*გამარჯობა, სანამ ეპილოგს წაიკითხავთ რამოდენიმე რაღაც მინდა გთხოვოთ.
1-აზრი გამოთქვით
2-თუ არ გეზარებათ, ეპილოგის წაკითხვამდე აბრუნდით პროლოგში და ხელახლა გადაიკითხეთ, უკეთესი იქნება.
ასევე ვიცი რომ პატარა ფიკი იყო, ასეც მქონდა ჩაფიქრებული.
თუმცა მართლა გული მწყდება იმიტომ რომ ჩემი აზრით იმაზე მეტს იმსახურებდა ვიდრე აქვს, და არა იმიტომ რომ ძალიან კარგია, უბრალოდ იმდენი ბევრად უაზრობა ფიკია და ათასობით ნახვა აქვს, და ეს დამეჩაგრა.
მადლობა იმ ათ ადამიანს ვინც კითხულობდა და მიზიარებდა აზრს.
მადლობა და ნახვამდის****
ახალგაზრდა გოგონას თვითმკვლელობისგან შეძრწუნებული გამომძიებელი მაგიდასთან ჩამოჯდა, რომ თვალი აერიდებინა გაფითრებული, სისხლიანი გვამისთვის, რომელიც ხელოვნების ნიმუშს გავდა.
თვალში უსახელოდ მიგდებული, ლამაზი წითელი ლენტით, აკინძული ნაბეჭდი მოხვდა. ხელებით დასტას ეხება და თვალები გაფაციცებით იწყებენ კითხვას:
"ამ დროს კი კარებზე ზარია.
ვშეშდები, წლებია ამ კარზე ზარის ხმა არ მსმენია.
დავიჯერო ანგელოზებმა არსებობა დაიწყეს?..."ყველა გრძნობას, ყველა დაავადებას გააჩნია დასკვნა და საბუთი...თუმცა არა სიგიჟეს, ის ინდივიდუალურია.
სტრესი, მარტოსულობა, უარყოფა, სიკვდილი, არავინ იცის რა გამოიწვევს, თუმცა თუ მას ბოლომდე მიენდე განაჩენი საბოლოოა-სუიციდი.
მიზეზი შეიძლება იყოს: სიცარიელე, მარტოობა, ტკივილი, სინანული, მონატრება, ნარკოტიკები, ან თუნდაც საკუთარ ნაწარმოებში უკიდეგანო ჩაშვება...
.
YOU ARE READING
Writer
Fanficის გავდა პიტერ პენს, ნევერლენდიდან... "-არ დარჩები შუა ღამემდე? -არ მთხოვო -გთხოვ" მისთვის უნდა დამეჯერებინა, არ უნდა მეთხოვა და საერთოდ არ უნდა მეკითხა.