"ÖZGECAN ASLAN"
ÇARESİZ ÇIĞLIĞIM
Sessizliğin korkusuyla titrerken,
Zalim bir el belirdi omzumda.
Hayallerim sırasını beklerken,
Göçüp gittim ondokuzumda.
Kayboldu karanlık ormanda çaresiz çığlığım.
Bu ne kadar acımasız bir sahne.
Geriye bıraktığım tek iz kanlı tırnağım.
Canım çok yanıyor,yardım et anne.
Çok direndim,baş edemedim .
Sonu gelmedi bu eziyetin.
Nefsine kurban gittim.
Zalim bir zihniyetin.
Sesim çıkmıyor,görmüyor gözüm.
Soran yok.susuz muyum?,aç mıyım?,tok mu?
Veda ederken ağzımdan çıkan tek sözüm.
Ne olur yardım edin,hiç kimse yokmu?
İncitti,vurdu,dövdüler beni.
Masum bedenim kıvrılırken yerde.
İncitti,ateşe attı,yaktılar beni.
Hani benim küllerim nerde?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNCİNMİŞ KALEMİMDEN
PoesíaHayatta bizleri okumaya yönlendiren bazı yaşanmışlıklar vardır;bir anı,bir hüzün,bir mutluluk...Duygularımız karmaşa içindeyken,bu duyguları su yüzeyine çıkarmak için birtakım şeylere ihtiyaç duyarız;bir söz,bir şarkı,belki de bir ŞİİR.
