RUHUNU AŞKLA BOYA

FİNAL

İŞTE GELDİK SONUNA... SEVİNDİK, ÜZÜLDÜK, AĞLADIK, KIZDIK, GÜLDÜK... BEN YAZARKEN ÇOK EĞLENDİM. UMARIM SİZDE YAZDIKLARIMI OKURKEN BENİM GİBİ EĞLENMİŞSİNİZDİR. NELER NELER YAZMAK İSTİYORUM. HİKAYEMİ OKUYAN DEĞERLİ OKUYUCULARIMA TEŞEKKÜRÜ BİR BORÇ BİLİRİM.                                                                                                                          RUHUNU AŞKLA BOYA HİKAYEMİN SAHNESİNDEN AYRILMA VAKTİ GELDİ. PERDELER KAPANIYOR. LÜTFEN DİLEKLERİNİZİ BENİMLE PAYLAŞIN. ŞU AN KAPANIZIN KARIŞTIĞINI BİLİYORUM AMA SON BÖLÜMÜ OKUYUNCA NE DEMEK İSTEDİĞİMİ ANLAYACAKSINIZ. HOŞÇAKALIN ESEN KALIN.

BEGONYADAN SEVGİLERLE...

Mehmet yolu izleyen Yağmur'un bu durgun hallerinin daha fazla devam etmemesi için radyodan opera açtı. Yağmur hemen kapattı.

-İnadına yapıyorsun değil mi?

-Evet.

-Mehmet abi çocuk musun?

-Evet.

Yağmur Mehmet'in bu cevabından sonra gülmeye başladı.

-Hele şükür çocuk gülmeye başladın.

-Aslında çok heyecanlıyım, kızgınım ve de onlara ne demem gerektiğini bilmiyorum.

-Umut'un da dediği gibi kalbine kulak ver. Sana söyleyecek mutlaka birkaç cümlesi vardır.

-Öyle mi diyorsun?

-Dene ve öğren. Artık büyüdün.

-Yollar da bitmiyor değil mi?

-Sabret bakalım evlat. Hem ne güzel muhabbet ediyoruz. Ne çabuk sıkıldın?

-Ne sıkılması abi. Bir an önce tekneye gitmek istiyorum. Umut'u dinlemeliydim. O da beni bekliyordur değil mi?

-Bekliyordur.

-Peki babam?

-Babam derken

-Bilmiyorum bu yeni baba oğul ilişkisini çok sevmiştim. Devam edebilir miyiz?

-Görkem pandoranın kutusunu açtı. Anladığım kadarıyla babanın gençlik halisin.

-Nasıl yani?

-Senin gibi heyecanlı, dediğim dedik ve izlediği yolu korkmadan adımlayan harikulade bir gençmiş.

-Gerçekten babama mı benziyorum?

-Senin gözün mü doldu?

-Hayır. Arabanın camı açık olduğundan rüzgar gözümü bu hale getirdi.

-Kesin öyledir. Nedir yani erkekler ağlayamaz mı?

-Ağlar.

-O zaman içinde tutma ağlayabilirsin. Hem daha tekneye varmamıza var. Senin en sevdiğin müziklerden birini de açayım.

Mehmet radyoyu ayarlayıp sesini de yükseltti. Yağmur da içinde sakladıklarını akıttı. O çok kızdığı, sinirlendiği, sürekli söylendiği adama ama bir o kadar da hayran olduğu adama mı  benziyordu? Babasına mı benziyordu? Gülmeye başladı. Babasına benzetilmek çok mutlu etmişti Yağmur'u. Babasına benziyordu.

Aşk

-Nedendir bilinmez

Susmayan diller oldu konuşmaz

Ah ah nerelerdedir bizim cambaz

O ses

-İstediğin gibi oldu yaşamlar