Knowing Him

PROLOGUE

I felt the frigid water as it continue to strike my face, it also flushes every strength I have, and the raging nervousness in me caused the dithering of my limbs, I am feeling qualmish because of the deep laceration on my forehead.

Patuloy ang pagtama ng malalakas na alon sa mukha ko. Lumulubog ako sa bawat paghampas nito ngunit nagagawa ko paring kumampay upang manatiling lumulutang ang aking katawan. Habol habol ang aking paghinga ay nagawa ko paring ilibot ang aking mga mata, mahapdi na ang mga ito dahil natatamaan ito ng tubig.

Nasa laot ako. Natanaw ko mula sa malayo ang isang yateng nasusunog, naglalabas ito ng maitim ,makapal at nakakasulasok na usok, mistulang humahalakhak na demonyo ang apoy na patuloy na tumutupok dito naririnig ko mula roon ang mga pagputok ngunit hindi ko alam kung saan iyon nagmula kasunod nito ang malalakas na ugong at pagbagsak ng unahang bahagi ng yate na nagaapoy pa nang bumagsak sa tubig.

malapit doon ay naroon ang isang kaibigan, nalulunod rin sya. Hindi ko makita ng malinaw ang mukha nya pero alam kong sya yun.

Kinakabahan man ay nagsimula akong lumangoy papalapit sakanya. Ngunit sa bawat paglapit ko sakanya ay sya ring paglakas ng alon at pagtangay nito sakanya papalayo. Sinigaw nya ang pangalan ko at pinipilit na abutin ang aking kamay , nagsusumamong humihingi ng tulong nahihirapan na syang huminga, naririnig ko ang bawat paghangos nya at ang sigawan ng mga tao sa paligid. Sinikap kong lumangoy papalapit sakanya.

Hawak ko na ang kamay nya ngunit wala na syang malay, mabibigat na rin ang bawat paghinga nya. Mabigat na sya. Nahihirapan akong lumangoy. Hindi ako makaalis..

Muli kaming hinampas ng malakas na alon na naging dahilan upang muli ko syang mabitawan. Tinangay ako nito palayo sakanya. inilibot ko ulit ang paningin ko upang hanapin sya pero hindi ko na sya makita.

Sinikap kong sumisid upang hanapin sya, pero agad akong inatake ng grabeng sakit sa binti, hindi ko na ito maigalaw, unti unti na rin akong lumulubog. Kinakapos nako sa hininga. Ngunit pinilit ko mulibg umahon, hindi pa man ako tuluyang nakakaahon ay sya rin pagtama ng matigas na bagay sa aking ulo, unti unti kong naramdaman ang matinding sakit sa akingg ulo at muling paglubog ko. Hindi ko na maramdaman....

"Bro.. Bro.."

I felt something poking my face. I immediately opened my eyes and saw Kevin my room mate staring at me.

"Jet, ginising na kita kase mag aalas-sinco na tulog ka pa, tsaka umuungol ka namaman. Nananaginip ka nanaman ba?"

I stared at him. He was looking at me. Parang alalang alala ang mga mapagtanong na mata.

"Yes. Yes.. I'm okay.. Thank you kevs"

I sat on my bed and mumbled a short prayer as soon as he left. I heaved a sigh and got up from my bed. I was still sleepy when I took my toiletries and headed to the lavatory to prepare for the daily mass.

It has been almost 6 years when that incident happened and it still haunts me as if it happened just yesterday. I still felt guilty on what happened during that night. I still can't forgive myself from failing to save him. It was my fault.

As soon as I'm done preparing myself, I went straight to the Chapel and genuflected in front of the Altar. I cannot focus. I was distracted the during the whole duration of the liturgy. Kung hindi lang siguro ako kinalabit ni Kevin ay baka ako nalang mag isa ang natira sa Chapel.

"Jet, kanina ka pa parang tulala.. okay ka lang ba talaga?" He asked.

I smiled as I turned to him and averted my gaze to the exit.