Gay Love

Bilinmeyenler...

Hayatın omuzlarıma yüklediği farklı bir dünyaa... Böyle olmayı ben istemedim yada hayatımın bu denli farklı ve ürkütücü olmasını ben istemedim... Benim seçimim değil... Bir erkek çocuk düşünün... Henüz 5 yaşında ve o yaşta başlıyor korkuları ... Ne olduğunu bilmiyor sadece hissediyor kızlara ilgi duyamıyor... O yaşlarda bir çocuk nasıl daha eşcinselliğin ne demek olduğunu bilmeden böyle bir seçim yapabilirki... Yapsada geçici olmazmı... Neden hep kendi tarafinizdan bakıyorsunuz hayata .Neden görmezden geliyosunuz bizi neden... Azgın sapkın bir topluluk değiliz biz bunu sokun kafanıza ... Her gün bir arkadaşımın intiharına şahit oluyorum... Ailesi çok severken bir anda nefret etmeye başlıyor... İstemiyor ... Bir çoğu kışın ortasında o dondurucu soğukta sokağa atıyor ewladını... Bir insan nasıl seçebilir böyle bir hayatı. Siz diyebiliyormusunuzki ben büyüyünce eşcinsel olucam annem babam sevmesin beni çoluğum çocuğum olmasın gidip bir erkekten veya kız iken bir kızdan hoşlanicam aşık olucam diyebiliyormusunuz... Diyemezsiniz işte... Bizler haykırdıkça duymuyor yok olurkende görmüyorsunuz... Bizim ölüm sebebimiz sizlersiniz... Ve ben... Kaç defa ölümden döndüm ailem bilmediği halde küçükken terasın demirlerinden sarkıp cesaret edemeyip dönerdim geri vaz geçerdim annem için ailem içi... Ailem dindar bir aile bende öyleyim Allahtan korktuğum kadar hiçbirşeyden korkmuyorum... Belki şu anda bunları yazabiliyorum... Ama belki yeri gelicek ailem öğrendiğinde bizzat ailemden olacak ölümüm insanın ölümünün ailesinden olması ne acı... evet çok seviyorlar ve değer veriyorlar fakat, bu onlara göre kabul edilemez bişey ve belkide öğrendiklerinde üzülmelerine dayanamayıp bizzat ben hayatıma son vereceğim...intihar ederek veya bir köşe başında bileklerimi keserek... İşte siz doğar doğmaz böylesine yıkıcı mahfedici pişmanlığı yaşadınızmı hiç... ,elinizde olmayan bişey için pişmanlık duydunuzmu hayatınıza karşı... Siz rahatsınız tabi nelere sebebiyet verdiğinizin farkında bile değilsiniz... Sizin zihniyetiniz yüzünden kaç tane dost bildiğim kardeş bildiğim insan gözlerimin önünde eriyip gitti ve yok oldu ...Bilmiyorsunuz ya da siz görmüyorsunuz bunları ..hayat size güzel özgürsünüz başkalarının ölümüne sebep olmak bile zerre üzmüyor sizi... Düzelebilmek için kendimi harap ettim ben ... Ama düzelmek diye bişeyin olmadığını yani bunun bir hastalık olmadığını fark ettiğimde kabullendim kendimi ... Ve çocuk yaşta tabi... Okudu bağzılarınız ve belki hala karşı bize...küfür etmem hakaret etmem yine saygı duyarım... Allah herşeyin vicdanımızın dahi hesabını soracak elbet bir gün ... İşte o gün yüz yüze gelicez bizi ölüme sürükleyenlerle... Bu hayatta top diye dalga geçtiğiniz insanlarla bile yüz yüze geleceksiniz bir gün unutmayın bunu ... !

                     Yoruldum...
Önce gerçeğimi kendime kabul ettirirken yoruldum... Sonra gizlerken...Daha sonra yüzleşirken...Kendim olmaya hakkım olduğunu anladığımda... Kendimle barışırken... Gerçeğimi başkalarına kabul ettirmeye çalışırken... Benim gibi binlerce, onbinlerce insanın var olduğunu öğrenirken... Yoruldum...!