Ik rende zo hard als ik kon, steeds harder, de adrenaline stroomde door heel mijn lichaam, met de seconde mee rende ik zo hard ik kon, steeds verder weg van de plek waar het allemaal begon, weg van alle ellende wat mijn leven is binnen gedrongen. Even stopte ik, heel even maar, ik keek om me heen, om te kijken waar ik was, ik zag dat ik me op een afgelegen plek bevond, ver weg van de plek wat mij toen die tijd heel erg gelukkig maakte, te gelukkig zelfs, maar dat is nu voorgoed verdwenen, sterker nog die plek maakt mij alleen ongelukkiger elke keer weer als ik er aan denk. Ik zakte door de grond, mijn voeten deden pijn van al het rennen, en voor ik het wist stroomde de eerste tranen over mijn wangen, ik huilde steeds harder, niemand die me toch horen kon. Ik kan het nog steeds niet geloven wat mij al die tijd is aangedaan al die tijd, en ik merkte niets echt helemaal niets, en zo huilde ik verder. En ineens werd alles zwart.
JE LEEST
Bedrogen liefde
RomanceWanneer souhaila denkt dat ze haar leven goed onder controle heeft, blijkt er toch veel in haar leven mis te gaan.. ze vertrouwde de verkeerde personen, hield van de verkeerde personen, van een heerlijk zorgeloos leventje verandere haar leven in een...
