Bedrogen liefde

deel 14

Souhaila perspectief.

Met mijn bruidsjurk aan stond ik in de kamer van safouane te wachten. 

Het was mooi weer, het zonnetje scheen, een aantal zonne stralen vielen door het doorzichtige gordijn naar binnen. I was ready to go. Het duurde me te lang en ik belde safouane op, geen gehoor. Ik belde nog een keer, en nog een keer, maar ter vergeefs.. ik voelde me langzaam onrustig worden, lichte paniek ging door mijn lijf. 

Youssra kwam binnen..

"Salam schat, maak je niet zo druk hij kan elk moment komen, het duurt niet lang of hij zal er al zijn" probeerde ze me gerust te stellen. Ik trok haar in een omhelzing en zei dat ze gelijk had. 

ze schonk een glas water voor mij in en bracht mij het, ik nam het glas aan, toen ging mijn telefoon over, snel nam ik op..

ik :Salam safouane waar blijf je? 

S: Sorry, maar spreek ik met mevrouw souhaila?

ik: uh, ja.jaa hoezo, wa.. wa.. wat is er gebeurd? 

S; ik moet u helaas mededelen dat de heer safouane  een ongeluk heeft gehad en zojuist is overleden..

Geschrokken liet ik het glas wat in mijn handen zat op de grond vallen, het brak in duizende stukjes net als mijn hart, ik kon mijn eigen oren niet geloven, ik zakte neer op de grond..

S: hallo?

youssra nam de telefoon van mij over. 5 minuten later hing ook zij op en keek mij met tranen in haar ogen aan.

Langzaam stond ik op, ik liep naar buiten met mijn bruidsjurk aan naar de tuin waar alle gasten op safouane aan het wachten zijn.. betraand met uitgelopen make up liep ik naar de tuin toe, alle ogen waren op mij gericht. Ik liep naar het midden, mijn moeder en schoon ouders rende naar mij toe, gevolgd door alle andere gasten. 

"SAFOUANEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE" schreeuwde ik, het werd lichtjes zwart voor mijn ogen, vaag hoorde ik schreeuwende stemmen die mijn naam riepen. Maar het enige wat ik nog hoorde was de doffe klap op de grond.

En toen werd het zwart voor mijn ogen..