Rules Are Meant To Be Broken » One Direction

Chapter 23.

Thank you, Jojo / @hotteas for the amazing new cover. You don't understand a thing of this story, so I'll just put it up here to make it less confusing, and yeah, I love it.

Twee maanden later. 

Jennifer's P.O.V. 

Het was inmiddels eind September, en ik was alweer twee maanden met de jongens. Het was de afgelopen tijd super, en ik kon niet geloven dat Liam en Niall nu beide 19 waren. 

Het zou niet lang meer zijn voordat ik terug naar huis zou gaan, aangezien ik mijn problemen toch een keer onder ogen moest komen, en ze niet altijd zou blijven kunnen ontwijken. Ik kon moeilijk nooit meer tegen m'n familie praten.. Nou ja, het gezin waarin ik opgegroeit ben.. deels. 

Ook merkte ik hoe Harry steeds meer op mij en Niall begon te letten, en ergens was ik bang dat hij iets door had, over wat er nou werkelijk tussen Niall en mij gebeurde. We waren er in de afgelopen twee maanden alleen maar sterker op geworden, en ik genoot van onze tijd samen, ook al moesten we voorzichtig doen. 

De andere relaties in dit huis gingen ook nog altijd sterk. Danielle en Liam waren weer bij elkaar, Zayn en Perrie waren altijd nog super blij, net zoals Louis en Eleanor. Tussen Harry en Hayden was het allemaal nog heel ingewikkeld, aangezien ze beide een beetje terughoudend waren, puur omdat ze wisten dat ze elkaar leuk vinden. 

Momenteel lag ik in de armen van Niall op zijn bed, aangezien de andere allemaal het huis uit waren, en wij de enige waren die nog thuis zijn. 

''You know I won't let you go, right?'' glimlachte Niall naar me. 

''I know, Ni. I don't think I can go without you, to be honest.'' zei ik ook met een glimlach op mijn gezicht. Het leek wel of glimlachen het enige was wat we deden als we samen waren, aangezien ze niet van onze gezichten te slaan waren.. Nou ja, tenzij Niall een opmerking maakte, en erbij grijnsde. Dat kwam ook vaak voor. 

 ''Good.'' zei hij soft, waarna hij een klein kusje op mijn neus drukte. 

''But you know I have to go back soon, right? The little summerbreak you guys had is almost over, and you have to go back to your own houses in London, where-as I have to go back to Holland, to fix things and to see my family.. Next to that, I already have my ticket..'' mompelde ik zachtjes. 

''Don't remind me.'' Niall schudde tegenstrijdig zijn hoofd. 

''I won't, but we have to be realistic.'' Ik haalde mijn schouders op, en keek Niall met een glimlach aan. 

''Is it too soon to say that I love you?'' vroeg Niall zachtjes, en er leek opeens wel een hele andere sfeer in de kamer te hangen. Hij houdt van me? Zoals, echt houden van? Ik beet zachtjes op mijn lip, en hield mijn ogen nog altijd op hem gericht. 

''Do you think it is?'' beantwoordde ik hem met een vraag, waardoor hij een kleine glimlach op zijn gezicht kreeg, en zijn hoofd schudde. 

''I love you, Jenn.'' zei hij op een lieve, maar vooral rustige toon. 

''And I love you.'' glimlachte ik, en niet veel later voelde ik zijn lippen tegen die van mij. 

+++++

 De tijd ging snel als je plezier hebt. Een gezegde wat mijn moeder gebruikt sinds we in Nederland wonen, en een gezegde wat nu zeker van pas komt. 

Mijn spullen stonden al beneden, inclussief een extra koffer met de spullen die ik hier gekocht had, en ik was momenteel in de kamer van Niall. Ik stond tegen de deur aan met mijn rug, met mijn armen rond Niall's hals, terwijl Niall voor me stond met zijn armen rond mijn middel, en zijn gezicht verstopt in de holte van mijn nek.