The Silent Killer

♥C19:Zildjian♥

(Jasmine's POV)

Nakakakilabot.

"What the?Am I hallucinating?" tanong ko habang titig na titig sa repleksyon ko na kanina ay nag salita.

Umiling siya na ikinagulat ko.Tumingin yung babaeng kamukha ko sa lalake at tumango.Lumapit naman yung lalake sa akin at pinalaya ako.

Tumayo ako't dahan dahang lumapit sa salamin."S-sino ka?" Tanong ko habang papalapit.Napatigil ako ng biglang namatay yung ilaw.

Shit!What's going on?!

Biglang nag ilaw at napasigaw ako ng makita ang repleksyon ko na may katabi pang kamukha ko."Don't shout!" Sigaw niya.Napatingin ako sa gilid ko at nakita ang babaeng kamukha ko.

Dahil sa gulat napaupo ako."Who the hell are you?!Bakit kita kamukha?!" natatakot at naguguluhan kong tanong.

Natawa siya na ikinakunot ng noo ko."Tumayo ka nga dyan" sabi niya't nilahad yung kamay niya.Nag dalawang isip naman ako kaya tinayo ko na lang yung sarili.

"Okey" sabi niya't binawi na yung kamay niya.Tinitigan ko siya."Why do we look exactly alike?" I asked.

"Do you wanna know the real answer kung bakit tayo mag kamukha?" tanong niya.Huminga ako ng malalim "Yes.I want to know the real answer" sabi ko.

Lumapit siya sa isang drawer at may kinuhang folder.Binigay niya ito sa akin kaya binuksan ko ito.

Name: Zildjian Emerald Irish Nicholas
Birthday:January 30

Daughter of Mr Jonathan and Mrs Mira Lawrensito

Kumunot ang noo ko.Tinignan ko siya."You're my parents daughter?So ano kita?Kapatid?Kambal?" tanong ko.Tumango siya."Yup" sabi niya't ngumiti.

Tinapon ko yung papel sa floor na ikinagulat niya "hindi ako nakikipag lokohan dito!" Sabi ko.Ngumisi siya."Mukha ba akong nakikipag lokohan?"tanong niya na ikinatahimik ko.

"Look Jasmine,kakambal mo ako.Kung hindi ka naniniwala edi mag pa DNA tayo!I'm telling the truth okay!" Sabi niya.

"Telling the truth?!Kakambal?!Eh kung totoo yan bakit ngayon ka lang nag pakita?!Bakit ngayon lang?!Bakit hindi pa dati?!Bakit hindi pa nung buhay sila mama at papa?!Tell me!"sabi ko't pinunasan ko yung luhang kumawala sa mata ko.

"Dahil it's too late!" Sabi niya."It's too late for what?!Bakit hindi ka nag pakita nung panahong kailangan ko ng kasama?Ng karamay?" at tuluyan na akong naiyak.

Narinig ko siyang bumuntong hininga."I'm sorry" yun lang ang nasabi niya."Pupuntahan ko na sana kayo nila mama dati pa pero isang araw nabalitaan kong patay na sila.