"นี่!ไอ้น้องเวรตื่นได้แล้วโว้ย!" เสียงผู้ชายคนนึงตะโกนออกมา เพื่อปลุกร่างของน้องชายตนเองที่นอน หลับกินบ้านกินเมืองอยู่
"ครับๆ ขอเวลาอีกสัก 5 ปีนะครับ " ร่างบางงัวเงียพูดออกมาทั้งที่ยังไม่ลืมตา
"5 ปีบ้านป้าแกสิ มึงตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ยเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก" ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบางที่ท่านเรียก=_= "ไอ้อายาโตะ!มึงตื่นได้แล้ว!!" พรั่ก!! คนเป็นพี่ ไม่พูดเปล่า เอาเท้าไปสะกิด(ถีบ)ร่างของคนที่นอนอุตุอยู่บนเตียงจนร่วงลงพื้น.
"โอ๊ย! ง่าพี่ถีบผมทำไมอ่ะครับT^T" คนที่โดนถีบถามผู้เป็นพี่แล้วทำเสียงง้องแง้งในลำคอ
"ก็มึงไม่ยอมตื่นสักทีอ่ะ กูรำคาญเลยถีบมึง" คนเปนพี่พูดหน้าตาเฉยพลางทำหน้า ไม่รู้ไม่ชี้อีกด้วย
"งื้อ~ผมเจ็บนร้าทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้ ผมออกจะบอบบางนะT^T"คนเป็นน้องเริ่มอ้อนพี่ชายของตนเอง แต่พี่ชายกลับทำหน้าตาเฉยๆไม่สนใจคนเป็นน้องที่โอดครวญเลยสักนิด"อย่ามาสำออยว่ะไอ้อายาโตะไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนได้แล้วเดี๋ยวก็สายหรอก ไปๆชิ่วๆ"คนเป็นพี่ไล่น้องไปอาบน้ำอย่างไม่ไยดี
"พี่อาคาชิใจร้าย!!"อายาโตะพูดแล้วเดินไปอาบน้ำแต่งตัวทันที
~30นาทีผ่านไป~
"อายาโตะ จะไปแล้วเหรอจ๊ะลูก?"แม่ของผมถามออกมาขณะที่ผมกำลังเดินลงบันไดมาข้างล่างและเตรียมที่จะไปโรงเรียน
"อ่าครับแม่^^"ผมตอบแม่ไปแล้วยิ้มหวานให้แม่ของผม.... ส่วนถ้าถามว่าพ่อของผมไปไหนน่ะเหรอ....หึ..คนๆนั้นก็คงมัวแต่ไปเที่ยวกับผู้หญิงนั่นแหละ ผมน่ะไม่สนใจคนๆนั้นหรอกนะผมมีแม่ของผมแค่คนเดียวก็พอแล้วล่ะ ฮิฮิ
"ทำไมวันนี้ถึงไปเช้าจังล่ะจ๊ะ?^^"แม่ถามผมด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ทำไมผมถึงรีบไปเช้าน่ะเหรอก็เพราะว่า
