Çileli Başım

Bölüm 9

Gözlerimi açtığımda kafamda ağırı vardı.Elimi kafama götürdüğümde sargılıydı.Yavaşça dogurulmaya çalıştım başım dönsede zorla kalktım odanın kapısına gittim.Kapı kilitliydi kapıyı ne kadar zorlasamda açılmadı kapıya tekmelerimi geçirmeye başladım bedenimi bir korku bastı bunu kim yapmış olabilirdi ki?Aklıma bin bir türlü şeyler gelirken kapının kilidi yavaşça açıldı.Kapının kolunu hemen tutup açtım karşımda orta yaşlarda ama bir o kadarda karizmatik olan yeşil gözlü adam 'sakin ol otur'dedi beni sakince yerime oturttu 'ben...ben neredeyim'dedim cevap vermeyince aklıma birisi geldi 'Ediz Ediz nerede'diye bağırdım oda 'Ediz iyi sakin ol'dedi bende 'neredeee'diye tekrar bagırdım o daha cevap vermeden yerimden kalktım bütün odaların kapısını açmaya başladım ama bu oda açılmamıştı arkamdan bi genç 'bunu mu arıyorsun'dedi elindeki anahtarı sallayarak bende gözlerimi sıkarak baktım tam koşacaktım başım döndü ama yılmadım üzerine doğru koştum ben uzanmaya çalıştıkca daha da yükseğe kaldırdı dayanamayıp bir yumruğu geçirdim zengin piç.Elinden anahtarı alıp kapıyı açtım içeri girdiğimde Ediz yatakta yatıyordu hemen yanına gidip 'Ediz Ediz'diye bağırdım oda gözlerini hafiften açarak 'prensesim iyimisin'dedi bende 'ben iyiyim ama sen'dedim oda 'sen iyiysen bende iyiyimdir'dedi biz Edizle konuşurken kolumdan tutulup çekildim Ediz 'bırak lan kızı'diye bağırdı kapıya koştu ama yetişemedi kapıyı çoktan kilitlemişti beni de yere fırlattı bu o dövdüğümdü bana çok pis bakıyordu sanki dövecekti vay pis.Bana 'sen ne kadar gerizekalı bir kızsın babam seni niye kaçırttı ki anlamadım Babaaa'diye bağırdı.Adam geldi 'Yavuz neden kaçırttım öğrenmek istiyorsan özür dile'dedi genç olan Yavuzmudur nedir 'özür dilerim'dedi sonra adam 'evett asıl meseleye gelelim Yavuz bundan sonra üvey kardeşine nazik davranmalısın yoksa senin için kötü olur'dedi bense bir anda 'ne kardeşi yaa'
'Sakin olurmusun kızım'
'Sakin falan olamam siz kafayımı yediniz ya beni buraya getirmiş şaka gibi konuşuyorsunuz'
' şaka gibi konuşmuyoruz artık gerçekleri öğrenme zamanın geldi. Sen benim kızımsın senelerdir seni takip ediyorum'
'Ya amca bir git işine benim annem babam öldü yaşıyo olmalarına imkan yok'
'Onlar gerçek anne ve baban değil ben seni onlara bakmaları için verdim ve her ay senin için para yolladım'
'Hadi diyelim ki gerçek babamsın ben bu saçmalığa nasıl inanayım? Hadi diyelim inandım beni bırakıp giden bir adama nasıl baba dememi beklersin'
' yavuz DNA testini getir' dedi. Yavuz elinde bir zarfla içeri geldi. Benim önüme fırlattı. Ben ne kadar inanmasamda daha hiç açılmamış zarfı açtım. İçimdede anlamsız bir korku vardı. Yavaşça açıp okumaya başladım.Gerçekten babamdı inanmıyorum ya
Peki bunca sene neden neden gelmedi ki ben 'peki neden neden daha önce gelmedin'dedim oda 'sebep yok'dedi Yavuz 'ee kardeşim hayat bu'dedi bende hiçbirinin yüzüne bakmayarak oğlandan anahtarı aldım Edizin kapısını açtım onu da alıp çıktım taksiye atlayıp Edizlerin evine geldik içeri girer girmez bavulumu topladım yoksa Edize de rahat vermezlerdi bunlar baya ünlü tanıyorum yani birisine kafayı taktılarmı imkanı yok peşini burakmazlar bide gelmiş ben senin babanım diyo şimdi ona sayıp sövürmeyi çok isterdim ama iste bavulumu alıp aşağı indim tam kapıyı açtım Yavuz önümde duruyordu dedimya peşimi burakmazlar 'yolculuk nereye'dedi hiç takmadan taksiye doğru yürüdüm amaaa silah sesi geldi bir an birisini vurdu zannettim meğer havaya sıkmış arkamdan adamlar gelip tuttular Edizi de tutmuşlar ben 'Edizi bırakın sizin istediğiniz benim'dedim adamlar Edizi bıraktı ben 'aferin akıllı olun şimdi beni bırakın yoksa çok fena olur'dedim ama kollarımı daha fazla sıktılar arkandan 'bırakın onu'diye ses duydum bu Yavuzun babası o adama asla baba demeyecektim.Adamlar ellerini üstümden çektiler içlerinden bir tanesi 'ama Ahmet bey'dedi vay adı demek Ahmet Ahmet bey 'aması yok'dedi yanıma gelip 'kızım benimle gelmek zorundasın yoksa basına kötü şeyler gelebilir'dedi bende 'bundan daha kötü ne olabilir ki ha söylesene'dedim oda 'ölüm kalım meselesi gel'dedi bende 'ölümden korkan kim ki ölüm korkulacak birşey değil zaten ölünce esas hayata giriyorsun bu dünya yalan'dedim oda 'haklısın ama bari bi oturalım herşeyi sana anlatayım'dedi kabul ettim çünki merakta ediyordum bi dağa gelmiştik bana 'evett meselemiz ben bir mafyayım ve artık senin benim kızım olduğumu anladılar başına bişey gelebilir seni yanımda götürmek zorundayım her yerde seni arıyorlar'dedi bu ne saçmalık ya arabadan indim geldiğimiz yöne ilerledim kolum tutuldu 'nereye'dedi ağızımı tuttu arabaya attı bu Yavuzdu Edizlerin evine gelmiştik çalışanlardan biri arabaya bavullarımı koydu ben 'tamam geliceğim ama arkadaşımla vedalaşıyım bari'dedim onlarda izin verdi ben 'Ediz arka kapıdan çıkmamız gerek bunlar seni de rahat bırakmazlar'dedim oda 'tamam arka da yarış arabam vardı onunla kimse bize yetişemez'dedi arkadan çıktık arabaya bindikten sonra diğer kapıdan yola çıktık kahretsin bizi gördüler arkamızdan geliyorlardı 'Deniz arkana yaslan'dedi dediğini yaptım aboo bi gaza bastı ki uçtuk resmen gözden kayboldular taki ani fren yapana kadar evett bu kimdi tabi ki Yavuz off arabadan inip yanımıza geldi cama vurarak 'aç aç kapıyı aç'diye adeta böğürüyordu kapıyı açınca kolumu tutup arabasına doğru sürükledi adeta Ediz araban inip masum masum baktı ve 'özür dilerim prenses'dedi bişey demedim kendimi zorlardım gitmemek için ama kucakladı arabaya attı hızlı bir şekilde sürdü ve bana 'o küçücük beyninle kaçabileceğini mi sandın'dedi bağırarak ben bişey demedim telefonu çaldı açınca 'baba kızı aldım'dedi Ahmet bey 'havalanına götür bizde oraya geliyoruz başka çare bırakmadı'dedi Yavuz 'tamam baba'dedi.Beni neden bıraktı ki madem beni bu kadar düşünüyor bırak ölüyüm işte benim yükümden de kurtulursun ben bunları düsünürken çoktan gelmiştik Yavuz beni arabadan indirdi itikleyerek ve kolumu sıkarak uçağa gelmiştik Ahmet bey 'başka çare bırakmadın'dedi uçağa binecekken başım döndü kolumu tutmuştu bende 'bırak senin yardımına ihtiyacım yok'dedim oda 'peki'dedi uçağa binince pencere kenarına geçmiştim aşağı bakınca kocaman bir örtüde 'DENİZ'yazıyordu istemeden sırıttım telefonum çaldı baktığımda Edizdi Ahmet bey 'kim'dedi bende 'bundan sanane'dedim telefonu açtım 'Deniz ben çok özür dilerim beni affet'dedi bende 'sen bişey yapmadın ki canını sıkma ben bi yolunu bulup geleceğim'dedim ama bu mümkün değildi Ediz 'görüşürüz prenses'dedi kapattı.Bende kulaklığımı taktım gözlerimi kapattım.

Bir saat sonra

Boynumda bi nefes hissettim fısıldayarak 'Deniz kalk'sesini duydum hemen kalktım bu Yavuzdu 'tamam sakin ol sadece inme vakti'dedi toparlanıp indik hemen bi araba vardı ona bindik.Kocaman bi eve gelmiştik evin kapısına gelince kapı açıldı içeri girince Ahmet bey 'annenle tanış'dedi onu dinlemeyip 'odam neresi'dedim oda 'yukarıda ikinci oda'dedi hemen odaya çıktım kendimi yatağa attım.Odamın kapısı tıklandı ve kapı açıldı teyze mi abla mı bilemedim 'canım benimle dertleşmek istermisin'dedi bende tersleyerek 'sizinle dertleşmeyi bırak muhattap dahi olmak istemiyorum'dedim kapıyı kapatıp gitti telefonumu elime aldım biraz dolaşmaya başladım oha bende dolaşayım dedim akşam saat sekiz olmuş.Kapı yine tıklandı bu seferde Yavuzdu 'hadi gel akşam yemeği yiyoruz'dedi cevap vermedim dibime gelerek 'hadi'dedi bende 'hayır gelmiyorum'dedim üzerimden ittim kapıyı kapatıp çıktı oo oda neydi kapının üstünde kilit vardı kapıyı kilitledim yatağa geçip ağlamaya başladım.Ama bu sondu bidaha asla ağlamayacaktım kalkıp aynadan kendime baktım gözlerim kocaman olmuş yanaklarım kızarmış.Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım sonra tekrar yatağa oturdum bir mesaj vardı 'Deniz kapıyı açarmısın'bu kimdi ki hesabı gizliydi ve ismide yazmıyordu kapıyı açtım Yavuz duruyordu bana 'hadi kıyafetlerini giyin seni biyere götüreceğim'dedim reddettim tabiki kapıyı tekrar kapayıp kilitledim.Yatağa yattım.

Evet uyanmıştım saat gecenin ikisiydi evden kaçmaya karar verdim yavaş yavaş aşağı indim kapıyı açıp dışarı çıktım
Sahile gittim orda öylece yürümeye başladım boş bir bank bulup ona oturdum gözlerim gitmeye başladı biri beni tuttu kimse kim kafamı koydum bana sarıldı gözlerim tamamen kapandı...