dear readers sorry for long update ahahahahaha busy this week for midterm examination.. ahahahahaha enjoy reading this mamats (^__^)
Chapter 2
It’s been a week since I arrived back here in the Philippines to spend my vacation wait maybe for goods.
My Mom always asking me for this, so I grant her request you know I love her that much that I can’t refuse her.
I miss a lot in here
the foods the people those beautiful places even the traffic.
God I hella miss this place so badly, it’s good to be back.
“na miss mo dito no?” grandma asked
“super”
Were here in grandma and grandpa’s house with my other relatives we just having some sorts of family reunion.
“ang laki-laki mo na dati kinakalong pa kita noong maliit ka pa. Ngayon binatang binat ka na at ang gwapo gwapo pa”
Si Lola kasi ang madalas kong nakakasama pag wala si mama at papa sa kanya kasi aku laging hinahabilin ni mama.
“si Lola talaga pwde niyo pa rin naman po aku kalungin kung gusto niyo eh”
“haha hay! naku hindi ko na kaya matanda na si Lola mahina na ang mga buto”
“halika nga dito La payakap ako”
She move closer to me and I gave her my SUPER-I-MISS-YOU-HUG.
ang tagal na rin na panahon na hindi ko siya nakasama sa amerika na kasi aku lumake simula noong 7 years old ako.
Through calls and computer lang ang communication naming dalawa.
”I miss you La”
“namiss din kitang bat aka” sabay tawa
hindi nga halatang namiss niya ako nang sobra ang higpit ng yakap eh. si Lola talaga
“ o siya maiwan mu na kita at may aasikasuhin pa ako sa sala”
“sige po la”
but before she go she gave me one long hug and kiss me in cheek that’s my LOVING LOLA
naiwan akong nakatayo sa may veranda nang bahay kung saan mula dito ay matatanaw mu ang lawak ng lupain…
na aalala ko pa dito ako palaging naglalaro noong bata pa ako. pagod na pagod nga sa akin kakahabol si Lola eh sa lawak ba naman nito sinung hindi mapapagod diba??
dito rin ako madalas pumunta kapag nalulungkot ako madalas kasing wala sila mama at papa at puros mga katulong lang ang nakakasama ko noon sa bahay
kaya naman dito ang takbuhan ko sa tuwing nakakaramdam ako ng lungkot. katulad ngayon..at my back I heard someone coughing
“Miss the place??” my mom asked na sa likod ko na pala siya
“Yup, so much” without looking back as I replied.
“So how are you feeling?” Mom
“Why did you asked?”
“I’m just checking you know…”
“I’m alright mom nothing to worry about”
Do I really am ok? I asked myself I don’t know t
BINABASA MO ANG
WHEN A WEAK FIGHTS BACK
Genç Kurgumay mga bagay na maaring makalimutan nang ating ISIP... pero hindi-hindi nang ating PUSO <3 kung nasaktan at iniwan ka wag kang oa (OVER ACTING) na tipong magpapakamatay ka.. bakit parte ba siya nang internal organ mo na kapag nawala eh mawawalan ka...
