Dreamed Love Story

18. Kiss

Admitting that I've already fallen for him was one of my bravest acts. Acknowledging your own feelings for somebody is always scary, yet when you do, it lifts something heavy from your chest.

I'm still looking at him, reading whatever his eyes may show. Above all emotions, nangingibabaw yung pag-aalinlangan at pag-asam.

I think we're in the same situation; battling with the urge to ask each other.

Wala, eh. Kapag tinanong ko siya, maaaring sumaya ako pag sa akin nga siya nahuhulog. Pero paano pag hindi? I think it will break me into pieces, and that is the last thing I want to happen now. I'm not ready for that, yet. Baguhan ako sa larangan ng pag-ibig, that's why I must take it slow.

I'll just enjoy this moment. Whatever the consequences maybe, I'll accept it, just not now. I don't wanna break this magic between us. Because for me, this moment felt special, at least for me.

Tipid akong ngumiti sa kanya. I motioned him to the cashier, dahil turn na niya para um-order. He hesitated before turning his back on me. Habang sinasabi ang order sa cashier, pasulyap-sulyap parin siya sa akin.

As soon as our order was prepared, agad-agad na siyang lumapit sa akin. Nang akma na siyang magsalita ng makarating sa aming mesa, inunahan ko na siya.

"So, let's enjoy the food. Let's set aside all our worries." I cheerfully said, while smiling genuinely at him. I hope he understands what I mean.

Ibinuka niya ang kanyang mga labi para magsalita, but decided to close it after a while. I guess he understands what I want. It seems like we both silently agree na isantabi muna ang kung anumang bumabagabag sa amin.

Habang kumakain, pareho kaming patingin-tingin sa isa't-isa. Everytime I would caught him staring at me, iiwas siya ng tingin. And the same goes for me.

"Lahat ng bagay makakapaghintay. It must be in that right time, right place, and right situation for a moment to be perfect." Seryosong wika ni Blake habang nakatingin sa cellphone niya. Tapos na siyang kumain, habang ako, lumalamon parin.

"Yeah, right." Pagsang-ayon ko, dahil akma yun sa mga nangyayari sa aming dalawa sa kasalukuyan.

"Ila-like ko to. Galing eh." Nakangiti niyang sabi. "Status ng isang friend ko, hehe." Ngiting may halong pang-asar ang ipinakita niya sa akin.

Agad akong napamulagat dun sa huli niyang tinuran. Nahiya naman daw ako dahil akala ko, tungkol sa amin yun, nagpe-facebook lang pala ang loko.

As soon as I finished eating, nagyaya na akong maglibot.

Habang naglalakad sa loob ng mall, nadaanan namin ang shop na binilhan namin dati ng bracelet.

Tumigil siya sa harap ng shop at tiningnan ako.

"Do you remember this place?"

"Of course. Why wouldn't I?" Binilhan mo pa nga ako ng bracelet dito. Nais kong idagdag ngunit pinili na lang manahimik.

"I'm glad you're wearing that bracelet everyday."

My initial reaction was to hide my wrist, kung saan nandun ang bracelet. Hindi siya masyadong kita dahil sinasadya ko iyong takpan ng relo ko. Hindi sa nahihiya akong makita ng iba, kundi nahihiya ako sa maaaring isipin ni Blake.

"H-how... how did you know I'm wearing this everyday?" Nauutal kong tanong sa kanya.

"Don't bother hiding it, baby. I notice every single detail about you everyday."

Every single detail? Kahit yung gulo-gulo kong buhok? Kahit yung eyebags ko, napapansin din niya?

Mukhang nabasa niya ang naglalaro sa utak ko dahil agad siyang tumawa.

"Oh, kung anu-ano na namang iniisip mo diyan. Anuman yung napansin ko sayo, walang magbabago, malksjdh jsgjjbg kita."

"HA? Ano yung huling sinabi mo? Alien language ba yun? Bakit di ko naintindihan?" Naka-pout kong tanong sa kanya.

He just smiled mysteriously at me, at hinila na ako papunta sa arcade.

"Maglalaro na naman tayo?" Nakaismid kong tanong. Wala akong panama sa kanya kapag nag-basketball na naman kami.

He led me to a claw machine.

"Waaah. Maglalaro ka niyan?" Pumalakpak ako na parang bata, at paniguradong nag-hugis puso yung mata ko.

"Aling stuff toy ang gusto mo diyan?" He asked, wearing that heart-melting smile.

Tiningnan ko ang mga stuff toy sa loob ng machine and one thing caught my attention. It's a pink stuff toy na may number 61 na nakasulat sa harap. OMG! Number ng bias ko sa EXO yan eh.

"Yun oh," wika ko sabay turo sa nagustuhan kong stuff toy. "Kunin mo yun please? Pretty please?"

"Leave it to me." He said, then winked at me sabay pakita ng biceps niya. Natawa naman ako sa gesture niyang yun.

He started playing. Seryoso yung ekspresyon niya habang sinusubukang kunin yung stuff toy.

I checked my watch. 20 minutes had already passed, pero siya, andun parin, sinusubukang manalo. I could see determination in his eyes, as well as his beaded sweats.

I tapped his back. Bahagya ko ring pinunasan ang pawis niya. Libre chansing na to.

"That's enough. You've done your best, okay na yun." Naaawa na ako sa kanya, paniguradong pagod na siya.

He faced me with a big smile plastered on his handsome face.

"Kaya ko pa. Gustong-gusto mo to, eh. Kukunin ko to. Just wait a little, alright?"

Napipilitan akong tumango. He resumed playing. Di ko na mabilang kung ilang coins na yung nagamit niya sa paglalaro nito.

But honestly, I really, really want to have that cute little thing.

"Yes!" Napasuntok pa siya sa hangin ng makuha na ang stuff toy.

Dali-dali niyang kinuha iyon at agarang ibinigay sa akin.

"Here's your stuff toy maam," pabiro niyang sabi. "With lots of efforts and love."

After accepting it, I immediately hugged him. Hindi pa nakuntento, I kissed him on the cheeks.

We were both surprised at my action. Hindi lang siya ang nagulat. Maging ako mismo. Hindi ko alam kung anong nagtulak sakin para gawin yun. Yung sobrang kasiyahan ba, o ang umaandar na namang kalandian.

After gaining my compusure, I shyly smiled at him. Si Blake? Ngumisi lang naman ng todo, yung tipo ng ngiting parang nanalo sa lotto.

"Damn. I would kill just to get you a cute stuff toy everyday, baby. Damn."

Yeah, damn. I felt stupid, but happy at the same time. Paniguradong isa to sa mga nagawa kong katangahan na hinding-hindi ko kailanman pagsisisihan.

So it's okay to act impulsively sometimes, huh?