wegreed w-was Hannah. I-ik rende er nog achteraan. Maar het mocht niet baten. Ze waren al weg. Ik hoorde nog ergens in de verte het piepen van slippende wielen. En een portier dat werd geopend en na een paar seconden weer werd dichtgegooid. Toen reden ze weer weg. En toen was ik opnieuw helemaal alleen.'

Zack en ik zijn beiden stil. En er stroomt een traan over de wang van Floris. Na een extreem lange stilte vraagt Zack plots: 'Hebben ze je gezien?' 'I-i-ik...' stottert Floris. 'Hebben ze gezien?!' Schreeuwt Zack. 'Ik denk het niet.' Zegt Floris met een hangend hoofd.
'Flo, we zijn zo terug.' Zegt Zack kijkend naar mij. Hij knikt naar mijn  kamer.
Samen lopen we naar binnen. En het eerste wat Zack doet is tegen de muur aan bonken met zijn vuisten. 'Damn it!' Schreeuwt hij. 'We moeten het hem nu wel vertellen.' Zeg ik zacht. Zack knikt. 'Ja.'

We lopen naar de woonkamer, waar we Floris op de bank zien zitten met zijn hoofd in zijn handen.
Zack gaat naast hem zitten en ik in de stoel tegenover.
'Flo, we moeten je iets vertellen.' Begint hij langzaam. Floris tilt langzaam zijn hoofd op.
'Oke, dit zal een lang verhaal worden. Dus maak je er klaar voor.' Zack knikt vragend naar mij en ik knik terug. Zack begint.

Zack vertelt alles over wie "Damian" is en dat hij eigenlijk Keith heet.

Dat ik verliefd op hem werd.

Hij mij ontvoerde en een vriendin van me.

Dat daar 5 jongens waren: Keith, Thomas, Dylan, Randy en hijzelf.

Ik vreselijke dingen moest doen die hij maar liever niet wilde vertellen.

Over hoe hij en ik zich tot elkaar voelde aangetrokken.

Hoe er nog een vriendin van me bij kwam.

Hoe we ontsnapte met z'n drieën. En ik Keith neerschoot. En wegrenden zonder zeker te weten of Keith wel dood zou zijn.

En dat Keith terug is voor wraak.

Floris kijkt verschrikt. Eerst naar Zack en dan naar mij. 'H-heb je dat echt meegemaakt?' Vraagt Floris zachtjes. Ik probeer een beetje te lachen maar ik denk dat het er vrij eng uitziet. 'Ja.' 'Fuck Cath, wat verschrikkelijk voor je.' Ik zeg niets.
'Als je het niet erg vindt, g-ga ik even terug naar mijn flat.' Zack knikt.

Ik: We moeten de politie inlichten.
Zack: Dat heeft geen nut. Wij zijn er toch ook zonder politie uitgekomen?
Ik: Maar wij zijn toch dit keer niet de personen die daar vast zitten.
Zack: We lossen dit zelf op. De politie zal toch weer een paar maanden nodig hebben, nu ze hoogst waarschijnlijk toch weer van basis zijn veranderd.
Ik: Hoe wil je dit in vredesnaam oplossen?!
Zack: Dat weet ik toch godverdomme ook niet?!
Ik: ...
Zack: Daarbij. Keith heeft niemand meer. Dylan heb jij neergeschoten.
Ik: Bedankt dat je me er aan herinnerd.
Zack: Thomas hebben we in de tijd dat we gingen vluchten neergeschoten. En ik ben hier.
Ik: M-maar.
Zack+Ik: Randy...