Sahabe Efendilerimizin (r.a.) Mübarek Hayatları

Hz Vahşi ra

Uzaktan sevmek nedir? Gidin Hz. Vahsi (r.a)'ye sorun.Gormeden sevmekten baska bir sey bu...Gormek fakat yaklasamamak,Bakmak ama konusamamak...Sadece uzaktan seyretmek ve aglamak,Zor olan budur.Gormek ama dokunamamak...

Hz. Hamza'yi sehid eden Hz. Vahsi Efendimizin yanina gelir ve tabi musluman olmaya karar verir .. Efendimiz onu affeder fakat onu gormek istemedigini soyler cunku onu gorunce amcasini hatirlar..Hz.Vahsi yillarca Efendimizin sohbetlerine katilamaz ve onun hasretinden yanip tutusur..
Iste bu ezgi Hz.Vahsi'nin dilinden yazilmistir...

Hz.Vahsî, Hz. Hamza'nin Bedir savasinda oldurdugu Tuayme'nin kardesinin oglu olan Cubeyr bin Mutim'in kolesi idi. Habesli oldugu icin, el ile ok ve mizrak atmakta usta idi. Uhud savasinda, Cubeyr buna demisti ki:

Hamza'yi oldurursen seni azat ederim!
Daha o zamanlar musluman olmakla sereflenmemis olan Ebu Sufyan'in hanimi Hind de, babasinin ve amcasinin intikami icin, Hz.Vahsi'ye mukâfat vaad etmisti.

Hz.Vahsi, Uhud'da tas arkasina pusuya girip, yalniz Hz. Hamza'yi gozetirdi. Hz. Hamza sekiz kâfiri oldurup, saldirirken, Hz.Vahşî mizragini atarak, onu sehit etti. Sonra, gidip durumu Hind'e haber verdi. Hind sevinip uzerindeki zinetlerin hepsini Hz.Vahsî'ye verdi. Daha da verecegini soyledi.

Uhud savasinda Peygamberimiz birkac kâfire bedduâ etmisti. "Vahsî'ye nicin lanet etmiyorsun" dediklerinde, buyurdu ki:

Mirac'da, Hamza ile Vahsî'yi kolkola, birlikte cennete girerlerken gormustum.

Hicretin sekizinci yilinda, Mekke fethedildigi gun, Hz.Vahsî, Mekke'den kacti. Bir zaman uzak yerlerde kaldi. Sonra pisman olup, Medine'de mescide gelip, selam verdi. Resulullah efendimiz selamini aldi. Hz.Vahsî dedi ki:

– Ya ResulAllâh! Bir kimse Allâh'a ve Resulune dusmanlik yapsa, en kotu, en cirkin gunahi islese, sonra pisman olup temiz iman etse, Resulullahi canindan cok seven biri olarak, huzuruna gelse bunun cezasi nedir?

Resulullah efendimiz buyurdu ki:

– Iman eden, pisman olan affolur. Bizim kardesimiz olur.

– Ya ResulAllâh! Ben iman ettim. Pisman oldum. Allâh-u Teâlâyi ve Onun Resulunu herseyden cok seviyorum. Ben Vahsî'yim.

Resulullah efendimiz, Vahsî adini isitince, Hz. Hamza'nin sehit edilmis hâli gozunun onune geldi. Aglamaya basladi.

Hz.Vahsi, oldurulecegini dusunerek kapiya dogru yurudu. Eshab-i Kiram kiliclarina sarilmis, isaret bekliyordu. Hz.Vahsî,

"Son nefesimi aliyorum" derken,

Herkes, "Oldurun!" emrini beklerken, Resulullah efendimiz buyurdu ki:

– Kardesinizi cagiriniz!

Kardes sozunu isitince, saygi ile cagirdilar. Peygamber efendimiz Hz.Vahsî'ye, "affolundugunu" mujdeleyerek buyurdu ki:

– Fakat, seni gorunce dayanamiyorum, elimde olmadan uzuluyorum.

geceye katran cal..
aciya huzzam..
ah... edersem tutmasin elim..
tutulsun dilim..

ey kemankes! durma vur...
nasılsa bu sine vurgun...
nûru dussun duslerin, kor olsun...
seni gormesin, kör olsun...