Cinderella and the Seven Dorks

Chapter 1: A Friend

Shayne's POV

"Once upon a time, there was a prince who fell inlove with a princess. And they lived happily ever after."

Bullshit! Sa tingin niyo ganun lang kadali ang buhay? Makakahanap ka ng lalaking magmamahal sayo tapos happily ever after na agad kayo?

Magising nga kayo sa realidad!

Para sakin, hindi nage-exist yang happily ever after na yan! Hindi ko binibigyang importansya ang love-love na yan! Sagabal lang yan sa buhay ko.

Ang importante sakin?

Aral, part-time job, aral, part-time job, aral part-time job, aral part-time job.

Ako kasi, hindi ako pwedeng tutulog-tulog at paginipan ang magiging prince charming ko, hindi ko pwedeng hintayin ang knight and shining armor na magliligtas sakin. Kailangan kong kumilos para mabuhay ko ang sarili ko.

At yun ang realidad.

Nagulat nalang ako nang biglang may sasakyang huminto sa harapan ko. Nang binaba niya ang windshield niya, nalaman ko kung sino.

"Ano ba naman yan Shayne! Hanggang ngayon naka-bike ka parin?! You're so old-school ha. Alam mo, ikaw nalang ang student na naka-bike sa school natin. Lahat naka-car na." conyong sambit sakin ni Rogue. Yung tingin niya sakin parang diring-diri. Para bang nakakita siya ng taong nakaapak ng tae.

Ako nga pala si Shayne Thyson Martin. Ako ay isang estudyante sa Pandleton Academy na isa sa pinaka-sikat na eskwelahan sa bansa.

Nagtataka siguro kayo kung pano nakapasok ang isang dukha na kagaya ko sa isang mala-dream school na eskwelahan katulad ng Pandleton Academy. Simple, S-C-H-O-L-A-R-S-H-I-P. Kahit mahirap man ako at wala nang mga magulang, pinag-bubuti ko ang pag-aaral ko. Para kahit papaano naman, may maipagmalaki ako kahit yun lang.

Speaking of magulang, namatay ang mga magulang ko noong 10 taong gulang palang ako. Nag-camping kami nun sa isang gubat. Hanggang ngayon, hinding-hindi ko parin makakalimutan ang araw na yun...

FLASHBACK

"Dito nalang tayo maglatag." Rinig kong sabi ni papa tsaka nilapag ang tent sa isang patag na puwesto.

Naramdaman kong binitawan ni mama ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. "Anak dito ka lang ah, maglalatag lang kami ng tent ng papa mo." Sabi niya at tsaka lumapit kay papa para matulungang ilatag ang tent.

Nagpalinga-linga ako sa paligid. Tahimik, maaliwalas at malamig. Puro puna ang nakikita ko dahil forest itong kinaroroonan namin, medyo nakakatakot din dahil magagabi na kaya padilim narin ng padilim and paligid.

Tumingin ako kina mama at papa, nagaasaran sila habang naglalatag ng tent. Para silang mga teenagers, nakakatuwa lang.

Maglalakad na sana ko papunta sa kanila nang may napansin akong puti mula sa sulok. Nung una akala ko kung ano. Yun pala, isang napaka-cute na kuneho. Lalapit sana ako nang biglang tumalon-talon ito palayo.

Hindi ko mapigilang sundan ito. May soft-spot kasi ako pagdating sa hayop. Mabilis ang pagtalon niya kaya medyo nahirapan akong habulin siya. Dahil sa bilis ng talon niya medyo tumagal din ang habulan namin, pero unti-unti ko siyang naabutan hanggang sa mahuli ko siya.