Elimde fotoğrafın var,ben ağlıyorum.
Aklımda sen varsın ve ben yine ağlıyorum.
Radyoda neşeli bir şarkı
çalıyor,baharın gelişini müjdeler gibi,ama ben yine ağlıyorum.
Evet ,bir gözyaşı daha düştü,fazlasıyla sıcak ,fazlasıyla yorgun,fazlasıyla aşık bir şekilde.
Bir damla , iki damla, üç damla.Bu aşk gözlerimi belli ki kör edecek,
peki söyler misin GÖZ YAŞLARIMIN HESABINI KİM VERECEK!
GÖZ YAŞLARIMIN HESABINI KİM VERECEK!
Şu dondurucu soğuk bile kendini bahara bırakırken,
Bu hüznün habercisi güz beni terk etmiyor.
Güneş,deniz,çiçekler ve baş ağrıtıcı kuş sesleri,
Baharın kokusu genzimi yakıyor.
Bir kalemim,bir ben birde sıcak gözyaşım,
Odam soğuk,dünyam karanlık, titriyorum çok.
Zehrini içtim,öleceğimi bile bile aşkın,
Gecelerden başka beni anlayacak dostum bile yok.
Çaresiz kalbimin çırpınışları,yok buna bir teselli,
Ben bu tiran duyguları kime satayım?
Gülümseme bize çok uzak,mutluluklarda bedelli,
Bu amansız aşklarımı ben nereye atayım?
Ağla kalbim sen imkansız aşkların için,
Bu yalnızlık sende bir ömür sürecek.
Duygularım beni yakıp,eritirken için için,
Gözyaşlarımın hesabını kim verecek!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNCİNMİŞ KALEMİMDEN
PoesiaHayatta bizleri okumaya yönlendiren bazı yaşanmışlıklar vardır;bir anı,bir hüzün,bir mutluluk...Duygularımız karmaşa içindeyken,bu duyguları su yüzeyine çıkarmak için birtakım şeylere ihtiyaç duyarız;bir söz,bir şarkı,belki de bir ŞİİR.
