Belki en güzel yolumdun yürüyüpte bitiremediğim
Belkide o yolun her adımını sen gibi sevmekti
Ayaklarım mı tutulmuş bir adım dahi atamıyorum
her yerin uçurum her uçurumun başında ben
Delilikmidir uçurumdan atlamak sonunu düşünmeden
Yoksa serselikmidir kalem kağıtla dövüşmek
Şimdi hangi yoldayız hangi yolu yarıladık
Güneş'te batıyor karanlık olacak yıldızım nerede
Hava çok iyi esiyor göz bebeklerim yağmaya başlar şimdi
Tıpkı üstüme yağdırdığın acılar gibi
Sakın alınma ha ben o acılarla seni sevdim
O acılarla savaşırken yürümeyi öğrendim
Bu yolda ne uzunmuş be yürü yürü bitmiyor
Çok sakin bir yer burası ben, içimde sen ve hiç olmayan biz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Kırıklıklarım
ŞiirOn iki metre karelik bir odada Kendini arayıpta bulamamak ne zormuş