Rules Are Meant To Be Broken » One Direction

Chapter 15.

Jennifer's P.O.V.

''Watch out!'' riep ik hard, en snel draaide Niall de auto weer naar de goede kant van de weg.

''Oops..'' mompelde hij zachtjes, terwijl hij deze keer mijn zijn ogen vast zat aan de weg. Hoofdschuddend bleef ik uit het raam kijken, en grijns klein bij de gedachte dat het Niall niet zou helpen om ons het ziekenhuis in te werken.

''Yes Niall.'' antwoorde ik opgegeven moment. Ik zag hoe hij fronsde, maar zijn ogen op de weg hield. ''Yes, I'll go on a date with you.. Only because I decided not to listen to my brain..'' mompelde ik. Hij glimlachte, en legde zijn rechter hand op die van mij.

Het duurde niet lang, of Niall parkeerde de auto bij het huis. Hij pakte alle tassen uit de auto, en rustig liepen we naar de voordeur, welke werd opengetrokken. Een boze Harry stond in de deuropening, en hij keek me woedend aan.

''Jennifer, room. Now. Niall, put that stuff in the kitchen.. Jennifer's room. Soon.'' zei hij kortaf, terwijl hij mijn pols vastpakte, en me mee de trap op sleurde. Ik schudde mijn hoofd, maar liep hem toch achterna. Eenmaal in de kamer, werd de deur dicht gegooit.

''Harry?! What's your fucking problem?!'' riep ik, en keek hem aan.

''You and my bandmate, kissing.'' antwoorde hij simpel, maar je kon de woede in zijn stem horen.

''We didn't do freaking anything?! It was just a freaking joke?! Thanks for the trust, again. What did you become since you're famous Harry? I don't even reconize you anymore.. You're being all over protective.. Okay, you already were that way, but now you look like you're gonna kill someone who's only nice to me? What happened Harry? Or better said, Why did you asked me to come? Everything's changed.'' Alles vloog eruit voordat ik het zelf doorhad, en zag hoe Harry's blik veranderde. Ik zuchtte en keek naar de grond.

''I didn't change. I'm just looking out for you..'' zei hij voorzichtig.

''Harry, I don't even wanna talk right now.. I know I'm the one who caused this, but please.. I just don't want to right now.'' mompelde ik. Hij knikte, en liep mijn kamer uit. Het leek wel alsof zijn woede met een seconde verdwenen was.

Ik liep naar mijn bed toe, en liet me op mijn bed vallen. Ik snapte het niet. Hoe kon de band tussen mij en Harry zo vervaagd zijn. Oke, misschien hadden we elkaar dan wel al een lange tijd niet gezien.. Maar een goede vriendschap blijft, hoelang je elkaar niet ziet. Ik zucht zachtjes, en richtte mijn blik op het plafond, waar ik naar bleef staren. Zondag over een week zou mijn beste vriendin hier zijn.. Maar ze wist niets over Niall, en over mijn verleden. Niemand wist ervanaf.. Mijn moeder kende hem alleen van gezicht. Op het moment dat ik mijn iPhone hoorde gaan, schoof ik hem uit mijn zak, en accepteerde een skype-videogesprek.

''Ambeeey.'' glimlachte ik, maar aan haar gezicht te zien was er iets mis. Ik fronsde.

''Jenn.. Over Engeland.. Ik kom niet.'' zuchtte ze. Mijn glimlach verdween, en ik keek haar vragend aan, als teken dat ze verder moest gaan met praten. ''Mijn moeder is het er niet mee eens.'' zuchtte ze opnieuw. Ik beet op mijn lip, en knikte klein.

''Niets aan te doen..'' mompelde ik zachtjes, en ze knikte. Ik wist dat als Amber iets niet mocht van haar ouders, ze er ruzie om zou krijgen.. Dus er was geen kans dat ze naar Engeland kwam.

''Niet alleen dat.. Je spreekt me waarschijnlijk niet meer. Ze neemt zometeen alles af.'' Met grote ogen keek ik naar het scherm.

''Het spijt me..'' zei ik zachtjes.

''Maakt niet uit. Ik hoor haar voetstappen komen.. Bye Jenn, Pas op jezelf.'' Voordat ik iets terug kon zeggen was de lijn verbroken, en het scherm weer zwart. Ik legde zuchtend mijn iPhone neer, en stond op.