Not-so-Ordinary Ordinary

/8/

/8/

           Nagpatuloy ang napakahabang paglalakad ko sa corridor. I don't even know where I am going. I want a quiet place where I could spend my time thinking. Ang daming tao and I can't focus too well.

Naglakad lang ako ng naglakad hanggang sa saan ako dalhin ng mga paa ko. Maybe, may mahanap ako na maayos na lugar where I could spend my time.

Dumaan muna ako sa canteen at bumili ng snacks para dalhin sa kung saan man ako mapadpad. It's better to be ready.

"Hmm... Please give me a nice place." I whispered.

Funny how I spend almost 2 years of my school life here yet I don't know a place where I can be alone. Am I really enjoying my life on that four-cornered rooms for the past two years? Wow.

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa mapatigil ako. Dahan-dahan akong umabante at dahan-dahan na tumingin sa kaliwa ko. I just heard something. I can't really recognize what kind of noise it is. Basta, I heard something. Like murmuring or something.

Tinitigan ko ng maigi ang lugar na iyon. It is a quiet and dark corridor. Well, the place is creepy itself. Dati siyang ginagamit for Kindergarten pero linipat na sila sa ibang building making the place as a storage for the school. No one really goes in here. 

I want a quiet place to stay but obviously not here. Hindi ko nanaman hahayaang lamunin ako ng kung sinong nilalang na nakatira diyan. I heard, marami daw nagpaparamdam diyan. Geez, I don't even know if I'm going to believe it or not. Sa itsura palang kasi, matatakot ka na. 

Nagpalingon-lingon ako sa paligid, may mangilan-ngilan na dumadaan pero hindi naman nila napansin na may tao dito sa corridor—

Wait...

Bigla akong nanlamig at pakiramdam ko tumaas ang mga balahibo ko sa buong katawan ko.

Is it possible na nabiyayaan ako ng third eye kaya ako lang nakakarinig? Damn it, this can't be. This is impossible. Hindi, hindi 'to pwede mangyari.

Is it possible na hindi pala tao ang narinig ko at mga ligaw na kaluluwa lang ang mga naririnig ko? Ohmcdonalds.

Nanlaki ang mga mata ko sa mga napagtanto ko. Is it possible na totoo ang rumors na may supernatural activities na nangyayari diyan sa corridor na 'yan?

I was about to walk away when I realized I'm going crazy when I heard another noise.

"Holy—" 

I was on the verge of cursing my lungs out nung may narinig akong umiiyak—more like humihikbi. 

Nanlaki ang mga mata ko at napatakip sa bibig ko. 

Is this an evidence na totoo nga ang rumors? Ohgod.

Bago pa ako sumigaw, naglakad na ako palayo. Baka kung ano pa mangyari saakin kung magtatagal pa ako doon. 

I was about to leave that floor nung napansin kong wala akong hawak. 

"Damn it." nahulog ko yung snacks ko doon! 

I want to cry right now, no joke. I can't even find my soul. Parang lumabas ata kanina.

Nanghihinayang sa pera na ginastos ko sa snacks, bagsak ang balikat na naglakad ako pabalik. My footsteps is getting heavier the more I am getting closer to that freaking corridor. 

I finally saw the brown paper bag on the exact front of the corridor. Nabitawan ko siguro nung napatakip ako sa bibig ko. Ugh, Samara, you're really a genius.