I am the BITCHIEST woman in town. i'm more aggresive than man. i can tickle them in an easiest way. No one can ignore my flirty presence. But when i met the gaze of the most eligible bachelor Anthony xander lim my life was change in unexpected way...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Hubby!" Nailayo ko ang telepono sa tenga ko ng marinig ko ang sigaw ni nicole.
"Yes wifey? any problem?" Mahinahong sabi ko. this fast few days nagiging moody ang asawa ko kaya matinding pasensya ang ginagawa ko.
"Bilihan mo ako ng strawberry at tsiko" Masayang sabi nya. "Saka ice cream, french fries at burger!"
"Alright! my iba pa ba?" Hinilot ko ang sentido ko.
"Syempre ikaw, umuwi ka ng maaga ha! I love you!" Hindi na nya ako hinintay makapag-salita at binabaaan na agad ako ng telepono.
Isang buwan na din ang nakakalipas simula ng ikasal kami at naging normal naman ang unang buwan, pero habang tumatagal nagi-iba ang ugali ni nicole. Nagiging bugnutin ito, sinisigawan ako, kung ano-anong pagkain ang pinapabili at madalas syang tulog kapag uuwi ako. Lagi syang nasa bahay lang at tinatamad pumasok, at ang pinakamatindi ay ng ma-late ako ng uwi ay sinaraduhan nya ako ng pintuan sa kwarto namin at inisip na nang-babae ako, which is not true.
Inabot ng maghapon ang meeting ko with the main stockholders ng company ko kaya pati ang pagkain ng lunch ay nakaligtaan ko na. Nang sumapit ang alas-sinko ng hapon ay nagmamadaling inayos ko na ang gamit ko para makauwi ng maaga at mabili ang pagkain ni nicole.
"I'm home!" Bitbit ang mga binili ay agad akong pumasok sa living room only to find out nicole sitting on the couch crying while watching the movie titanic. Agad na lumabas ang katulong at kinuha ang mga pagkain. "Pakilagay sa plato, hiwain at pakidala dito samin sa sala. Salamat" Tumabi ako kay nicole na hanggang ngayon ay hindi pa rin napapansin ang pagdating ko.
I put my arm on her wrist, agad syang napalingon sakin natawa naman ako. Paano kasi ang gulo ng buhok nya, namamaga ang mata at my bakat pa ng pagkain sa bibig. Ngayon ko lang sya nakitang ganito, ang kilala kong Nicole ay palaayos sa sarili, malinis at hindi iyakin. Nagulat ako ng bigla nya akong sinapak sa braso.
"Bwisit ka! bakit ka tumatawa?! Nasaan na ang mga pinabili ko sayo?" Sakto naman ang pagdating ni manang galing sa kusina at nilagay sa tapat namin ang mga binili ko.
"Happy?" Hindi nya ako pinansin at agad na nilantakan ang pagkain.
"Ah eh, pwede ba magtanong sa inyo?" Napatingin ako kay manang. "Ano po iyon?"
"Ikaw ba iha eh naglilihi?" Agad na nabulunan ang katabi ko sa tanong ni manang, nanlalaki ang mga matang tiningnan ko sya.
"Y-you mean baka buntis ho sya?" Tanong ko pa.
"Hindi ako magkakamali, sa tanda kong ito ay kabisado ko na ang mga babaeng nagbubuntis at napagdaanan ko din naman yan" Ngumiti sya sa amin. "Pumunta na kayo sa OB para makasigurado" Iniwan nya kaming tulala ni nicole.
