RUHUNU AŞKLA BOYA

B-7

Umut asansörle yukarı çıkarken Sedat

-Bakıyorum da ailesi ile yavaş yavaş tanışmaya başlamışsın.

-Evet, bunda ne var ki?

-Bir şey demedim Küçük Bey. Annesiyle tanıştıktan sonra koruma hissi mi gelişti sende?

-Bilmiyorum ama tuhaf bir his.

-Nasıl yani?

-Yaşayarak öğrenebileceğim galiba.

-Çok tatlı ve iyi niyetli bir kız. Ayrıca senin anlattığın kadar da değilmiş.

-Hayırdır?

-Hayır hayır

Sedat Görkem'in ona ters ters baktığını görünce

-Hayran kaldım ona. Çok açık sözlü, kendisini çok iyi ifade edebiliyor ve engelli olduğu için bize

-Ne diyorsun sen? Ne demek engelli?

-Yahu bir bırakta cümlemi bitireyim. Engelli insanlara nasıl davranacağımızı öğretmesi büyük incelik.

-Engelli insanlara nasıl davranman gerektiğini bilmiyor musun?

-Neden bu kadar tepki veriyorsun anlamadım? Onlardan onların başarı hikayelerini isterken farkında olmadan onları kırabiliriz. Sonuçta onları ne kadar anlasak bile tam manasıyla anlamamız mümkün değil. Sadece seni anlıyorum demek bana göre boş bir laf. Çünkü onları gerçekten anlayamıyoruz.

-Haklısın çok ince değil mi Umut?

-Öyle gerçekten de. Neden onun peşinde bu kadar koştuğunu şimdi anlıyorum.

-Nedenmiş?

-Farklı bir etki bırakıyor inan üstünde.

-Hadi gidelim Sedat. Babamla konuşalım bakalım Umut'un isteğini nasıl karşılayacak?

-Bence

-Sence

-Sana madalya takacaktır.

-Dalga geçme. Gel buraya nereye kaçıyorsun? Seni yakalayınca görürsün sen?, diyerek Sedat'ın peşinden koşarak uzaklaştı.

*****

Ders bitmişti. Umut aklına takılan soruları sormakla meşguldü.

-Hadi Umut sonra sorarsın sorularını, dedi Nilüfer.

-Biraz bekle az kaldı, dedi Umut.

-Sende ki bu ders çalışma aşkı beni benden alıyor.

-Tamam tamam bitti çıkalım Nilüfer, dedi gülümseyerek Umut.

Şaşkın ve heyecanlı bir ifade ile sınıfa giren Ayfer

-Kızlar bilin bakalım dışarıda kim var?

-Kim var?, dedi Nilüfer.

- Sıkı durun söylüyorum Bay Yakışıklı...

Kızlar bir anda çığlık atmaya başladı. Umut'ta şaşırarak Nilüfer'e

-Bay Yakışıklı da kim?

-Şekerim bu kadar derslere gömülürsen tanımazsın tabii.

-Bak şimdi! Hem benim derslerim Bay Yakışıklıdan daha önemli. Merak ettim söylesene kim?

-Söylesem de tanıyacak mısın?

-O da doğru, dedi gülerek Umut.

-Bugün derse yetişmeye çalışırken asansörün önünde, aman boşver hadi gidelim. Kime ne anlatıyorsam kesin dikkat etmemişsindir sen.

-Ne diyorsun bir de ben anlasam?

-Tamam bir şey demiyorum, dedi gülerek Nilüfer.

Nilüfer tekerlekli sandalyeye binmesine yardımcı oldu Umut'un

-Umut iyi misin? Seni incitmedim değil mi?

-Hayır canım

-Bak doğruyu söyle

-Neden yalan söyleyeyim ki sana?

-Eminsin değil mi?

-Eminim

-Serpil başımın etini yedi. Bugün gelmediği için saat başı rapor veriyorum kıza.

-Kızma ona Nilüfer. Sana güvenmediğinden değil ama konu ben olunca biraz hassas davranıyor.

-Biliyorum canım. Ayrıca konu sen olunca inan bizde Serpil kadar hassasız.

-Biliyorum canım. Gerçekten sınıfımdaki  insanlar çok duyarlı ve yardımsever.

-Aslında bu biraz da senden kaynaklı Umut. Sen ne kadar rahat olursan bizde o kadar rahat olup sana gelirken zorluk çekmiyoruz.

Sınıfta bir anda sessizlik hakim oldu. Herkesin sınıf kapısına baktığını fark etti Umut. Umut'ta kapıya baktı ve karşısında Görkem'i görünce şaşırdı.

-Herkes çıktı ama siz çıkmayı düşünmüyor musunuz Küçük Hanım?, dedi Görkem

-Kusura bakma konuşmaya daldık, dedi Umut.

Sınıftaki öğrenciler hayretle Umut ve Görkem'i izliyorlardı.

-Umut seni Hakan bırakmayacak mıydı? ,dedi şaşkınlıkla  Nilüfer.

-Evet ama bazı nedenlerden ötürü Görkem'in bırakması gerekti.

-Neyse hanımlar sizin sohbetinize doyum olmaz. Gidelim mi Umut?

-Gidelim, yarın görüşürüz Nilüfer.

-Görüşürüz, dedi Nilüfer ama şaşkınlığı halen geçmemişti.

Görkem ve Umut asansöre doğru ilerlerken sınıftakiler karşılaştıkları durum karşısında yorum yapmaya başlamışlardı bile.

-Bugün asansör önünde neden birlikte olduklarını şimdi anladım. Onlar sohbet ediyorlardı bende sohbetin ortasında dalıp kızı asansöre mi bindirdim? Aman Allah'ım bir de kıza sen tanımazsın dedim. Görünmez olabilir miyim Allah'ım hemen şu an?

Nilüfer'in kendi kendine söylendiğini gören Ayfer

-Ne söyleniyorsun sen?

-Görüyor musun beni?

-Ne saçmalıyorsun hadi gidelim, dedikten sonra Nilüfer'in koluna girip sınıftan uzaklaştılar.