To Tame the Heart

Page 34

Hello po! Please try to read my another on-going story here's the title
The Queen Bee  (Grande University Series)

Once I finish this To Tame the Heart I'll focus on TQB. Hope you'll read it too!

Spread the love Ciao!

-Gracias!

Halos hindi magkamayaw ang puso ko sa pagwawala! Maya't-mayang kumakalabog ito dahil sa presensiya ni Caleb. Hinihila niya ako at sa tingin ko ay papunta kami sa sasakyan.

"Bro may pupuntahan pa tayo." kinakabahan na singit ni Ford.

Ford? Bakit nga ba nandito ang isang 'to?

"Gago kayo nalang ang magsabi basta ako sumubok na!" Pagtatalo nila Ford habang sinusndan kami ngayon.

"Aba't! Hayop ka natalo ka sa bato-bato pick wag kang mandaya!" Boses ni Fred.

"Tang ina mo Cosmos bakit mo pa kami pinapunta dito!"

"Caleb the event will start an hour from now. You need to fix yourself man." Seryosong sabi ni Cosmos.

"C-Caleb pumunta k-kana." I stammered. Kitang kita ko parin ang galit sa itsura niya.

Hindi niya ako pinansin bagkus ay humarap siya sa mga pinsan niya.

"Five minutes." He assured them so they stop from following us.

"Get in." Utos nito sa akin. Bakas ang pagod sa kanyang mukha. Hindi na ako nakipagtalo pa.

Nakayuko lang ako habang pinaglalaruan ang mga daliri ko. Alam kong malaki ang kasalanan ko kaya siya nagkakaganito. Halos d
hindi ko makayamg tignan siya sa mga mata. Dahil makikita ko kung gaano siyang pagod at walang tulog. Paano ko nagawa to sa taong mahal ko?

"Why?" Bulong nito. Sumulyap ako sa kaniya at nakitang nakayuko din siya sa manibela. Tanda na nahihirapan siya.

Bakit ang sakit? Bakit ang sakit na makita ang mahal mo na nasasaktan dahil sayo? Bakit naman ganito kasakit na makita siyang mahina dahil sa ginawa ko? Tang ina karapat dapat ba ako sa pagmamahal na iginagawad niya?

"Why does it hurt like this?" Lumunok pa ito bago dahan dahan tumingin sa akin.

Kaya ko bang sabihin ang ginawa ng ina niya? Kaya ko bang sirain ang tingin niya sa pamilya niya para lang madepensahan ang sarili ko?

"Sino ba talaga siya sa buhay mo?" Mapait na tanong nito habang nakatingin sa manibela.

"Kaibigan." Sagot ko naman na nakatitig sa kanya kahit na sa iba ang tingin niya.

Tumawa ito ng mapakla at sinabunutan ang kanyang sarili. Tumingin ito sa akin na puno ng sakit at pighati. Gusto kong umiyak para sa kanya. Gusto kong ako ang makaramdam ng sakit na nararamdaman niya.

"I know what my mom and Agatha did to you. I know how hard for you to stay." Nagulat naman ako sa ipinahayag niya. Kinagat nito ang ibabang labi nito na tila pinipigilan ang kung ano mang sakit na nagbabadyang kumawala sa loob niya.

" I fucking want to just let you go and be free from this shits! Be free from my grasp if that's what holding you from being with him. But Mary, I can't breath everytime I see you looking at the other man. Paano pa kaya ang ibigay ka sa iba?" Ngumiti ito ng mapakla.

Kumalabog ang puso ko hindi dahil sa kinilig ako. Kundi dahil sa parang binugbog ito dahil sa sakit na nararamdaman ng lalaking nasa harap ko.

"Caleb! Kaibigan ko lang siya!" Ngumiti lang ito ng sobrang pait.

"Sa inyong dalawa walang tututol. I saw it how you manage to laugh like everything is fine." Inalis niya ang tingin niya sa akin.

"C-caleb." Huwag ka naman magsalita ng ganyan. Dahil parang hindibko yata kayang makita ka na naiinggit sa iba.

"And it's how you never cared on your surroundings."

Nag umpisa akong humikbi dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman ko sa mga sama ng loob na sinasabi niya ngayon kasama ako.

"I want that too Mary. I want that too." Sabay hampas nito sa manibela at bahagyang iniuntog ang ulo nito.

Umiyak lang ako ng umiyak. Hindi ko kayang pakinggan ang hinanakit nito dahil sa salita palang niya ay ramdam ko na ang sakit na nararamdaman nito.

"I'm sorry because I've caused you so much pain." Sagot ko sakanya habang umiiyak.

"I'm sorry for being this weak." Dagdag ko pa.

"Damn." bulong nito.

"I just need you to trust me. But you never did." Binuksan ko na ang pintuan at tumakbo palayo sa kanya.

"M-mary." Narinig kong tawag niya. Hindi ako huminto. Hindi dahil sa ayoko siyang pakinggan.

Nakasakay na ako ng taxi. Pinilit kong hiwag umiyak pero taksil yata ang mata ko at kusa nitong pinakawalan ang mga nag uunahang luha ko.

"Miss ayos lang ho ba kayo?" Nag aalalang usisa ng driver.

Tumango lamang ako. Oo hindi ko dapat siya iniwan doon. Pero nakakagago lang dahil inisip niyang pakawalan nalang ako at ibigay kay Isaac dahil lang sa nakita niya kanina. Hindi ba uso sa kanya ang kaibigan? Kailangan pa yata namin ng sapat na oras.

Ano ba 'tong sinasabi niya na nag message siya sa akin noon para makipagkita sa kanya?

"Oh bakit ka bumalik?" Tanong ni mama.

"Medyo sumama lang ho ang pakiramdam ko. Sa taas muna ako ma." Banayad na sagot ko.

Tumango lang si mama. Kahit alam niya ang dahilan ay hindi na nagtanong pa. Mabuti naman dahil wala ako sa huwisyo para sumagot ng matino.

Tumulo ulit ang luha ko pagkasara ko sa pinto. Dapat pa ba namin ipagpatuloy ni Caleb ang kung ano man ang relasyon na meron kami? Kung nagkakasakitan din lang naman kami?

Bigla kong naalala ang nangyari.

Pagkaalis ng ina ni Caleb sa harapan ko ay unti-unting nanginig ang labi ko dahil sa pagpipigil na umiyak lalo pa at nandito ako sa restaurant kung saan ako dinala ni Donya Rebecca. I searched my phone to call the only person whose willing to be with me in times like this.

"I-Isaac." I uttered as I bit my lower lip.

"Cupcake? Okay ka lang ba? Nasaan ka?"

Sinabi ko naman ang address kung nasaan ako. Sinundo ako nito gamit ang sasakyan ng daddy niya.

"Hindi kapa pwede magdrive diba?"

"I'm willing to break the rules just to be here cupcake." Sagot nito at humalakhak. Playful as always.

Hinampas ko ito at nilapag ang bag ko lsa backseat dahil sa laki nito ay hindi kakasya sa harap. Galing pa naman ako sa national bookstore at bumili ng mga libro para basahin kaya malamang ay punog puno ang bag ko.

"Ano ba kasing problema?" Tanong nito sa akin.

"Wala."

"Tss." At inirapan pa ako ng loko.

Gabi na ng makarating kami sa bahay dahil ipinasyal pa ako ni Isaac para daw huwag na akong malumbay pa. Dahil isang sikat na  Isaac ang kasama ko ay may ilan ilang nagpapapicture dito at ang kinalabasan ng paglabas namin ay ultra photoshoot ng gunggong at ako ang isang masunurin na photographer.

"Ate patext ako may load ka?" Tanong ng kambal.

Hala! Naiwan ko kay Isaac ang cellphone ko paano na 'to??

Kinaumagahan ay si Isaac ang sumundo sa akin. Ipinilig ko ang ulo ko. Baka pinagbawalan na rin siya ng ina niya. Sumakay na kami ng taxi.

"Damn naiwan ko yong phone mo cupcake!" Sabay kamot nito sa ulo.

Wala naman akong itetext kaya ayos lang. So I shrugged it off.

"Bukas nalang." Sagot ko naman.

Damn it c-can't be....