Prolog

288 22 1
                                    


Babama son defa veda edip Seul'e giden uçağa bindim. Tam bilmesemde idare edecek kadar korecem vardı. Babam ve arkadaşlarım aklıma geldiğinde gözlerimden yaşlar aktı. Üzüntü mü nostalji mi hiç bir fikrim yok. Tek bildiğim 12h saat boyunca Kore'ye doğru uçacağım. Uçak havalanmaya başladı, saat 22:34 . Niye mi bu kadar detaylı söylüyorum ? Nedeni hayatımın tamamen değiştiği ve bittiği zamanı hatırlamak için...
2 saat geçer. Bebek ağlamaları uçak sesi derken kafam şişti. Uyuyup zamanı geçirmek için uyku ilacı içtim. Belki daha çabuk geçer yeni ülkeme yeni hayatıma gelirim diye.

Uçak iner saat 11:57. Uçaktan çıkıp valizimi aldım tuvalete yönelirken bana doğru gelen bir adam fark ettim. Biraz daha yaklaşıp önünde durdu.

Adam: Merhaba sen Lana olmalısın ?

Lana: Siz kimsiniz ?

Adam: Dae Yong senin üvey baban. Seni gördüğüme sevindim.

 


  

Seni bir kerecik sevmek isterdimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin